Afscheid van Eksaarde

De laatste dag, de laatste avond, de laatste nacht in Eksaarde. M’n vrouwtjes slapen, maar ik ben te opgewonden én te zoet-melancholisch. Ik woonde hier heel graag; we hebben tussen maïs en koeien mooie momenten beleefd, hebben rust gevonden en vooral, hier is ons wonder-Liezeken erbij gekomen.
De afgelopen dagen hebben we veel gekuist, gezweet en gesnotterd (alledrie verdwaald tussen verkoudheid en griep), maar nu zit ik hier in een bijna lege woonkamer met een chocomousse (of twee) van mijn schoonmoeder, een Trappist van Rochefort en “Skinny Love” van Bon Iver (kort gehoord in een verder oninteressante aflevering van “Grey’s Anatomy”) op de achtergrond. Ge zout voor minder zoet-melancholisch zijn.

Bon Iver | Skinny Love | A Take Away Show

Tot in Lokeren, tot in ons nieuwe huisje!

M’n thuis is waar m’n boompje staat

Maarten van ChâteauBrys is een verfijnd mens; de man blogt in een online kasteel, kan een goed glas wijn appreciëren en hij loopt blijkbaar ook niet zomaar ergens tegen aan te zeiken. Over dat wildplassen deelde hij ons onlangs, naar aanleiding van een incident op een parking langs de autosnelweg, immers het volgende mee;

Zeker vijf mannen stopten aan het eind van de parking, gingen een paar meter het grasplein op, om er hun ding te doen. Ik dacht dat hondepoep een probleem was. Even snel je gevoeg doen, met je schoenen in een andermans gezeik. Fijn. Is 30 cent dan teveel om naar het toilet te gaan en je voeten proper te houden?

Nu plas ik toevallig ook graag in openlucht en geloof me, dat heeft echt niets met die 30 cent te maken. Ik geniet er gewoon van om mijn patatten rustig tegen een boom of in het struikgewas af te gieten. Misschien heeft dat met oerinstincten te maken, met het ritueel afbakenen van tuin en territorium. Of met een dégout van urinoirs en hun onfrisse geurtjes en geluiden, met hun kille, onpersoonlijke en toch te intieme atmosfeer? Zo’n urinoir mag op het eerste zicht misschien beschaafder lijken, maar wat is dat eigenlijk meer dan een flauw excuus om tegen een muur te mogen pissen? Dan kun je toch beter op een gewone WC gaan? En als we daar dan toch zijn, waarom zouden we ons dan zelfs niet direct rustig op het porselein installeren? Dan kunnen we die “Heren doe de bril omhoog, de dames zitten ook graag droog”-bordjes volledig naar museum of rommelmarkt verwijzen. Want rustig op de WC zitten, dat is voor ons mannen toch een aangename bezigheid? Mijn sinds kort zindelijk Liezeken krijgt het zelfs al in haar kakapipi-boekje ingelepeld; “bij mama gaat het snel, ze kan heel hard plassen” en bij papa daarentegen “duurt het vaak een hele poos, hij leest altijd op de wc en zegt alleen maar ‘hmmm’ als je hem roept”. Zelfs broer “neemt af en toe een boekje mee”!
Nee, voor mij is het tegen op een boom of op de pot dus, alles ertussen is gezeik. Dat wildplassen is zo vreemd nog niet. Ge komt er nog eens mee buiten en ge voelt op dat moment niet alleen de urine maar ook de stress uit uw lichaam wegvloeien. En laat mij U geruststellen Maarten; natte voeten heb ik er nog maar zelden aan over gehouden.

Avonturen te paard en in de Sahara

Afgelopen week weer met mijn vrouwkes op reis geweest. Aangezien Lieze volop in haar Dora-fase zit, moest het een avontuurlijke reis worden en dus trokken we naar “De Vossemeren“, onze favoriete Centerparcs, in Lommel. Hieronder een impressie van de memorabele pony-tocht, maar er staan natuurlijk nog heel wat foto’s (o.a. van de Lommelse Sahara, de kinderdisco, de kinderboerderij en onze vreetbuien) op fotopic.net.

Bouwen met Elise

Ik kom in navolging van Koen ook uit de kinderkast; ik speel graag met Lego. Op de kleuterschool al wilde ik alleen maar van die kleurige blokjes weten, voor het “prikken” ontbrak het me -toen al- aan geduld en oog voor detail.
Of mijn dochterken ook een hekel zal hebben aan domweg met een naald gaatjes in een tekening te maken, weet ik nog niet, maar met Duplo spelen doet Elise alleszins even graag als haar papa. En als ze mij komt halen om mee te bouwen, dan hoor je me niet klagen;

lieze speelt met swiebel (?)

Vliegen met Elise

elise op de draaimolenDeze middag in het Koopcentrum in Sint-Niklaas voor de eerste keer met ons dochterken op de draaimolen gegaan. Direct in zo een vliegtuigje natuurlijk, want dat vond de papa vroeger ook altijd het leukste.
Veerleken stond met de gsm in aanslag om enkele foto’s en vooral dit kort vaag filmpje te maken, waarop ook gij -met enig inlevingsvermogen- kunt zien dat ons Liezeken bijzonder enthousiast was, ondanks de lastige co-piloot die niet van de boordinstrumenten kon blijven! 😉

Week van verwondering

elise knutselt (?) in centerparcs (terwijl papa nog aan het eten was, weeral …)Ik ben er vorige week met mijn vrouwtjes even van tussenuit geknepen, naar Centerparcs De Vossemeren in Lommel. Ongelofelijk plezante vakantie met ons snel groeiend dochterken; Elise trok in haar rode laarsjes door de (Lommelse) Sahara, danste vrolijk op de muziek in de lawaaierige kinderdisco, plonste breed glimlachend in het zwembadje, aaide de koe en geitjes in de kinderboerderij en stal, om het dan toch maar kort samen te vatten, grondig de show. 9 dagen volcontinu met vrouw en dochter, lang geleden en wreed genieten. Nu afkicken in Brussel, dat zal een ander paar mouwen zijn. Ik zal dan nog maar wat fotokes kijken zeker?

elise in centerparcs; fotopic thumbnails