Followup: coScripter voor Firefox

Naar aanleiding van mijn kort experiment met de coScripter Firefox add-on, mailde ik IBM over mijn problemen met de onbetrouwbare resultaten. Hun antwoord vertaald en samengevat:

“Je bent in aanraking gekomen met één van de probleempjes waar we nog aan werken. De ‘run’-knop geeft omwille van verschillende redenen inderdaad een onvoorspelbaar resultaat. We kunnen bijvoorbeeld niet altijd zien wanneer de pagina volledig in de browser is ingeladen en de pagina kan al verschillen met wat de auteur van het script zag. Voorlopig kun je de ‘step’-knop beter gebruiken om stap voor stap door een script te lopen.”

En over het probleem van coScripter op meertalige sites:

“Het klopt inderdaad dat scripts werken op basis van de tekst op de pagina. Een script dat opgenomen is op een Spaans-talige pagina, zal vermoedelijk niet werken op diezelfde pagina in het Engels omdat de nmaen van buttons en links verschillend zijn.”

Ik merkte overigens ook dat coScripter het moeilijk heeft met een pagina die verschillende forms bevat, zeker als die geen eigen id hebben of als de input elementen overheen die verschillende forms dezelfde id hebben. Aangezien veel webapplicaties het niet altijd even nauw nemen met de naming van formulieren in hun html, vrees ik dat er in coScripter nog heel wat zal moeten veranderen om echt bruikbaar te zijn op het wilde-wereld-web.
Maar kom, de vriendelijke IBM-dame noemde me in haar mail een “early adopter”. Enerzijds is dat altijd een compliment, anderzijds betekent dat evengoed “laat ons gerust, we zijn nog niet klaar”. Daar kan best ik mee leven, eigenlijk …

sp.a na het rapport Janssens (en het debacle Gennez in A’pen)

cover van “wat ging er mis”De verkiezingsuitslag van 10 juni laatstleden was een serieuze opdoffer voor rode rakkers. Net als zovelen vroeg ik me af wat er was fout gelopen, maar een antwoord formuleren was minder vanzelfsprekend. De sp.a droeg oud-voorzitter, reclamemaker maar vooral ook socioloog en stemmenkanon Patrick Janssens op om die analyse ten gronde te maken. Het resultaat is de pdf die sinds begin september van de sp.a-website te downloaden is. Ik heb die 30-tal pagina’s ondertussen een paar keer doorgenomen, soms diagonaal, soms aandachtig lezend en hernemend. Het rapport is “een verzameling van gegevens en opinies die de discussie de komende maanden verder kan stimuleren”. Hieronder mijn -lichtgewicht- bijdrage aan die discussie. Leest U mee, Kameraden Gennez en De Bruyn?
Trends en hoe er aan te ontsnappen
Hard feit: er is een onmiskenbaar dalende trend in de verkiezingsresultaten van de socialistische partij (BSP, SP en later sp.a). Dat is overigens een Europees fenomeen. De socialistische partij dondert op 45 jaar tijd van pakweg 30% naar rond de 20%. Maar die trend is allerminst heilig, want ze kon op enkele momenten positief doorbroken worden; in ’85 en ’87 bijvoorbeeld en in 2003. Omgekeerd zijn er ook jaren waarin het resultaat duidelijk onder die algemene trend uit leek te komen; in 1999 en nu, in 2007. Wat liep er fout in 1999 en 2007 dat goed liep in de jaren ’80 en in 2003? De mate waarin de SP(.a) de inzet van de verkiezingen was, misschien?
De SP stond bij de verkiezingen in 1985 en 1987 als belangrijkste oppositiepartij voor verandering na de roomsblauwe regeringen Martens-Verhofstadt. In 1995 kon Tobback met een sterke campagne (“Uw sociale zekerheid”) de impact van de Augusta-affaire zelfs nog counteren. Het sterke vernieuwingsproject dat werd ingezet door o.a. Janssens, het gratis-verhaal van Stevaert en het kartel met Spirit, verzekerden de sp.a in 2003 tenslotte ook van een bijzonder sterk resultaat. Aan de andere kant van de trend, draaide de campagne in 1999 vooral rond de dioxinecrisis en voedselveiligheid; winst voor Agalev dus, mee ten koste van de SP (dat toen slechter scoorde dan sp.a in 2007).
2007: Waar was de sp.unk?
De campagne in 2007 werd in Vlaanderen gedomineerd door de keuze tussen oud (“open” Verhofstad) en nieuw (“goed bestuur” Leterme). De twee hoofdrolspelers positioneerden zich vooral met ferme standpunten over “rechtse” thema’s als staatshervorming, politie, justitie, veiligheid en andere economische besognes. De sp.a kwam er met zijn 6 (en later zelfs 8!) centrale “zachte” thema’s c.q. slogans niet aan te pas. Vande Lanotte hing er bij als het derde wiel aan de wagen, gesust door de zekerheid van regeringsdeelname misschien?
Maar verkiezingen worden zelden gewonnen door partijen die er met hun campagne “een beetje bijhangen”. Janssens poot op pagina 26 voor mij dan ook de essentie neer:

