Sad Musicians Make Better Music

While waiting for a meeting to begin, I perused the Spotify playlist of a colleague. One of the only names I recognized was Sia.
Aaaah Sia, … How I used to love her. Beautiful songs (both solo and with Zero 7) , wrought with pain, doubt, passion and a splash of quirkiness. Think “Soon we’ll be found” or “Destiny” and above all “Breathe me” (which also featured in the most impressive final of one of the most beautiful and slightly quirky TV shows ever), here in a live version in the KCRW studio’s in 2007;

Sia - Breathe Me (Live at KCRW 2007)

But I’m afraid the love affair is over, Sia confessed to being happy now and the song on the Spotify playlist was David Guetta’s rather horrible Titanium which Sia provided vocals for. And recent Sia-tracks like “Chandelier“,  “You’re Never Fully Dressed Without a Smile“, “You’ve changed” or these “7 Songs You Didn’t Know Were Written by Sia” don’t really move me either. I wish Sia all the happiness in the world, but I wish she was still sad. If only a tad.

Nonkel Domien & het einde van Six Feet Under

Gisteren met veel plezier én een ferme krop in de keel naar de laatste afleveringen van “Six Feet Under” gekeken. In het echte leven ben ik minder emotioneel en met de dood heb ik nog niet veel te maken gehad, maar toon me een sterk verhaal in sfeervolle beelden met wat mooie muziek eronder en ge hebt me bijna aan het blèten:

Six Feet Under Final Soundtrack - YouTube.mp4

Ik had de nacht ervoor nog over m’n overleden Nonkel Domien gedroomd, over de grootnonkel zoals ik hem in 1995 de laatste keer gezien heb. Tante Bertha was al een paar jaar overleden en met haar was ook de ziel uit hun Brussels appartement verdwenen. Nonkel Domien was zonder z’n vrouw een zielige, kinderloze misantroop geworden. In m’n droom ging ik regelmatig bij hem langs, maar in de realiteit ben ik na die ene keer -hij gaf me 500 frank en vertelde later tegen familie dat ik alleen voor het geld kwam- niet meer terug geweest.
We worden geboren, we sterven en ergens tussendoor proberen we -zoals de ratten, maar daar maken ze geen mooie series over- wanhopig iets na te laten. Kinderen, misschien, of iets “hogers” als sublimatie van die reproductie-drift. Nonkel Domien noemde zichzelf “Dokter in de Haarkunde” en schreef een boek over de coiffeurs-stiel dat nooit gepubliceerd werd. En dan?

Stijlvol de grond in; het einde van Six Feet Under

Nu de fuckers van 2BE (het voormalige kanaal2) Six Feet Under (tijdelijk?) hebben afgevoerd, zijn we aangewezen op DVD om de twee laatste seizoenen te bekijken. Veerle heeft ze voor een mooi prijsje tweedehands kunnen kopen in Nederland en de DVD-boxen zijn al met de post onderweg. Ik dook ondertussen al ongeduldig in YouTube en vond daar onder andere deze magistrale laatste 10 minuten van de laatste aflevering van het laatste seizoen (massive spoiler, zeg niet dat ik U niet gewaarschuwd heb!):


De muziek is van Sia, “Breathe me”. Ik heb hier bijna zitten blèten. Maar bijna eh! En ja, smartass, over de middag mogen we hier YouTubekes bekijken.