blogposts op blog.futtta.be over mijn grote liefde, veerleken
Fuck cynisme, lang leve Valentijn, lang leve de Liefde, lang leve Veerleken (en ze is dan nog niet eens jarig, da’s volgende week maar)!
Deze is voor jou schat:
Veerle heeft afscheid genomen van de intussen 10 jaar oude desktop waarmee ze over internet tufte. Een Pentium II 400Mhz, met (na een paar upgrades) 512Mb Ram geheugen en Windows 98SE, want ik heb haar nooit kunnen overtuigen om naar Linux te switchen. Ook op haar “nieuwe” machine, een tweedehands Acer Aspire 1350, blijft ze -voorlopig- in het Windows-kamp met XP (SP2).
Maar als ze extra software nodig heeft, dan kan ze er niet onderuit; open source all the way! Op die manier staat er sinds dit weekend naast Firefox en lichtgewicht tekstverwerker Abiword (die ze beiden al een paar jaar gebruikt) nu ook Gimp op haar laptop, ter vervanging van Paint Shop Pro. Nero had ik officieel op CD, maar die OEM-versie wilde niet verder zonder de bijhorende Philips-CDR. Het open source Infrarecorder deed niet zo moeilijk en werkt blijkbaar vlot, want ik kreeg geen klachten. En Powerarchiver, ooit een gratis alternatief voor Winzip, is nu vervangen door 7-zip.
Waarmee ik mijn vrouw nog wil bestoken in dit episch gevecht tussen goed en kwaad? Wel, ik zou Outlook Express graag vervangen door Mozilla Thunderbird, dat spreekt, maar daar was Veerle bij een vorige poging toch minder enthousiast over. Voor de installatie ftp-client Filezilla verwacht ik gelukkig heel wat minder tegenstand. Een html-editor, dat heeft ze ook nog nodig, in de plaats van AceHtml. Ik dacht aan NVU, maar de development daarvan ligt blijkbaar al een paar jaar stil? Iemand ervaring met een ander pakket? KompoZer? En nu ik toch aan het vragen ben; heeft er iemand tips voor eenvoudige open source video-montage software?
Maar Microsoft had gelijk; open source, dat is een virus. ‘t is te hopen dat de MBR van die Acer ook snel aangetast is! 😉
Ik ben er vorige week met mijn vrouwtjes even van tussenuit geknepen, naar Centerparcs De Vossemeren in Lommel. Ongelofelijk plezante vakantie met ons snel groeiend dochterken; Elise trok in haar rode laarsjes door de (Lommelse) Sahara, danste vrolijk op de muziek in de lawaaierige kinderdisco, plonste breed glimlachend in het zwembadje, aaide de koe en geitjes in de kinderboerderij en stal, om het dan toch maar kort samen te vatten, grondig de show. 9 dagen volcontinu met vrouw en dochter, lang geleden en wreed genieten. Nu afkicken in Brussel, dat zal een ander paar mouwen zijn. Ik zal dan nog maar wat fotokes kijken zeker?
Man, ik ben toch een gelukzak!!
Als ik dit zie, dan voel ik me … euhhh … Ah, “Sweet thing” van The Waterboys (en van Van Morrison, origineel), ken je dat? Wel zo voel ik me dan dus!
Mijn vrouw en ik, wij mijmeren ‘s avonds in bed graag gezellig over vroeger. Wij doen dat graag en het doet geen pijn, dus daar moet U verder echt geen probleem van maken. Alleszins, een paar dagen geleden hadden we het over de radio en dat we daar alle twee altijd zo graag naar geluisterd hebben. En hoe we erbij kwamen, weet ik niet meer, maar plots herinnerden we ons quasi tegelijkertijd dat vreemde signaal aan het einde van de fm-band, zo rond de 87Mhz. Een zichzelf herhalend elektronisch riedeltje dat aangaf dat je aan het einde van de wereld was gekomen en dat je belette ervan te vallen. Dat geheimzinnig geruststellende signaal is blijkbaar niet meer, we worden tegenwoordig verondersteld als vanzelf te merken wanneer het gedaan is. Maar weet iemand waar ik het over heb? Waar dat deuntje voor diende? En heeft iemand daar een digitale versie van, zodat mijn vrouw en ik daar des avonds, in bed, nog eens naar kunnen luisteren? Om te weten dat alles nog steeds volledig onder controle is en we ook nu niet over de rand van het einde van de wereld zullen vallen? Dank bij voorbaat!
In ruil krijgt U dit toepasselijke pareltje van Tom Robinson (en Peter Gabriël) cadeau. “Listen to the radio” en tegenwoordig ook een beetje naar YouTube;
Gisteren verlengd weekend gespeeld en met dochterken naar het Bospark hier in Lokeren getrokken, bij de eendjes (die ik geslachtofferd heb voor de close-up hieronder, Elise at het brood sowieso ook liever zelf op) en naar de speeltuin.
We hebben met het gezinnetje (de mama en de papa, ons Lieze en labrador Lars) een verlengd weekend op de Veluwe achter de rug. Hoogtepunt van deze te korte vakantie: zondag met de auto naar Het Nationale Park De Hoge Veluwe en daar met z’n allen fietsen in de natuur; Veerle met Elise op een gratis witte fiets-met-kinderstoeltje, ik met een (betalende) bakfiets met Lars als passagier.
Dat van die gratis witte fietsen was overigens een fantastisch idee van Luud Schimmelpennink, in 1965 één van de stichters van de Provo-beweging. Ze begonnen er in 1975 aan met 50 fietsen, nu staan er 1700 gratis ter beschikking van de bezoekers om over de in totaal 43 kilometer fietspad doorheen het 5500 hectare grote park te rijden!
Alleszins: een groot succes, gaan we zeker nog doen! En Veerles fiets staat ondertussen ook al bij de fietsenmaker voor een opknapbeurt en om een kinderstoeltje te laten monteren.
Het zijn hoogdagen ten huize futtta; wonderdochter Elise is vandaag 1 jaar geworden en morgen zijn Veerleken en ik 5 jaar getrouwd.
Het is nu al feest in mijn hart en straks, morgen en zondag (en eigenlijk zijn we vorig weekend al begonnen) doen we het in het echt. Champagne, taart, knuffels, en vooral heel veel liefde!
Gefeliciteerd schatten!!! :-*