“Een stem voor sp.a was niet echt nodig. Het was moeilijk om een reden te bedenken om voor de Vlaamse socialisten te stemmen. De partij had de frisheid en de dynamiek van 2003 ergens onderweg verloren. Een nieuw wervend project was helaas niet van de grond geraakt. En de geloofwaardigheid van haar bestuurders was aangetast. Toch was er quasi zekerheid over regeringsdeelname, in eender welke formule. Dat werd ook niet onder stoelen of banken gestoken. En dat straalde af in negatieve zin. Hoe doordacht en doorwrocht de inspanningen ook waren, sp.a wist het laken niet naar zich toe te trekken. De partij was niet de inzet van de verkiezingen. De kiezer voelde het zo aan.”

Het ontbrak de campagne inderdaad aan “spunk“, dames en heren, de sp.a stond er helemaal niet. Niet met de verwarrende campagne, maar ook niet met de mensen op de lijst. Want vooral die “aangetaste geloofwaardigheid van haar bestuurders” (meer daarover te kort op pagina 25 van het rapport, onder de titel “Politiek falen en onvermogen”) moet ons zorgen baren. Het is immers zeer de vraag of Caroline Gennez (en Freya Van Den Bossche, maar die heeft al voor de eer bedankt) die geloofwaardigheid wel heeft. Het feit dat ze het dit weekend bij interne verkiezingen bij sp.a-afdeling Antwerpen niet gehaald heeft, is in dat opzicht niet hoopgevend. Caroline zei het overigens ook al in een interview met De Morgen: er is momenteel geen natuurlijke leider binnen de partij.
Een nieuw project, toch, pretty please?
Wat moet er dan gebeuren? Ik denk dat Spirit eerst en vooral moet worden losgelaten. Laat die sympathieke jongens en meisjes zichzelf opnieuw bewijzen, laat ze hun eigen plaatsje in het politieke spectrum verdienen. In de toekomst kunnen de wagonnetjes misschien terug aan elkaar worden gekoppeld in het kader van een nieuw project, maar nu was Spirit quasi onzichtbaar en ze leken als kartelpartner weinig of geen toegevoegde waarde te bieden.
Neem dan de tijd om aan de rol van oppositie-partij te wennen. Zoek nieuwe bulldogs en caféuitbaters om de partij een duidelijk links profiel aan te meten, dat ‘plakt’ bij zowel de ‘oude’ als de ‘nieuwe’ achterban (over dat schisma valt er ook één en ander interessants te lezen in Janssens’ document).
En werk ondertussen vooral verder aan wat Janssens op pagina 20 van zijn rapport beschreef:

