De laatste dag, de laatste avond, de laatste nacht in Eksaarde. M’n vrouwtjes slapen, maar ik ben te opgewonden én te zoet-melancholisch. Ik woonde hier heel graag; we hebben tussen maïs en koeien mooie momenten beleefd, hebben rust gevonden en vooral, hier is ons wonder-Liezeken erbij gekomen.
De afgelopen dagen hebben we veel gekuist, gezweet en gesnotterd (alledrie verdwaald tussen verkoudheid en griep), maar nu zit ik hier in een bijna lege woonkamer met een chocomousse (of twee) van mijn schoonmoeder, een Trappist van Rochefort en “Skinny Love” van Bon Iver (kort gehoord in een verder oninteressante aflevering van “Grey’s Anatomy”) op de achtergrond. Ge zout voor minder zoet-melancholisch zijn.
Tot in Lokeren, tot in ons nieuwe huisje!