draadloze netwerken (ook gekend als wifi, wlan, 802.11, ..) zijn op korte tijd enorm populair geworden. iedereen wilt blijkbaar van in de tuin of van boven de dampende wc-pot ongehinderd door kabels het wereldwijde web op. dat die ongekende populariteit ook een paar gevaarlijke kantjes heeft, wordt dikwijls vergeten. of weten de enthousiaste gebruikers gewoon niet..
maar wat zou een onverlaat met zijn laptop in de wagen voor uw deur zoal op uw draadloos netwerk kunnen mispeuteren?
in oplopende volgorde van schadelijkheid:
* gewoon surfen (of mail afhalen) op jouw kosten. who cares, right?
* illegale software of muziek en films downloaden. da’s al iets minder fijn; als je beperkte download-capaciteit hebt (cfr. telenet telemeter) zou je sneller aan die limiet kunnen zitten. en je verbinding wordt eigenlijk gebruikt voor diefstal. politie en de verenigingen van de film- en muziekindustrie zullen er in eerste altijd van uitgaan dat jij -als gebruiker van de verbinding- de schuldige bent.
* illegale software of muziek en films uploaden. het wordt al iets warmer; het zelf aanbieden van mp3’s of divx’en wordt feller bestreden door IFPI en andere belangenorganisaties.
* hacken of spammen: een hacker of spammer wilt voor zijn sportieve of misdadige activiteiten liefst anoniem blijven. wat is er makkelijker dan met de laptop op de schoot in het centrum van een middelgrote stad anoniem andermans internetverbinding te ‘lenen’ om te proberen in te breken op -ik zeg maar wat- de internetsite van hugo coveliers.
onder de indruk? nee? ok, dan gaan we verder:
* zien wat jij op internet doet: met een network-sniffer je doen en laten op internet (alles wat niet geencrypteerd is tenminste) volgen. naar welke sites je gaat, welke paswoorden gebruikt, je binnenkomende en uitgaande mail mail, ..!
* informatie van je computer halen: elke gesharede drive (network-drive) zonder wachtwoord is onmiddelijk en zonder beperking leesbaar voor bezoekers van je draadloos netwerk.
* inbreken op je computer: een beetje zoals voorgaand risico, maar nog meer verregaand. aangezien wireless routers hun draadloze verbindingen als ‘trusted’ beschouwen, wordt het verkeer op die verbinding (meestal) niet door de firewall gestuurd. het is dan ook veel makkelijker om via de draadloze verbinding binnen te breken in een computer dan via het internet. en eenmaal binnen kan je computer gebruikt worden om inloggegevens van je online bank door te sturen, om te spammen, om ..
soit, het komt erop neer dat een open draadloos netwerk een heel groot risico inhoudt. volgende betrekkelijk eenvoudige stappen kunnen dat gevaar buitenshuis houden:
* beveilig je draadloos netwerk met een wachtwoord (WEP of liever nog WPA)
* stel je router zo in dat die de netwerknaam (SSID) niet uitzendt (broadcast)
* laat enkel computers op je netwerk met een gekend MAC-adres (het mac-adres is een voor elke netwerkkaart unieke identificatie-string). je kunt het mac-adres van de netwerkkaart van je computer te weten komen in apparaatbeheer (device manager) of vanuit een ‘dos-venster’ met ‘ipconfig /all’ (zie onder physical address). lijstje invullen in je router onder mac-adres-filtering en klaar is je beter beschermd draadloos netwerk..
en voor de rest: nog veel draadloos genot gewenst!