“In het najaar 2006 werd er achter de schermen druk gewerkt aan een nieuw progressief project. De doelstelling was de totstandkoming van een sociaalprogressieve projectlijst. Er vonden vele gesprekken plaats met mogelijke onafhankelijke kandidaten en organisaties. Het opzet was dat het kartel sp.a-spirit zou uitgebreid worden met twee nieuwe pijlers: enerzijds een groep van geëngageerde, onafhankelijke mensen die hun verantwoordelijkheid in de politiek wilden opnemen; anderzijds met een bundeling van middenveldorganisatie of actiegroepen die zich rond een specifiek punt of thema wilden associëren met het progressieve kartel. Er werd gezocht naar een nieuwe overkoepelende naam voor dit project en zelfs de datum voor de persconferentie om het project te lanceren lag vast. Deze opbouw lag volledig in de lijn van de vernieuwing en verbreding van de partij en zou een nieuwe, wervende stap in dit sociaalprogressieve verhaal gevormd hebben. Alle inspanningen bleken echter tevergeefs. Een aantal cruciale ‘spelers’ haakten af, de drempelvrees bij het merendeel van de middenveldorganisaties was te groot en ondertussen verzeilde dit verhaal steeds meer in pre-electoraal vaarwater.”

Ik kan me niet ontdoen van het idee dat de sp.a er wel zou hebben gestaan als bovenstaande eind 2006 wel was gelukt. Of misschien niet de sp.a, want ze zochten blijkbaar een nieuwe overkoepelende naam. Misschien mag ik dan toch nog sp.unk voorstellen, als het in de toekomst zo ver komt? 😉

Google Reader nu ook met search!

Lang gewacht, nog langer verwacht, een search in uw favoriete RSS-reader. En kijk; daar blinkt ie! Joepie! Screenshotje volgt, de trein wacht niet eh 😉
Update: screenshot hieronder. De search lijkt op het eerste zicht niet bijster snel, maar dat zou met de grote hoeveelheid feeds die ik volg te maken kunnen hebben?

google reader search

September’s here again

Het is september en dan ben ik altijd een beetje vrolijk. Of nee, wacht … niet vrolijk, maar tevreden. Dat heeft geen duidelijke oorzaak en ik kan U dat dan ook niet leren, sorry. Maar het is wel een aangenaam gevoel, septemberigheid, dat begrijpt U wel.
September is weten dat de zomer bijna voorbij is en genieten van die laatste zonne-spartelingen èn van het eerste vallende blad. Dat is zien dat de schoolvakantie gedaan is, dat het klein grut met de boekentas in de hand en soms ook met de moed in de schoenen de schoolpoort opnieuw door moet. En terugdenken hoe dat bij mij was. Dat is luisteren naar muziek met een mespuntje melancholie. Niet zwaarmoedig, nee, het is immers nog geen November. September, dat is bedenken dat ik nog maar eens een dichtbundel moet openslaan. Dat is op een werkdag gewoon buitenwandelen om ergens op een bankje in het park of in de velden te gaan zitten.
September, dat is … “September” van oude liefde David Sylvian, hier op Youtube:

September

Luistert U ook naar september-muziek?

Scripten op webpagina’s met FF coScripter

Een op het eerste zicht toffe Firefox add-on van IBM; coScripter. Met coScripter kun je je acties op een website of -applicatie opnemen en daarna terug afspelen zonder ook maar iets van programmeren te kennen. Het systeem beschrijft je acties dan in gewone spreektaal (Engels). De “natural language processing” die die spreektaal terug omzet in code is meteen ook het grote verschil met het javascript aangestuurde Greasemonkey. De scripts die je zo in coScripter maakt, kun je daarna makkelijk wijzigen, bewaren en delen met andere gebruikers op de coScripter-site. Heel web 2.0 allemaal, toch?
coscripter script website
Een voorbeeldje, iemand?
Een voorbeeld van een script waarmee je je Facebook status kunt aanpassen;

go to “http://www.facebook.com”
enter your “e-mail address” (e.g. tlau@tlau.org) into the “Email:” textbox
enter your password into the “Password:” textbox
click the “Password:” button
click the “Profile” link
click the “Update your status…” link
enter your status into the status field

