Het is vandaag “blog action day” en in blogland wordt er over armoede geschreven. Gisteren was het Apple-hoogmis en elders in de blogosphere worden de nieuwe macbooks de hemel in geprezen.
Volgens Google Blogsearch (cijfers van rond 14hOO) werd er de afgelopen 24 uur 5.655 blogposts over armoede gepubliceerd en 17.527.426 over de nieuwe macbooks. Bij Technorati volgen ze minder blogs en het verschil is er ook minder extreem, maar toch (en laat u niet vangen door de schaalverschillen);
Ge hoort me niet zeggen dat we allemaal egoïsten zijn (maar dat zijn we dikwijls wel), ge hoort me niet zeggen dat blinkend nieuw speelgoed een collectieve obsessie is (nee, want het moet niet blinken) en dat we de moeilijke dingen liever uit het oog verliezen (want we kijken liever de andere kant op), maar misschien kunnen we toch eens nadenken over mogelijke verbanden tussen verblindende consumptiedrang en schrijnende armoede? En over onze prioriteiten?
Update: Wie het meer voor daden dan woorden heeft, kan ik oa. microkredieten aanraden. Om zelf zo’n minileningen toe te kennen, kun je op bv. kiva, alterfin of microkrediet voor moeders terecht.
de cijfers zijn binnen, “macbook” en “blog action day” hebben op 15 oktober (de blog action day zelf) ongeveer evenveel aandacht gekregen (3.500 volgens technorati, 15.000.000 volgens google blogsearch).
we zijn dus blijkbaar toch niet zo egoïstisch? 😉
en wat houdt die ‘aandacht’ dan juist in? gewoon naar de site surfen? en erover lezen maakt ons dan al minder egoistisch???(mss heb ik wel ergens over gelezen want zie het verband niet)
enfin, wat betreft armoede moeten we het natuurlijk niet eens zo ver gaan zoeken. Degelijke huisvesting en tal van andere basis”rechten” worden hier in Belgie ook danig met de voeten getreden.
er zijn mensen die niet eens armoede zien als stond het recht voor hun neus.
bij je eigen privileges stilstaan is een goed iets, iets klein doen nog beter. Want zelfs die kleine dingen maken een groot verschil.
zonder onze consumptiedrang hadden wij misschien ook wel in armoede geleefd.
Laat ons een spelletje spelen; ik ben een oude Belgische keuterboer in de 19de eeuw met vrouw en 4 kinderen. Ik heb een kleine akker en een koebeest waarvan de uier bijna droogstaat, maar ik pers er elke dag net genoeg uit om wat melk en boter te kunnen verkopen.
Volgende gebeurtenissen spelen zich af in mijn leven:
1. ik verdien 80 oude belgische francken en ik heb er 100 nodig om m’n gezin in leven te houden (miserie)
2. ik laat m’n kinderen meewerken op den akker en verdien zo 100 francken, m’n gezin heeft geen honger of dorst meer (vreugde en vermoeidheid)
3. m’n koe sterft, mijn verdiensten dalen tot 70 francken en ik moet een nieuwe koe kopen (dikke miserie)
4. ik vindt een schat met 200 francken in mijn tuin, terug eten en drinken voor m’n gezin en ik kan 2 nieuwe koeien kopen (grote vreugde)
5. ik verdien dankzij die extra koe nu 150 francken, ik kan m’n gezin eten en drinken geven én heb nog wat over ook!! (vreugde en twijfel)
“Twijfel”, want jij zegt dat boerken rijk kan worden door aan zijn consumptiedrang toe te geven en ik raad hem om dat geld te sparen, als appeltje voor de dorst (de krekel en de mier maar ook de dode koe indachtig) …
Het is de behoefte aan financiële veiligheid die ons heeft doet sparen in goede tijden, het is onze op die manier vergaarde rijkdom die ons toelaat om aan onze (recente) consumptiedrang toe te geven. Tot we op het punt komen dat we niet meer willen sparen en enkel consumeren en voor je het weet zit je terug in de armoede.
Gelukkig kan ons boerken je op jouw site wel “gratis geld verdienen” 😉