Cultuur

blogposts op blog.futtta.be over cultuur (muziek en film, misschien af en toe ook eens literatuur, ooit)

Het grote Gilles Peterson eerbetoon deel 2

by

Je hebt zo van die radiomomenten die in het koppeke blijven hangen, zo ook de Worldwide waar ik het vorige vrijdag al over had. In die aflevering van 30 augustus (op Stubru uitgezonden op 2 9 september) zaten oa ook ‘onze’ Zap Mama, Seun Kuti (zoon van) en The Eternals Jimi Tenor (“Tuesday” “Too Many People (Do the Wrong Thing)”, bijzonder maf nummer, niks van terug te vinden op zijn site), maar ook nobele onbekenden als Tawiah (luister naar het prachtige “Every step” op haar MySpace) en Larry Heard met “You Rock Me”.
Van 2 earcatchers vond ik een YouTube-ken, bij deze:
CRS (ofte de nieuwe supergroep van Lupe Fiasco, Kanye West en Pharrell Williams), “US placers”, met een fantastische Thom Yorke-van-Radiohead-sample:

CRS - Us Placers
Watch this video on YouTube.

en Little Dragon (nieuwe groep van Yukimi Nagano, ook gast-zangeres bij Koop) met het herfstig-intimistische goudklompje “Twice”:
Little Dragon - Twice
Watch this video on YouTube.

<edit> Het is ongelofelijk teleurstellend hoe in de comments op “US Placers” rap- en Radiohead-fanboys elkaar in de haren vliegen over hoe fantastisch hun idool wel is en hoe slecht en onbetekenend de andere. Met oogkleppen op zie je nu eenmaal minder. Het is juist de kracht van GP’s Worldwide (en van bv. de programmatie op KCRW, een ander muzikaal fenomeen voor mij) dat die niet bij 1 stijl of bij 1 format blijven plakken.

Futtta’s vrijdagse dansplaat: Roland Appel – Dark Soldier

by

roland appelAfgelopen zondag is Stubru na een te lange zomer terug begonnen met het uitzenden van Gilles Peterson’s Worldwide. Ik heb de mp3 van die show hier op mijn desktop staan en ik kan U verzekeren, ik heb direct weer bijzonder opwindende muziek gehoord!
Het meest in het hoofd blijven hangen; Roland Appel met “Dark Soldier”, uit op Sonar.
Het is bijna weekend, dus luister maar even naar onderstaande mp3 om alvast een beetje in de mood te komen:
[audio:http://media.sonarkollektiv.com:8000/sonark/DE-P96-07-00098.mp3]

September’s here again

by

Het is september en dan ben ik altijd een beetje vrolijk. Of nee, wacht … niet vrolijk, maar tevreden. Dat heeft geen duidelijke oorzaak en ik kan U dat dan ook niet leren, sorry. Maar het is wel een aangenaam gevoel, septemberigheid, dat begrijpt U wel.
September is weten dat de zomer bijna voorbij is en genieten van die laatste zonne-spartelingen èn van het eerste vallende blad. Dat is zien dat de schoolvakantie gedaan is, dat het klein grut met de boekentas in de hand en soms ook met de moed in de schoenen de schoolpoort opnieuw door moet. En terugdenken hoe dat bij mij was. Dat is luisteren naar muziek met een mespuntje melancholie. Niet zwaarmoedig, nee, het is immers nog geen November. September, dat is bedenken dat ik nog maar eens een dichtbundel moet openslaan. Dat is op een werkdag gewoon buitenwandelen om ergens op een bankje in het park of in de velden te gaan zitten.
September, dat is … “September” van oude liefde David Sylvian, hier op Youtube:

September
Watch this video on YouTube.

Luistert U ook naar september-muziek?

“(You’ve got to) dance little futtta”

by

Het is bijna weekend, dus voor uw persoonlijk party-plezier krijgt ge hier 3 ongelofelijk sterke dancetracks in de maag gesplitst. Ze zijn alle drie van eind jaren ’80, toen techno en house nog nieuwe en grensverleggende muziekgenres waren:

  • Humanoid, “Stakker Humanoid” uit 1988 (fuck man, da’s dus bijna 20 jaar oud!!!):
Watch this video on YouTube.
  • Eén jaar later: Lil Louis, “French Kiss” (deze clip is nooit uitgebracht, de platenmaatschappij had het “moeilijk” met de symboliek van enkele beelden):
lil louis "french Kiss" Version 1
Watch this video on YouTube.
  • En in 1990 tenslotte bracht 808 State “Pacific (state)”, een acid house classic, uit:
Watch this video on YouTube.

