Mollen in mijnen pelouze!

mollengevaarWe hadden hier ooit een leuk klein tuintje met wat plantjes, een paar struiken (een magnolia, mijnheer!), een krulwilg, een terrasje en -natuurlijk- een fris groen gazonnetje. Maar dat grasveldje baart me de laatste maanden flink wat zorgen; tientallen mollen ondergraven immers de geloofwaardigheid van die paar vierkante meter gemillimeterd groen.
Maandenlang kijk ik elke ochtend dan ook met een bang hart door het vensterraam om de nieuwe molshopen te tellen die mijn pelouze ontsieren. Omdat ik nooit nog vroeger uit bed raak, heb ik ook geen tijd om het probleem direct te lijf te gaan en heel de werkdag lang zie ik die graafratten en hun addergebroed dan voor mijn geestesoog, terwijl ze de grond van onder mijn dierbare grasperk verder wegwurmen. ‘s Avonds spurt ik van het station van Lokeren naar Eksaarde om de gedane schade zo snel mogelijk te herstellen; ik haal de molshoop weg, vul het gat opnieuw met aarde en wat stenen of een stuk dennenappel en ik probeer tenslotte om met een rijf het gras, dat onder de aarde bedolven was, nog enigszins recht te krijgen. De rest van de avond heb ik dan even rust, maar ‘s nachts begint het weer te knagen, want ik weet gewoon dat die blinde onderkruipertjes dat ook aan het doen zijn, knagen en graven en wroeten … En alles begint dan weer opnieuw. Dag na dag, week na week, ja zelfs maand na maand!
Misschien moet ik de grootvader op monuments.nu toch eens inhuren? Of kennen jullie betere middeltjes?