Prachtige roman over geestelijk gewonde mensen, fundamentele eenzaamheid en pogingen daaraan te ontsnappen. Maar vrolijk word je er niet van …
boeken
Pre-orders Boekenjagers-boek bijna afgesloten
Mijn vrouw, die bijna vijf jaar geleden de Boekenjagers oprichtte op Facebook, heeft zich naar aanleiding van verjaardag van die grootste FB boekengroep in Vlaanderen (meer dan 72.000 leden) nu ook in de wereld van het uitgeverij-vak gestort om het eerste Boekenjagers-boek uit te geven. Geloof me, als Veerle zich iets voorneemt, gaat ze er volledig voor en dat blijkt uit de indrukwekkende lijst van bijdrages van onder andere Lucinda Riley (!), Diane Broeckhoven, Toon Tellegen, Lize Spit, Patrick De Bruyn, Lectrr, Herr Seele, Boerken …
De pre-order fase loopt straks af, maar als je je haast kun je het boek nu nog aan €20 bestellen i.p.v. de €25 waarvoor het in augustus in de winkel zal liggen. Rep je dus naar https://boeken-jagers.be/boekenjagers-boek-pre-order/ en bestel er een paar, de opbrengst gaat naar 3 leesbevorderende goede doelen! 🙂
Gelezen: “Buzz Aldrin, waar ben je gebleven” van Johan Harstad.
Bitterzoet (maar zoals goeie fondant chocolade dat is) verhaal van een jonge man die enkel beleefd en onzichtbaar wilt zijn. Over enkel “een goed functionerend radertje” proberen zijn, maar daar niet in slagen. Over prachtig kunnen zingen, maar dat niet willen. Over liefde, verlies en vluchten. Over Noorwegen, de Faeröer eilanden en een heel klein beetje over de Caraïben. En over de Cardigans.
Aanrader; 4,5 ipv 5 sterren, voornamelijk omdat ik “Max, Micha & het Tet-offensief” nog beter vond.
Gelezen: Max, Mischa & het Tet-offensief van Johan Harstad
Wat een boek …
Coming of age, de buitenwijken, New York, Noorwegen. Muziek, toneel, schilderkunst. De oorlog in Vietnam de oorlog die Coppola’s film over de oorlog in Vietnam was. Communisme, kapitalisme. Eenzaamheid, vervreemding, maar ook liefde.
1230 pagina’s en ik zou direct opnieuw beginnen (en ik ben stukken aan het herlezen), ondanks de soms zwaar op de hand liggende beschouwingen over toneel of schilderkunst (maar vooral de stukken over toneel zijn nu zoveel relevanter).
Wat een boek!
Voor de muziekfreaks een YouTube playlist:
Gelezen: Witte tanden van Zadie Smith
De verweefde geschiedenis van 3 families in de Londense smeltkroes van de late 20ste eeuw, featuring Jamaicaanse Jehova’s Getuigen, Bengaalse moslims en een handvol lokale dierenrechten-activisten die elk op hun manier in aanvaring komen met hun eigen verleden en met een rationele maar wereldvreemde wetenschapper die aan zijn genetisch gemanipuleerde “Toekomstmuis ™” werkt.
Een beetje John Irving-achtig (dat is een compliment), maar ik werd zelden meegesleept in het verhaal en daardoor waren die 572 pagina’s er misschien 100 of 200 te veel voor mij? Het feit dat Zadie Smith de Jehova’s Getuigen een kruisje liet dragen en over een “kerk” sprak hielpen ook niet, maar dat is uiteindelijk slechts een kleine ergernis van een ex-Getuige.
Gelezen: “Als alles is gezegd” van Anne Griffin
Ge kent die Vlaamse naturalistische romans uit vervlogen tijden? Wel, dit zou daar een moderne Ierse variant op kunnen zijn;
Rijke, norse oude boer zit aan een toog in een chique hotel en kijkt -al drinkend- terug op zijn leven en de mensen die er niet meer zijn.
Vrolijk is “Als alles is gezegd” misschien niet, maar het is een wel sterk verhaal over liefde en de onmogelijkheid om die te uiten.
Gelezen: “De Opwindvogelkronieken” van Haruki Murakami
Toen ik de laatste letter van de laatste pagina van “De Opwindvogelkronieken” had gelezen, vroeg ik me af wat ik nu eigenlijk gelezen had.
Toen Haruki Murakami begin 1992 als gastdocent in Princeton in de Verenigde Staten ging wonen, had de herdenking van 50 jaar Pearl Harbor net plaatsgevonden, was het land onder Bush Sr. in de eerste video-spelletjes oorlog met Irak verwikkeld en werd het 2de seizoen van Twin Peaks uitgezonden (waar de schrijver, zo bevestigde hij in het nawoord, elke dinsdagavond naar keek).
In die bijzondere context begon Murakami aan wat “De Opwindvogelkronieken” zou worden, een 3-delige roman van meer dan 800 pagina’s over een gewone man die eerst zijn kat en dan zijn vrouw moet zoeken in verschillende werkelijkheden/ dromen, die daarbij in contact komt met vreemde personages wiens verhalen raakvlakken vertonen met zijn leven en die zo hoofdrolspeler wordt in een strijd tussen goed en kwaad.
Wat ik nu eigenlijk precies heb gelezen weet ik nog steeds niet 100% zeker, maar dat het een (magisch-realistische) trip was staat buiten kijf. Zelfs de feitjes-mens in mij was tevreden, want ik had een hele kluif aan de hoofdstukken die over de Japanse bezetting van Mantsjoerije (China) en de oorlogen met China en de USSR in de jaren ’30 van de 20ste eeuw gingen.
Gelezen: De Bekeerlinge van Stefan Hertmans
Dilemma; 3 of 4 sterren? De Bekeerlinge is een verslag van Hertmans’ ontdekkingsreis doorheen de waar gebeurde geschiedenis van een 11de-eeuwse Normandisch meisje dat zich omwille van de liefde bekeerde tot het Jodendom en met haar David op de vlucht slaat temidden van de woelige tijd van de (aanzet tot de) eerste kruistochten. De basis is een bijzonder sterk verhaal, de historische context ook erg interessant, het boek prikkelt de nieuwsgierigheid, maar toch … het geheel is niet meeslepend gebracht, eerder zakelijk. Ik heb De Bekeerlinge graag gelezen, maar vond het niet … virtuoos genoeg, dus toch “slechts” 3 misschien?
Gelezen: “Is dit een mens” van Primo Levi
Primo Levi was een jonge Joods-Italiaanse chemicus die de bergen introk om bij het verzet te gaan maar in 1943 werd opgepakt en naar Auschwitz werd gedeporteerd.
“Is dit een mens” gaat over leven, overleven, sterven en al dan niet mens zijn in een concentratiekamp. Over grote gruwel en het kleine leven, over diefstal, handel en pikorde tussen de verschillende slachtoffergroepen. Over de laatste stap van de ontmenselijking, in zijn meest extreme vorm. Over Dante’s Inferno, geschreven door iemand die de hel van Auschwitz overleefde.
Ik wil alleszins het vervolg “Het respijt” over zijn tocht terug naar Turijn ook lezen.