Morgen, donderdag, stemt de Kamer van Volksvertegenwoordigers over de uitbreiding van de GAS-boetes. Ik ben absoluut tegen en ik sta daar (gelukkig) niet alleen in. Dat Groen tegen is, staat vast. Mijn andere “politieke liefde” daarentegen, stemde voor in commissie. Maar ik ben ervan overtuigd dat ten minste een paar sp.a volksvertegenwoordigers zich een beetje ongemakkelijk voelen bij die partijlijn. Daarom stuurde ik deze mail naar Oost-Vlaamse sp.a kamerleden Karin Temmerman, Bruno Tuybens en Dirk Van der Maelen;
Beste; Als overtuigd links kiezer (steeds twijfelend tussen rood en groen), kijk ik uit naar de stemming over de uitbreiding van GAS-boetes, morgen in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Net zoals een 200-tal middenveld-organisaties (http://www.gasboete.be/) heb ik immers principiële bezwaren bij deze uitbreiding en kan ik enkel instemmend knikken bij bijvoorbeeld het opiniestuk in De Morgen van vandaag; http://www.demorgen.be/dm/nl/2462/Standpunt/article/detail/1641879/2013/05/29/Stop-de-verGASsing-nu-het-nog-kan.dhtml Ik kijk dan ook met grote interesse uit naar het standpunt en het stemgedrag van sp.a in het algemeen en meer specifiek van U als Oost-Vlaamse volksvertegenwoordigers. Ik zou graag blijven twijfelen tussen Groen en sp.a, maar ik kan en wil mijn stem in 2014 niet geven aan personen of partijen die voor uitbreiding stemmen. Ik hoop dan ook dat uw stemgedrag die gezonde twijfel niet in gevaar zal brengen? Met kameraadschappelijke groeten, frank goossens lokeren
En daarmee is het weeral 1 mei, dag waarop Kameraad Caroline naar jaarlijkse gewoonte hoog van de rode toren moet blazen. Met 125 jaar socialisme in België en met de verkiezingen in juni in het vooruitzicht, mag ze er ongetwijfeld nog een schepje bovenop doen! Maar gaat dat wel goed komen voor de SP.A, met die verkiezingen en zo? Ik vrees er toch een beetje voor. Dit is, samengevat in 4 headlines, het parcours van de partij in de kwestie die politiek en journalistiek België de afgelopen maand bezig hield;
Niet mee willen onderhandelen, niet willen depanneren en de gewonde Leterme dan nog eens een stevige linkse verkopen? Pas op, dat zijn allemaal standpunten waar misschien wel één en ander voor te zeggen valt en met Yves moeten we niet te veel medelijden hebben, maar … Hoe kan de SP.A, die -zoals de afgelopen maand weer eens bleek- zich als het over communautaire kwesties gaat liefst op de vlakte houdt, een rol van betekenis spelen in een verkiezingscampagne die opnieuw gedomineerd zal worden door BHV, overhevelen van bevoegdheden en faciliteiten? Nee, ik vrees dat de heropstanding van de SP.A niet voor juni is. En zelfs Caroline weet eigenlijk al in welke hoek de winnaars zullen zitten:
Bij nieuwe verkiezingen voorspel ik wel grote chaos en dat stemt me bijzonder droevig omdat het in de kaart speelt van extreme partijen […] (bron: deredactie.be)
En dat in het 125ste jaar van de Socialistische Partij … Spijtig!
Dus Caroline Gennez en den Baard voerden de “Partij” in sp.a af om een handvol “Progressieven” binnen te halen en zijn nu verwonderd dat de partij tegenspartelt? Misschien hebben ze soortgelijke plannen met de “a” in de naam; een handvol ACW”ers, oud-Agalevers en andere Alternatievelingen staan ongetwijfeld te drummen om ook een letter te krijgen. Dergelijke minimalistische verruimingsoperaties bieden echter weinig meerwaarde. Integendeel, de sp.a verliest op die manier verder van haar eigenheid. En is die wazige positionering niet juist één van de redenen voor de slechte resultaten bij de verkiezingen in 2007 en in de opiniepeilingen? Mag ik daarom een tegenvoorstel doen? Laat die gedemodeerde “a” terug vallen en voer als SP (“Socialistische Partij” of “Socialistisch Progressieven” als U dat echt wilt, zolang het maar “Socialistisch” is) keihard oppositie tegen de sociaal-economische politiek van deze regering. Als Johan, Caroline en Bert zich daar niet in kunnen vinden, mogen ze gerust een stapje terugzetten. Dan mag één of andere oude bulldog wat mij betreft gerust nog even uit zijn kot komen.
