Gelezen: Ik, Jan Cremer.

Vlot geschreven autobiografische hagiografie van een naoorlogse ketterende nozem. Geen groot verhaal, maar gezien de seks, de drugs, het geweld en de schenen-schopperij was “Ik, Jan Cremer” ongetwijfeld een grote bevrijding in zijn tijd. Het schandelijke boek ging dan ook vlot over de tong en onder de toog.
Of het nu nog relevant is? Goh, als tijds-document misschien?