E-mail-adres en wachtwoord kun je lokaal bewaren en worden dan door het script gebruikt waar gebruikersnaam of wachtwoord moeten worden ingevuld. Maar bekijk het introductiefilmpje op de coScripter-site misschien even als bovenstaande te abstract is?
Volgens de Mozilla labs blog bekijken de developers van het Firefox accessability-team de mogelijkheid om de ‘natural language processing’-mogelijkheden van coScripter te gebruiken om Firefox toegankelijker te maken.
Maar in de praktijk …
Omdat ik een nieuwsgierig aagje ben, downloadde ik de addon (je moet daar wel een IBM ID voor hebben), speelde er even mee en heb het onding ook al terug gedeïnstalleerd. De resultaten waren niet consistent; veel lijkt af te hangen van de kwaliteit van de html-code van de pagina’s waarop je script. Met bovenstaand Facebook-script bijvoorbeeld, kwam ik soms op de juiste pagina (om mijn status aan te vullen), maar soms ook op totaal andere sites (gmail heb ik voorbij zien flitsen, maar ook horoscope.com en profile.com). Heeft ongetwijfeld te maken met advertenties en andere links die op volstrekt natuurlijke wijze verward worden met de correcte links.
Spijtig, ik denk dat ze bij IBM nog wat werk hebben 😉

Janssens over het verlies van SP.a

janssens peinst (bron: wikipedia, foto van frank wouters)Patrick Janssens heeft een rapport klaar waarin hij het verlies van SP.a bij de afgelopen verkiezingen probeert te verklaren. VRTnieuws.net vat samen:

Die oorzaak is niet eenduidig, staat in zijn analyse. Het slechte resultaat heeft zowel met korte-als langetermijnfactoren te maken.
Op enkele heropflakkeringen na hebben de socialisten de laatste vijftig jaar met een dalende trend te maken. De basis haakte af, een poging om de partij te verbreden mislukte.
SP.A-Spirit wou zich ontwikkelen als een sociaalprogressief project dat ook onafhankelijke mensen wou engageren. Maar een aantal cruciale spelers haakte af, zodat de campagne begin 2007 terug van nul moest beginnen.
Daarnaast was het ook moeilijk om een reden te bedenken om voor SP.A te stemmen, stelt Janssens, omdat er zekerheid bestond over regeringsdeelname, “in eender welke formule”.
Janssens schrijft nog in z’n analyse dat het succes in 2003 de partij verlamd heeft uit angst om kiezers te verliezen. Tot slot zijn er ook twijfels over het uitspelen van Vande Lanotte als kandidaat-premier.
Janssens pleit ervoor dat het partijbureau na elke verkiezing een analyse moet laten opmaken van de verkiezingsuitslag.

Je kunt, indien je net als ik een teleurgestelde rooie rakker bent of als zo’n dingen je nu eenmaal interesseren, het rapport (pdf) rechtstreeks downloaden van de SP.a-website. Weet ik ook weer wat ik op de trein ga lezen …

Mollen in mijnen pelouze!

mollengevaarWe hadden hier ooit een leuk klein tuintje met wat plantjes, een paar struiken (een magnolia, mijnheer!), een krulwilg, een terrasje en -natuurlijk- een fris groen gazonnetje. Maar dat grasveldje baart me de laatste maanden flink wat zorgen; tientallen mollen ondergraven immers de geloofwaardigheid van die paar vierkante meter gemillimeterd groen.
Maandenlang kijk ik elke ochtend dan ook met een bang hart door het vensterraam om de nieuwe molshopen te tellen die mijn pelouze ontsieren. Omdat ik nooit nog vroeger uit bed raak, heb ik ook geen tijd om het probleem direct te lijf te gaan en heel de werkdag lang zie ik die graafratten en hun addergebroed dan voor mijn geestesoog, terwijl ze de grond van onder mijn dierbare grasperk verder wegwurmen. ‘s Avonds spurt ik van het station van Lokeren naar Eksaarde om de gedane schade zo snel mogelijk te herstellen; ik haal de molshoop weg, vul het gat opnieuw met aarde en wat stenen of een stuk dennenappel en ik probeer tenslotte om met een rijf het gras, dat onder de aarde bedolven was, nog enigszins recht te krijgen. De rest van de avond heb ik dan even rust, maar ‘s nachts begint het weer te knagen, want ik weet gewoon dat die blinde onderkruipertjes dat ook aan het doen zijn, knagen en graven en wroeten … En alles begint dan weer opnieuw. Dag na dag, week na week, ja zelfs maand na maand!
Misschien moet ik de grootvader op monuments.nu toch eens inhuren? Of kennen jullie betere middeltjes?