De verkiezingsuitslag van 10 juni laatstleden was een serieuze opdoffer voor rode rakkers. Net als zovelen vroeg ik me af wat er was fout gelopen, maar een antwoord formuleren was minder vanzelfsprekend. De sp.a droeg oud-voorzitter, reclamemaker maar vooral ook socioloog en stemmenkanon Patrick Janssens op om die analyse ten gronde te maken. Het resultaat is de pdf die sinds begin september van de sp.a-website te downloaden is. Ik heb die 30-tal pagina’s ondertussen een paar keer doorgenomen, soms diagonaal, soms aandachtig lezend en hernemend. Het rapport is “een verzameling van gegevens en opinies die de discussie de komende maanden verder kan stimuleren”. Hieronder mijn -lichtgewicht- bijdrage aan die discussie. Leest U mee, Kameraden Gennez en De Bruyn? Trends en hoe er aan te ontsnappen Hard feit: er is een onmiskenbaar dalende trend in de verkiezingsresultaten van de socialistische partij (BSP, SP en later sp.a). Dat is overigens een Europees fenomeen. De socialistische partij dondert op 45 jaar tijd van pakweg 30% naar rond de 20%. Maar die trend is allerminst heilig, want ze kon op enkele momenten positief doorbroken worden; in ’85 en ’87 bijvoorbeeld en in 2003. Omgekeerd zijn er ook jaren waarin het resultaat duidelijk onder die algemene trend uit leek te komen; in 1999 en nu, in 2007. Wat liep er fout in 1999 en 2007 dat goed liep in de jaren ’80 en in 2003? De mate waarin de SP(.a) de inzet van de verkiezingen was, misschien? De SP stond bij de verkiezingen in 1985 en 1987 als belangrijkste oppositiepartij voor verandering na de roomsblauwe regeringen Martens-Verhofstadt. In 1995 kon Tobback met een sterke campagne (“Uw sociale zekerheid”) de impact van de Augusta-affaire zelfs nog counteren. Het sterke vernieuwingsproject dat werd ingezet door o.a. Janssens, het gratis-verhaal van Stevaert en het kartel met Spirit, verzekerden de sp.a in 2003 tenslotte ook van een bijzonder sterk resultaat. Aan de andere kant van de trend, draaide de campagne in 1999 vooral rond de dioxinecrisis en voedselveiligheid; winst voor Agalev dus, mee ten koste van de SP (dat toen slechter scoorde dan sp.a in 2007). 2007: Waar was de sp.unk? De campagne in 2007 werd in Vlaanderen gedomineerd door de keuze tussen oud (“open” Verhofstad) en nieuw (“goed bestuur” Leterme). De twee hoofdrolspelers positioneerden zich vooral met ferme standpunten over “rechtse” thema’s als staatshervorming, politie, justitie, veiligheid en andere economische besognes. De sp.a kwam er met zijn 6 (en later zelfs 8!) centrale “zachte” thema’s c.q. slogans niet aan te pas. Vande Lanotte hing er bij als het derde wiel aan de wagen, gesust door de zekerheid van regeringsdeelname misschien? Maar verkiezingen worden zelden gewonnen door partijen die er met hun campagne “een beetje bijhangen”. Janssens poot op pagina 26 voor mij dan ook de essentie neer:
“Een stem voor sp.a was niet echt nodig. Het was moeilijk om een reden te bedenken om voor de Vlaamse socialisten te stemmen. De partij had de frisheid en de dynamiek van 2003 ergens onderweg verloren. Een nieuw wervend project was helaas niet van de grond geraakt. En de geloofwaardigheid van haar bestuurders was aangetast. Toch was er quasi zekerheid over regeringsdeelname, in eender welke formule. Dat werd ook niet onder stoelen of banken gestoken. En dat straalde af in negatieve zin. Hoe doordacht en doorwrocht de inspanningen ook waren, sp.a wist het laken niet naar zich toe te trekken. De partij was niet de inzet van de verkiezingen. De kiezer voelde het zo aan.”
