Het is nog geen vrijdag-muziekdag, maar tijdens mijn omzwervingen op seeqpod, youtube en wikipedia de afgelopen dagen heb ik Conrad (Conny) Plank ontdekt, één van de belangrijkste Duitse producers/ geluidstechnici ooit. De man heeft in zijn eentje meer invloed gehad op moderne muziek dan de Beatles en de Stones tezamen. OK, ik overdrijf misschien een beetje, maar Plank was absoluut instrumenteel in het ontstaan van de Duitse muziekscene in de jaren ’70. Die “Krautrock” gaf via David Bowie (grote fan van NEU!) en Iggy Pop de alternatieve rock een nieuwe impuls en was vooral met bijvoorbeeld Kraftwerk, Can en Brian Eno ook het embryo van ambient, new wave, electro en dance. Onderstaande tubekes tonen iets van Planks werk in die laatste genres.
Kraftwerk – Tanzmusik (uit Ralf und Florian, live in 1973)
Liaisons Dangereuses – Los niños del parque (live, begin van de jaren ’80)
Moebius-Plank-Neumeier – Pitch Control (sound only, van Zero Set uit 1983)
En verder ook Hallogallo van NEU!, Der Mussolini van DAF (“dansen met Duitsers” tiens) en Never Gonna Cry Again van de Eurythmics en Vienna van Ultravox en Marcia Baila van Les Rita Mitsouko en nog veel, veel meer. Conny Plank werkte bijvoorbeeld ook samen met Killing Joke, Devo en Freur, het latere Underworld. Met David Bowie en U2 daarentegen, wilde de Duitser niet opnemen. Op aangeven van Brian Eno ontmoette de Plank de Noord-Ieren om over de productie van “The Joshua Tree” te praten. “I cannot work with this singer” zou hij na de korte vergadering gezegd hebben. In 1987 stierf de toen 47-jarige Conny Plank aan kanker.