Gevaar, kans op emotie!

Ik ben geen emotioneel mens. Domweg gelukkig, dat wel. Maar emotioneel, nee, dat dacht ik niet.
Gisteren kreeg ik echter twee keer ongelijk. Eén keer overdag bij het lezen van deze bijzonder intense blogpost van Coding Horror’s Jeff Atwood over dood, schuld en ouderschap. De tweede keer ‘s avonds, in bed, toen ik op Klara Symfonie nr. 3 van Górecki hoorde:

H.M. Górecki - Symphony No. 3 „Symphony of sorrowful songs" op. 36

Toen Klara na de eerste beweging Jan Fabre terug aan het woord liet, zette ik de radio uit en zocht ik het stuk onmiddellijk op YouTube, om het daar volledig te beluisteren met Atwood’s blogpost spokend door mijn achterhoofd.
Ook nu kan ik niet anders dan naar die “Symfonie van Klaagliederen” te blijven luisteren. Domweg gelukkig, met een krop in de keel.