Het ontbrak de campagne inderdaad aan “spunk“, dames en heren, de sp.a stond er helemaal niet. Niet met de verwarrende campagne, maar ook niet met de mensen op de lijst. Want vooral die “aangetaste geloofwaardigheid van haar bestuurders” (meer daarover te kort op pagina 25 van het rapport, onder de titel “Politiek falen en onvermogen”) moet ons zorgen baren. Het is immers zeer de vraag of Caroline Gennez (en Freya Van Den Bossche, maar die heeft al voor de eer bedankt) die geloofwaardigheid wel heeft. Het feit dat ze het dit weekend bij interne verkiezingen bij sp.a-afdeling Antwerpen niet gehaald heeft, is in dat opzicht niet hoopgevend. Caroline zei het overigens ook al in een interview met De Morgen: er is momenteel geen natuurlijke leider binnen de partij. Een nieuw project, toch, pretty please? Wat moet er dan gebeuren? Ik denk dat Spirit eerst en vooral moet worden losgelaten. Laat die sympathieke jongens en meisjes zichzelf opnieuw bewijzen, laat ze hun eigen plaatsje in het politieke spectrum verdienen. In de toekomst kunnen de wagonnetjes misschien terug aan elkaar worden gekoppeld in het kader van een nieuw project, maar nu was Spirit quasi onzichtbaar en ze leken als kartelpartner weinig of geen toegevoegde waarde te bieden. Neem dan de tijd om aan de rol van oppositie-partij te wennen. Zoek nieuwe bulldogs en caféuitbaters om de partij een duidelijk links profiel aan te meten, dat ‘plakt’ bij zowel de ‘oude’ als de ‘nieuwe’ achterban (over dat schisma valt er ook één en ander interessants te lezen in Janssens’ document). En werk ondertussen vooral verder aan wat Janssens op pagina 20 van zijn rapport beschreef:
“In het najaar 2006 werd er achter de schermen druk gewerkt aan een nieuw progressief project. De doelstelling was de totstandkoming van een sociaalprogressieve projectlijst. Er vonden vele gesprekken plaats met mogelijke onafhankelijke kandidaten en organisaties. Het opzet was dat het kartel sp.a-spirit zou uitgebreid worden met twee nieuwe pijlers: enerzijds een groep van geëngageerde, onafhankelijke mensen die hun verantwoordelijkheid in de politiek wilden opnemen; anderzijds met een bundeling van middenveldorganisatie of actiegroepen die zich rond een specifiek punt of thema wilden associëren met het progressieve kartel. Er werd gezocht naar een nieuwe overkoepelende naam voor dit project en zelfs de datum voor de persconferentie om het project te lanceren lag vast. Deze opbouw lag volledig in de lijn van de vernieuwing en verbreding van de partij en zou een nieuwe, wervende stap in dit sociaalprogressieve verhaal gevormd hebben. Alle inspanningen bleken echter tevergeefs. Een aantal cruciale ‘spelers’ haakten af, de drempelvrees bij het merendeel van de middenveldorganisaties was te groot en ondertussen verzeilde dit verhaal steeds meer in pre-electoraal vaarwater.”
Ik kan me niet ontdoen van het idee dat de sp.a er wel zou hebben gestaan als bovenstaande eind 2006 wel was gelukt. Of misschien niet de sp.a, want ze zochten blijkbaar een nieuwe overkoepelende naam. Misschien mag ik dan toch nog sp.unk voorstellen, als het in de toekomst zo ver komt? 😉
Patrick Janssens heeft een rapport klaar waarin hij het verlies van SP.a bij de afgelopen verkiezingen probeert te verklaren. VRTnieuws.net vat samen:
Die oorzaak is niet eenduidig, staat in zijn analyse. Het slechte resultaat heeft zowel met korte-als langetermijnfactoren te maken. Op enkele heropflakkeringen na hebben de socialisten de laatste vijftig jaar met een dalende trend te maken. De basis haakte af, een poging om de partij te verbreden mislukte. SP.A-Spirit wou zich ontwikkelen als een sociaalprogressief project dat ook onafhankelijke mensen wou engageren. Maar een aantal cruciale spelers haakte af, zodat de campagne begin 2007 terug van nul moest beginnen. Daarnaast was het ook moeilijk om een reden te bedenken om voor SP.A te stemmen, stelt Janssens, omdat er zekerheid bestond over regeringsdeelname, “in eender welke formule”. Janssens schrijft nog in z’n analyse dat het succes in 2003 de partij verlamd heeft uit angst om kiezers te verliezen. Tot slot zijn er ook twijfels over het uitspelen van Vande Lanotte als kandidaat-premier. Janssens pleit ervoor dat het partijbureau na elke verkiezing een analyse moet laten opmaken van de verkiezingsuitslag.
