Irak: Bush’s bittere pil?

Iets meer dan een jaar na het begin van de oorlog tegen het regime van Saddam Houssein, lijkt de situatie in het bevrijde Irak meer en meer een muizenval te worden. En dat heeft niet alleen militaire, maar ook politieke gevolgen..
Bush’s supermacht en zijn “Coalition of the Willing” verstoorden, door de brutale dictator te verwijderen, een evenwicht dat niet makkelijk terug te vinden zal zijn. Koerden, Soenniten en Shiieten, al dan niet inheemse extremistische islamieten, extreem linkse regionalisten en andere fracties maken het de bezetters alsmaar moeilijker. En daar hebben die ‘insurgenten’ geen Weapons of Mass Destruction voor nodig. De terroristische dreiging die Bush en Blair wilden bestrijden, lijkt ondertussen ook buiten Irak niet kleiner te zijn geworden. Integendeel; moslim-extremisten lijken nu meer dan ooit vastberaden om Amerika en het hele Westen een lesje te leren. De clash die Osama Bin Laden hoopte uit te lokken, lijkt er dan ook te komen. En dat allemaal een half jaartje voor de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten.

Maar de klok terug draaien kan Bush-de-jongere niet, de beslissing om Houssein af te zetten kan niet meer ongedaan worden gemaakt. Met de staart tussen de benen de troepen terugtrekken is ook niet mogelijk; een verstoord evenwicht hersteld niet vanzelf, niet zonder jarenlang aanhoudend onrust en geweld. En onrust en geweld in een regio die omwille van zijn natuurlijke rijkdom rustig zou moeten blijven, dat kunnen wij olie-lievende Westerlingen best missen. Maar ook blijven kost Bush geld, mensenlevens en dus vooral stemmen. Niet kunnen blijven, niet weg kunnen gaan, een catch-22 als het ware..

Daarom wordt er in Washington ongetwijfeld koortsachtig gezocht naar een derde weg. Simplistisch: geef de macht zo snel mogelijk aan de Irakezen, probeer de situatie daar militair min of meer onder controle te houden en betrek de Verenigde Naties dan zo snel mogelijk. Als de VN binnen zijn, zullen Frankrijk en Duitsland (en vele anderen) een deel van de last van de militaire schouders van de USA kunnen nemen. Diezelfde VN kan dan een vooraanstaande rol spelen in het bestrijden van het wereldwijde terrorisme waarvoor de Verenigde Staten, Europa en de rest van de westerse wereld de rangen zullen sluiten. De toenadering tot de VN lijkt misschien bittere pil om slikken voor Bush en zijn unilateralisten, maar if that’s what it takes.. Want George Bush Jr. kan op de vooravond van de verkiezingen dan uitpakken het succesverhaal van het verbreed front in de War on Terrorism en met leuke beelden waarop hij met de groten van het Oude Europa handjes schudt.

Of dat genoeg is om herverkozen te geraken is twijfelachtig, maar bovenstaand scenario is misschien het enige waarvan de wereld een beetje beter wordt. Want zo kan er misschien eindelijk echt begonnen worden met de pacificatie van Irak. De Verenigde Staten zullen misschien net iets minder vlot ‘ten oorlog’ roepen en de macht van de grootheidswaanzinnige neo-conservatieven zal vermoedelijk een flinke knauw gekregen hebben. En misschien kan de spijtige vergissing die de inval lijkt te worden, tenslotte ook aanleiding geven tot het verstevigen van de rol van Verenigde Naties in internationale conflictbeheersing. Misschien..