blogposts on blog.futtta.be about music (jazz, electronica, pop, rock, folk, …), mostly from our Tubes
Een paar dagen geleden gevonden op Youtube naar aanleiding van de geboorte van Nina, dochtertje van een ex-collega. Ze mailde me begot zelf om haar aankomst te melden en ik antwoordde (enigszins dramatisch, ik geef het toe):
“heel mooie naam, en als je papa en mama je naar nina simone vernoemd hebben, dan heb je nu al een heel klein stukje van een heel grote dame in je!”
Voor mijn vrouw en voor Pieter en omdat de producer/ mixer van dit nummer de man achter Puretone was; “Everybody’s free to wear sunscreen” van Baz Luhrman. Now dance!
Van Jaco’s bassline is het maar een klein eindje e-wandelen naar een stevig en hitgevoelig stukje drum&bass uit 1998: Puretone‘s Addicted to Bass. Enjoy!
Van Joni naar Jaco Pastorius (Jaco speelde oa. bass op studio- en live-albums van Joni eind jaren ’70, maar ook bij Weather Report, Herbie Hancock en jeugdvriend Pat Metheny). Jaco was King of (fretless electrical) Bass, was ongelofelijk getalenteerd en had tonnen branie. Hij stierf na een banaal café-gevecht in 1987 ofzo, hij was 35.
Vergeef hem de witte broek en de haarband, het was immers 1979. Let liever op wat de man hier solo op bas (en sampler) presteert!
Ik ben zelden echt enthousiast over wat (aspirant-)Idolen wereldwijd brengen; ondanks het feit dat er altijd wel zijn die een mooi deuntje kunnen placeren, zie je weinig nieuws, laat staan spannends. Maar deze gast in Idool Frankrijk . . .
Altijd al graag naar David Sylvian geluisterd, maar de laatste jaren was de aandacht flink verslapt omdat ik dat van de recentere muziekaal-religieuze exploten van Sylvian ook vond (dat verslappen, bedoel ik). Maar ‘Nine Horses’, een groep rond David Sylvian, Steve Jansen en Burnt Friedman (Duitse electro muzikant en producer), doet de oude liefde heropflakkeren. Meer op http://www.ninehorses.com/ en in de video hieronder.
Gister met mijn vrouwtje naar “Taken” gekeken en we hebben ons blind gestaard op het personage Dr. Wakeman, een vreemde, hyperkinetische figuur die met kinderlijk edoch dodelijk enthousiasme meespeurt naar de “bezoekers”. Waar kende ik die man ook weer van? Hij deed ons aan Jim Carey denken, eigenlijk, een even rubberen smoelwerk, maar we kwamen er niet uit. Het hondstrouwe Google bracht gelukkig soelaas; Dr. Wakeman wordt gespeeld door Matt Frewer. En Matt Frewer, die kennen we ook als .. Max Headroom!
Art of Noise, a techno-pop group whose music was an amalgam of studio gimmickry, tape splicing, and synthesized beats. The Art of Noise took material from a variety of sources: hip-hop, rock, jazz, R&B, traditional pop, found sounds, and noise all worked their way into the group’s distinctly postmodern soundscapes.
Naast het obligate “Moments in Love” kon ik ook uren luisteren naar hun hele debuut-LP “(Who’s Afraid Of?) The Art of Noise!”. Wie mij die op CD kan bezorgen, mag dan ook op mijn eeuwigdurende dankbaarheid rekenen!