Daar zit ik dan op de trein naar het werk, de zelfverklaarde groene socialist ofte socialistische groene, een beetje verweesd te wezen. U ook een bloedend rood of blauw hart? Doetpijneh? Soit, beetje bloggen dan maar zeker? Vreemd dat het resultaat van het Vlaams Belang in sommige media als de zoveelste achtereenvolgende overwinning wordt beschreven, terwijl dit eigenlijk de 3de verkiezing op rij is dat ze achteruitgaan. Ze haalden met een goeie 19% minder dan het bescheiden doel dat Vanhecke zich had gesteld (20%) en verliezen in de kamer zelfs een zetel (van 18 naar 17). Frank probeerde er nog een leuke draai aan te geven; links verliest, rechts wint (en dat is spijtig genoeg ook zo), maar feit blijft dat ze daar toch een beetje bleekjes keken. Maar wat voor een ongewoon sterke prestatie van einzelgänger Dedecker en zijn inderhaast bij elkaar gesprokkelde partij! LDD is op zijn zeker mee verantwoordelijk voor het hiervoor beschreven verlies van Vlaams Belang. Benieuwd of de overwinning van LDD en het verlies van VB voor nieuwe overloperij van ontevreden Belangers zal zorgen. Ik gok van wel … Maar laat ons toch vooral het linkse debacle niet vergeten: SP-A -7,2% in kamer en -8,7% in senaat! Fuck man! En de door politicologen verkondigde wetmatigheid dat verlies voor SP-A evenredige winst voor Groen en omgekeerd betekent; niet dus. Groen stijgt slechts 2,4% in kamer en 1,9% in senaat (maar voor beide instellingen boven de kiesdrempel, oef). “We” verliezen dus zo maar even 4,8% in de kamer en 6,8% in senaat! Waar zijn die linkse stemmen naartoe gegaan? Een deel naar OpenVld als pitty-vote? Een deel naar het uiterst succesvolle kartel CD&V/NVA, op zoek naar goed bestuur? Heeft het rechts-populistische, niet-racistische discours van underdog LDD misschien ook deel van het traditioneel rode kiespubliek kunnen overtuigen? En waar was Spirit? Zijn de happy slapping van NVA op PS en de schandalen in Charleroi afgestraald op SP-A? Komt er na 18 jaar regeringsdeelname (sinds 1988) sleet op links? En wie bij de SP-A heeft mee besloten om Vande Lanotte als kandidaat-premier naar voren te schuiven? WTF zijn kanselarijverkiezingen? Johan is Patrick niet en Vlaanderen is Antwerpen niet eh jongens (hindsight rocks)! Wat nu? Rooms-Blauw is blijkbaar de enig mogelijke ‘traditionele’ coalitie, back to the 80’s dus? Of gaan we voor het collectieve vagevuur van de tripartite, in naam van de complexe staatshervorming die eraan zit te komen? Mag ik het zeggen Meneer? Voor mij moet één van de grote politieke families altijd in de oppositie, kwestie van ontevredenen bij de volgende verkiezingen de kans te geven om te kunnen stemmen voor een regeringswaardige oppositiepartij. Doe mij maar dus maar Rooms-Blauw en laat SP-A de wonden likken, zich hergroeperen, nieuwe bulldogs zoeken en keihard in de oppositie gaan. Laat Spirit zichzelf ondertussen ook heruitvinden, dat is nodig nu Anciaux passé lijkt te zijn. En dat Groen, nu ze federaal terug gehoord kunnen worden, terug mag bouwen aan hun en onze toekomst. Links en groen blijven nodig, dat besef komt -met de eeuwige slingerbeweging tussen links en rechts- wel terug, zeker na een periode Rooms-Blauw.
