Een oude man (spoorweg-ambtenaar) kijkt terug en beschrijft ordelijk zijn doodgewone leven (dat niet altijd zo doodgewoon was).
Wanneer hij midden in zijn autobiografie herstelt van een lichte beroerte (of hartaanval?), komt hij met zichzelf in aanvaring en stelt het eigen leven en motieven in vraag om tot de filosofisch-psychologische conclusie te komen dat hij verschillende personen in zich had die met verschillende motieven goede en minder goede dingen deden waarbij soms de ene en soms de andere voorop liep en dat zijn leven op die manier ook heel anders had kunnen lopen.
Ik kon me er op Goodreads niet toe brengen meer dan 3/5 sterren te geven.
Gelezen en goedgekeurd; “Reis bij Maanlicht” van Antal Szerb, geschreven in 1937 maar niet gedateerd.
Onderwerpen: een huwelijksreis, een psychose, eros en thanatos, voorbije vriendschappen en het zich al dan niet conformeren. En over Venetië, Florence, Spello, Rome, …
Onder de indruk van Ilja Leonard Pfeijffer‘s columns over Corona in Genua las ik tijdens onze vakantie zijn magistrale “Grand Hotel Europa” over liefde, een oud hotel in volle evolutie, het avontuurlijk (en gewelddadig) leven van Carravagio, het genie van Damien Hirsh en vooral over hoe Europa beetje bij beetje een pretpark voor toeristen wordt (Venetië, maar dichterbij ook Amsterdam of ons eigen Brugge?) terwijl we ons blindstaren op ons eigen groots cultureel erfgoed zonder dat we goed weten wat dat inhoudt.
Toegegeven, soms was Ilja me even kwijt wanneer er werd ingegaan op pakweg cultuur-filosofische vraagstukken, maar dat werd ruimschoots gecompenseerd door een sterke rode draad en een gezonde dosis zelfspot. Een aanrader!
added the SVG as background image (not inline though, might do that next) and set “visibility” of the logo->a->h3 (which has the title in it as text) to “hidden”
ticked Autoptimize’s “remove Google Fonts”-option (which also removed a slew of other unwanted requests for fonts)
(*) The site is my wife’s boeken-jagers.be which is an offspring of her successful “De Boekenjagers” Facebook group where people hide books for others to find (hunt) and share info about that. 27 000 members and counting, proud of my Veerleken!
Erg van een weekje verlof in Kreta genoten. Het was er wel heel erg warm, er zaten tientallen oorverdovende krekels rond het zwembad en het landschap was betrekkelijk dor.
Maar ik heb een fantastisch boek gelezen (“Het Puttertje” van Donna Tartt), heb me op mijn 45-ste eindelijk over mijn angst om in een zwembad te duiken heen kunnen zetten (al was het nog geen schoonspringen) en genoot er van om elke dag naar de winkel te fietsen; bijna 4km kilometer bergaf, een dubbele espresso aan de zee, wat eten kopen en dan weer 4km zwetend, puffend maar uiteindelijk zegevierend bergop.
En met vrouw en dochter in en aan het zwembad hangen en ‘s avonds samen lekker gaan eten, hoe ontspannend kan een vakantie zijn?
Ik ben een Hollander. Daar, nu weet ge het allemaal; Getuige van Jehova, gewetensbezwaarde en nu ook nog Hollander! Het is allemaal de fout van de vrouwen in m’n stamboom. Zowel m’n moeder als grootmoeder langs vaders kant kwamen van over de grens, uit gehuchtjes in Zeeuws-Vlaanderen. Zeeuws-Vlaanderen, alsof dat iets zou goedmaken. Niet dus, zeker niet voor de klasgenootjes in de Gemeentelijke Lagere School Blaasveld (Willebroek). Want ook al was m’n vader Belg en hadden zowel m’n moeder als m’n grootmoeder de nationaliteit verworven door met zo’n domme Belg te trouwen, dan nog vonden die speelplaats-treiteraars dat ik een Hollander was. Ik had het vuile plaatselijke dialect immers niet onder de knie en sprak iets wat toen nog ABN heette en dat hen ongetwijfeld als “Algemeen Bekakt Nederlands” in de oren klonk. Dus ik was een vuile Hollander.
Dat alles om maar te zeggen dat ik recht van spreken heb, als het over Hollandse taalgevoeligheden gaat. Want ik heb me gisteren ongelofelijk zitten ergeren. M’n vrouw heeft me verplicht om “De eenzaamheid van de priemgetallen” van Paolo Giordano te lezen. Aangezien Paolo een Italiaan is, heeft hij die titel niet zelf in het het Nederlands gezet. Nee, Mieke Geuzebroek en Pietha De Voogd hebben dat voor hem vertaald, daarin aangemoedigd door het (Nederlands) Fonds voor de Letteren. En Mieke en Pietha, dat zijn dus Hollandse meiden. Echte Nederlanders, geen drie-kwartjes zoals ik. Dat leid ik alleszins af uit hun bijwijlen tenenkrullende vertaling. Want Mieke en Pietha; als Alice “in haar broek poept” en een pagina later “de gore derrie naar beneden voelt lopen”, dan knapt er iets in mijn getraumatiseerd taalgevoel-orgaan. Poepen is lekker, derrie bestaat niet en Goor is een voetballer of wielrenner, ik wil ervan af zijn. En als Mattia naar een partijtje mag in hoofdstuk 2, gaat dat dan over D66 of de ChristenUnie?
Versta me niet verkeerd, het is een mooi boek -beetje dramatisch misschien- en de vertaling leest verder best wel vlot. Maar ik wou dat ik een Italiaan was, of tenminste voldoende Italiaans verstond om het origineel te lezen. Of dat ik dan toch een echte Hollander was, want dan zou ik ook niks gemerkt hebben?
