Code Rush: watching Mozilla’s history in the making

A couple of days ago I saw “Code Rush“, a non-fiction movie about life at Netscape while they were in the process of open sourcing their browser in 1998. It’s a great documentary about a defining moment in the history of the web, touching on subjects like code & quality (zarro boogs), the fight with Microsoft, the awkward marriage with AOL, the stock market, technology start-up culture and work versus life.

Netscape Mozilla Documentary 1998 - 2000 ProJect Code Rush - creative common licence

Open sourcing Communicator didn’t save Netscape as a company, but it did allow the Mozilla Organization to create a whole new browser suite based on XUL and NGlayout (later Gecko), which were 2 important building blocks for Phoenix, a standalone browser (instead of a suite) which we now know as Firefox.
Code Rush aired in 2000 on PBS in the States, but was released under a Creative Commons license in 2009. You can check out all footage (and search the transcripts) on clickmovement.org.

En eternal sunshine zal ons deel zijn!

Fuck cynisme, lang leve Valentijn, lang leve de Liefde, lang leve Veerleken (en ze is dan nog niet eens jarig, da’s volgende week maar)!
Deze is voor jou schat:

Light and Day Music Video

Bovenstaande YouTubeken is “Light and Day” van The Polyphonic Spree, (ook) uit het fantastisch surrealistische “Eternal Sunshine of the Spotless Mind“. Ik heb weeral de krop in de keel, maar ik ben dan ook een wuss.

Blijf eraf, ‘t zijn mijn kiwi’s!

kiwi-angstDat was schrikken, afgelopen weekend! Van wat er op die foto hiernaast staat, bedoel ik. Ik ging zaterdagavond met mijn vrouwtje naar een leuke Nederlandse film (aanrader voor wie niet vies is van een lach, een traan en wat romantiek) in de Metropolis in Antwerpen. Voor de voorstelling begon, wilde ik snel de urinoirs nog even inspecteren, kwestie van me daarna met een geruste blaas in het rode pluche te kunnen laten wegzakken. Terwijl ik de natuur haar werk liet doen, keek ik wat om me heen en toen zag ik die affiche dus hangen: 2 Kiwi’s … vreemd. Scheren? Kiwi’s? Huh? Mijn kiwi’s?? Eeeeeeeeeeks!!!
Ge begrijpt het, deze tongue-in-cheeck reclame was voor de Philips Bodygroom waarmee ge onder andere uw … hoe zegt ge dat … teelballen kunt scheren. De Hollandse mafketels (of is het de schuld van de Amerikaanse marketeers?) hebben zelfs een campagne-site waarop indien mogelijk nog tongue-in-cheeker wordt uitgelegd op welke plaatsen een man zich zoal hoort te scheren om mee te zijn met de laatste lichaamshaar-mode. Het antwoord: overal! Geen haartje mag er blijven staan, nergens! Behalve op uw hoofd natuurlijk, daar hoort het weelderig te groeien, dik en donker en viriel, zo zijn ze wel! Slecht nieuws voor het wollig tapijtje op mijn linker schouderblad, voor de donshaartjes op mijn stoere ribbenkast, voor de krulletjes op … Soit, ge hoort me al afkomen, van mijn fruit blijven ze af met hun hyper-hygiënisch gelul. Laat dat haar maar groeien, dat hangt, staat en krult daar goed! Want voor die optical inch, daar moeten we het toch niet voor doen. Nèm!

“Saw”, re-enacted by Bunnies in 30 seconds

De flash-freaks van Angry Alien Productions hebben een nieuwe aflevering in de hilarische reeks “Re-Enacted by Bunnies in 30 seconds” uit. Deze keer Saw, uitgebracht in 2004 en nu al een bloody klassieker in het horror-genre. Als ge de originele film niet gezien hebt, is het misschien niet 100% duidelijk wat er in die 30 seconden voorbij flitst, maar de plot summary op IMDB helpt u wel een eindje op weg (dat was bij mij toch zo).

bunnies-saw preview


En vanavond konijnenpootjes op Vlaamse wijze?

Met The Music Man op B-dagtrip?

Die radioreclame voor de NMBS B-dagtrips al gehoord? Luister maar eens (wav-bestand). Dit is een campagne van EuroRSCG (warning: fucking flash-only site).
Alleszins, waar doet ons dat aan denken? Juist, aan de openingsscene van “The Music Man“, die musical uit 1962 over de muziekinstrumenten verkopende con-artist (de man wordt verliefd op een lokale schone, maar hoe gay can you be in zo een fanfare-costuum! seriously?). Een 10-tal reizende verkopers op een trein in discussie over hoe het handelsreizigen veranderd is. In rapvorm. En het klinkt als een trein.
Van de film vond ik niks op youtube, maar er zijn heel wat highschool-versies te zien. Bij gebrek aan het origineel dus deze niet onverdienstelijke versie:


Met dank aan mijn vrouwken, de film-freak, zonder wie ik deze en andere klassiekers niet zou kennen! 🙂

Relieve this Bellyache

De fantastische Harry Nilsson met “Coconut”. Een heel nummer op 1 akkoord (C7, heb ik speciaal voor U even opgezocht) en toch ongelofelijk meeslepend.


De man is ook bekend van “Everybody’s talking” (uit Midnight Cowboy), “One” (prachtig gecovered door Aimee Mann, te horen in Magnolia) en spijtig genoeg ook van het extreem kleverige “Without you“. Er zijn op Youtube een paar langere filmpjes over de man te vinden, aanraders!