Dit is geen stemadvies! Maar aangezien zowat elke blogger zich al heeft bekend tot deze of gene partij, al dan niet met de hulp van een kieskompas of andere -wijzer, zal mij mezelf ook outen; ik ben overtuigd links en ik geloof in het belang van ecologie. Ik ben dus een groene socialist (die SP-A stemt) of een socialistische Groen-e. Mijn twijfels in het stemhokje (of eerder; in de weken voor de verkiezingen) hebben zich dan ook altijd beperkt tot welk van die predikaten bijvoegelijk naamwoord dan wel zelfstandig naamwoord moet zijn. Ik acht de kans groot dat ik deze keer opnieuw gespreid stem; voor senaat kleur ik rood (Jacinta De Roeck bijvoorbeeld), voor kamer groen (Lokeraar Björn Rzoska misschien)? Maar laat ons misschien het hele politieke spectrum overlopen? Waarom zou ik niet op Vlaams Belang stemmen bijvoorbeeld? Da’s een makkelijke; die anti-partij is in zowat alles tegengesteld aan wat ik belangrijk vind, aan waar ik in geloof. Next … LDD dan? Hmm, vreemde kliek. Dedecker is sympathiek als kwajongen met het hart op de tong, maar zijn politieke denkbeelden lijken mij een vreemde mengeling van libertarisme (nooit gesnapt wat libertair Dedecker bij de conservatieve NVA ging doen overigens), neo-liberalisme en populisme. Ook niks voor mij dus. De NVA? Ook niet echt; wijlen V.U. leed (net als OpenVLD nu) aan een gepleten politieke persoonlijkheid. De rechtse(re) vleugel (en we vergeten de afsplitsing van de groep rond Karel Dillen even) herrees als NVA en is -ondanks het respect dat ik wel heb voor sterkhouders als De Wever en ook Bourgeois) naar mijn smaak te conservatief en te anti-Waals. Niet te Vlaams, nee, te anti-Waals. De affiches met het strikje in een gevarendriehoek aan het begin van deze kiescampagne was er voor mij al direct over. Ik geloof immers niet in diabolisering van al wat Waals is. Of van al wat PS is. De volgende premier mag voor mij best Di Rupo zijn. En CD&V dan? Ik kan me zeker achter het -vage- idee van respect scharen en ik ben ook voor goed bestuur. Meer nog, ik ken niemand die daar tegen is. Wat overblijft lijkt in eerste instantie ‘eigen lof’ en veel negativisme ten opzichte van wat Paars al dan niet gedaan heeft. Het kartel met NVA spreekt wat mij betreft ook niet in hun voordeel. Nee dank u. Waarom niet OpenVLD? Die “brede volkspartij” draagt zowel ethisch liberalisme (dat je in ‘oude termen’ eerder links zou kunnen noemen) als economisch liberalisme (dat dan simplistisch gesteld eerder rechts is) met zich mee. In de praktijk is OpenVLD dan ook dikwijls mossel nog vis. En daar waar ik me wel degelijk op iemand als Patrick van Krunkelsven (ik had die graag bij Spirit gezien eigenlijk, de man zou die partij direct meer gewicht geven, ik blijf de indruk hebben dat ze dat kunnen gebruiken) of een Karel De Gucht zou zien stemmen, zou ik me nooit achter OpenVLD in zijn geheel kunnen scharen, ook al heeft die populistische stokebranden (een makkelijke en misschien onjuiste noemer, maar vergeef me, ik blijf een neofiet) als Beysen, Coveliers en Dedecker “laten gaan”. Waarom dan wel rood-groen? Omdat ik geloof in het warme Vlaanderen/ België/ Europa en in de rol die de overheid daarin te spelen heeft. Ik geloof dat het hier, in één van de meest welvarende en rijke streken ter wereld, goed leven is en dat we daar altegaar terug van moet leren genieten. Ik geloof ook oprecht in ons sociaal model als symbiotische tegenhanger van de (onontkoombare) vrije markt, ik geloof dat wie het minder goed heeft, moet kunnen steunen op wie wel succesvol is. Ik geloof in samenleven, ondanks alle verschillen, van religie, van sociale status of van mening. (Intermezzo: Samenleven ondanks verschil van mening, ook met mensen die aan de andere kant van het politieke spectrum staan. Zolang er maar gepraat en geluisterd wordt, kunnen we er alleen maar beter van worden; uitsluiting werkt niet voor ‘autochtonen’ maar ook niet voor ‘racisten’.
Als niemand luistert naar niemand vallen er doden in plaats van woorden. – jana beranova
Zo, dan kunnen we verder)
En ik geloof dat we er goed aan doen om voorzichtiger om te springen met natuur, grond, lucht en water; veel mensen na ons zullen dat ook nog broodnodig hebben. En alsof hun standpunten niet voldoende zijn, nog redenen om Groen te stemmen voor mij; ze hebben de diabolisering (“de betuttelende groene fundi’s”) van de laatste regeringsdeelname niet verdiend. En omdat ik denk dat het goed is dat de SP-A concurrentie ‘aan de linkerkant’ heeft (ik vrees dat CAP en PVDA daar nooit echt voor zullen kunnen zorgen), opschuiven naar het centrum zou anders te vanzelfsprekend kunnen zijn. Dat gezegd zijnde; stem met liefde schatjes! En dat is wel een stemadvies.
Morgen, donderdag, stemt de Kamer van Volksvertegenwoordigers over de uitbreiding van de GAS-boetes. Ik ben absoluut tegen en ik sta daar (gelukkig) niet alleen in.
