Music from Our Tube: Robert Wyatt’s cover of “At Last I Am Free”

Last Sunday-evening while making the beds, listening to Charlotte Adigéry’s very enjoyable radioshow on Stubru, I heard “At last I Am Free”. Turns out Robert Wyatt actually covered this pretty uncharacteristic Chic-song, but I prefer his version:

Robert Wyatt "At Last I Am Free"

Gelezen: Max, Mischa & het Tet-offensief van Johan Harstad

Wat een boek …
Coming of age, de buitenwijken, New York, Noorwegen. Muziek, toneel, schilderkunst. De oorlog in Vietnam de oorlog die Coppola’s film over de oorlog in Vietnam was. Communisme, kapitalisme. Eenzaamheid, vervreemding, maar ook liefde.
1230 pagina’s en ik zou direct opnieuw beginnen (en ik ben stukken aan het herlezen), ondanks de soms zwaar op de hand liggende beschouwingen over toneel of schilderkunst (maar vooral de stukken over toneel zijn nu zoveel relevanter).
Wat een boek!
Voor de muziekfreaks een YouTube playlist:

Playlist: Max, Micha & het Tet-Offensief Soundtrack
Watch this playlist on YouTube

The song of 2020: I know the end – Phoebe Bridgers

Phoebe Bridgers was everywhere this year; Better Oblivion Community Center with Conor Oberst, her cover of The Goo Goo Doll’s “Iris” with Maggie Rogers to celebrate Trump’s defeat, but most importantly her solo album with this impressive multi-faceted and deeply touching “I know the end”.

Phoebe Bridgers - I Know the End (Official Video)

Music from our Tube: Black Country, New Road – ‘Science Fair’

A song I Shazammed twice in the last couple of days when hearing it on PBB and which I’ve just now listened to 5 times already as it really is that intense, angry, chaotic, poetic and … well, good? The video is pretty great as well! Black Country, New Road – ‘Science Fair’

Black Country, New Road - 'Science Fair' (Official Video)

Gelezen: Witte tanden van Zadie Smith

De verweefde geschiedenis van 3 families in de Londense smeltkroes van de late 20ste eeuw, featuring Jamaicaanse Jehova’s Getuigen, Bengaalse moslims en een handvol lokale dierenrechten-activisten die elk op hun manier in aanvaring komen met hun eigen verleden en met een rationele maar wereldvreemde wetenschapper die aan zijn genetisch gemanipuleerde “Toekomstmuis ™” werkt.
Een beetje John Irving-achtig (dat is een compliment), maar ik werd zelden meegesleept in het verhaal en daardoor waren die 572 pagina’s er misschien 100 of 200 te veel voor mij? Het feit dat Zadie Smith de Jehova’s Getuigen een kruisje liet dragen en over een “kerk” sprak hielpen ook niet, maar dat is uiteindelijk slechts een kleine ergernis van een ex-Getuige.

Gelezen: “Als alles is gezegd” van Anne Griffin

Ge kent die Vlaamse naturalistische romans uit vervlogen tijden? Wel, dit zou daar een moderne Ierse variant op kunnen zijn;
Rijke, norse oude boer zit aan een toog in een chique hotel en kijkt -al drinkend- terug op zijn leven en de mensen die er niet meer zijn.
Vrolijk is “Als alles is gezegd” misschien niet, maar het is een wel sterk verhaal over liefde en de onmogelijkheid om die te uiten.

Gelezen: “De Opwindvogelkronieken” van Haruki Murakami

Toen ik de laatste letter van de laatste pagina van “De Opwindvogelkronieken” had gelezen, vroeg ik me af wat ik nu eigenlijk gelezen had.
Toen Haruki Murakami begin 1992 als gastdocent in Princeton in de Verenigde Staten ging wonen, had de herdenking van 50 jaar Pearl Harbor net plaatsgevonden, was het land onder Bush Sr. in de eerste video-spelletjes oorlog met Irak verwikkeld en werd het 2de seizoen van Twin Peaks uitgezonden (waar de schrijver, zo bevestigde hij in het nawoord, elke dinsdagavond naar keek).
In die bijzondere context begon Murakami aan wat “De Opwindvogelkronieken” zou worden, een 3-delige roman van meer dan 800 pagina’s over een gewone man die eerst zijn kat en dan zijn vrouw moet zoeken in verschillende werkelijkheden/ dromen, die daarbij in contact komt met vreemde personages wiens verhalen raakvlakken vertonen met zijn leven en die zo hoofdrolspeler wordt in een strijd tussen goed en kwaad.
Wat ik nu eigenlijk precies heb gelezen weet ik nog steeds niet 100% zeker, maar dat het een (magisch-realistische) trip was staat buiten kijf. Zelfs de feitjes-mens in mij was tevreden, want ik had een hele kluif aan de hoofdstukken die over de Japanse bezetting van Mantsjoerije (China) en de oorlogen met China en de USSR in de jaren ’30 van de 20ste eeuw gingen.

Scratching my own itches; my online radio player

I’ve never been into iTunes or Spotify, tuning into online radio-stations instead to satisfy my constant need for musical discovery, excitement and/ or entertainment. For a long time I was an avid KCRW listener, but times change and their eclecticism does not necessarily match mine the way it used to, so over the last couple of years many online streams (Worldwide FM, Nova, TSF Jazz, KCSN, Laurent Garnier’s PBB, …) were added to my favorites which I stored in a draft mail in Gmail of all places, accessing that file on my different devices and -where available- using VLC to play them.
But VLC isn’t available everywhere (hello “smart” TV), it is not great to manage a collections of streams and copy/pasting URL’s from that draft mail is clumsy, so after creating a simple webpage with an HTML5 audio element for my wife to listen to the local “Radio 1 classics” stream on our TV, I decided to extend that to display a list of streams to choose from with a minimum of vanilla JavaScript to do the actual switching and just a dash of CSS (still struggling with vertically aligning multiline titles in those inline-blocks, but I don’t mind that too much. No really, I’m not nervous about that whenever I see it, not at all!).
The result (at https://futtta.be/r/) is an unattractive but pretty usable mp3 stream player that I use on 4 different locations and which I can update easily to accommodate my wife’s knack for doo-wap and xmas-music. Maybe I should add falling snow-flakes to surprise her when we put up the Christmas tree? 🙂