Er is valt natuurlijk heel wat meer te swingen op YouTube, maar ik wil jullie dat allemaal niet zo maar embedded in de maag splitsen. Hieronder nog dus nog snel een paar linkjes voor wie verder het weekend in wilt dansen:

“Saw”, re-enacted by Bunnies in 30 seconds

by

De flash-freaks van Angry Alien Productions hebben een nieuwe aflevering in de hilarische reeks “Re-Enacted by Bunnies in 30 seconds” uit. Deze keer Saw, uitgebracht in 2004 en nu al een bloody klassieker in het horror-genre. Als ge de originele film niet gezien hebt, is het misschien niet 100% duidelijk wat er in die 30 seconden voorbij flitst, maar de plot summary op IMDB helpt u wel een eindje op weg (dat was bij mij toch zo).

bunnies-saw preview


En vanavond konijnenpootjes op Vlaamse wijze?

Internet-zonderling van het moment: Tay Zonday

by

Het internet brengt het beste en het slechtste in de mens boven, besloten mijn vrouw en ik met een boutade toen we de zoektermen waarmee mensen op mijn blog komen (“scatologie” en “urinoir” blijven hoog scoren) bekeken.
Of Tay Zonday tot het beste dan wel het slechtste moet gerekend worden, moogt ge zelf beslissen, maar met Chocolate Rain heeft de jongeman wel een dikke YouTube-hit te pakken. Zonday, die overigens vaagweg wel iets van de jonge Malcolm X heeft, wordt alleszins flink gecoverd en geremixt op YouTube. Ik verkies deze sterke mashup met “Talk Show Host” van Radiohead (ook gekend van de soundtrack van Baz Luhrmann’s “Romeo and Juliet”):

Chocolate Rain / Radiohead Mashup
Watch this video on YouTube.

Enjoy! 🙂

Underworld: born silly?

by

Een carrière in de muziek kan grillig zijn, dat bewijst het duo achter Underworld al sinds de jaren ’80. In 1983 scoorden Karl Hyde en Rick Smith immers al een eerste hitje. Underworld heette toen wel nog Freur, de single “Doot-doot”. Kijk (en huiver) maar even naar dit tubeken:

Freur - Doot Doot
Watch this video on YouTube.

Gelukkig stopte Freur er in 1986 mee; de Thompson Twins en A Flock of Seagulls hielden wel vol en kijk wat daar van gekomen is. Hyde, Smith en 2 andere Freur-groepsleden brachten 2 jaar later een eerste CD als Underworld (nu gemeenzaam Underworld mk1 genoemd) uit. Hun grootste hit in die incarnatie: “Underneath the Radar”. Opnieuw even meegenieten op YouTube om te merken dat er buiten de naam (en de Midge Ure-styling van Hyde) eigenlijk niet zoveel veranderd was:
Watch this video on YouTube.

Underworld zoals wij ze nu kennen, ontstond in 1991 wanneer de toen 20-jarige DJ Darren Emerson bij de groep kwam en sterke techno- en drum&bass-invloeden meebracht. Hun eerste album als Underworld (versie 2.0), “dubnobasswithmyheadman”, kwam in 1993 uit. De grote doorbraak kwam er in 1996, toen “Born Slippy” (een remix van een nummer uit de eerste CD) één van de meest opvallende nummers op de soundtrack van de cult-film Trainspotting was. De 5 daaropvolgende jaren volgden nog 3 albums en een handvol sterke singles (o.a. Pearl’s Girl, Jumbo, Push Upstairs en King of Snake). Emerson verliet de groep in 2001, waardoor Underworld nu aan versie 3 zit, maar oude knarren Hyde (nu 50) en Smith (toch ook al 48) kunnen het blijkbaar ook zonder Emerson, getuige het mooie “2 Months off” uit 2002:
Underworld - Two Months Off
Watch this video on YouTube.

In oktober mogen we blijkbaar een nieuwe single (“Crocodile”) en CD (“Oblivion with Bells”) verwachten. Maar of we daar met onze oude botten nog voor uit onze zetel gaan komen om houterig te shaken?

So far, this is disco (over Radiohead, Talk Talk en deep house)!

by

exit music coverRadiohead is voor mij één van de grootste groepen van pakweg de laatste 20 jaar, “Kid A” is een meesterwerk en “Everything in its right place” (“so far, this is disco” zegt Yorke grijnzend) een magistrale opener.
Osunlade, Amerikaanse deep house DJ, producer en muzikant, coverde samen met r&b zanger Eric Roberson “Everything” voor de Radiohead-tribute “Exit music”. Even donker, even dansbaar maar vreemd genoeg naar het midden van het nummer toe met een sterk Braziliaans ritme. Deze zeer geslaagde versie kunt U volledig beluisteren (om de 15 seconden ofzo wel op ‘play’ klikken) en kopen op de online shop van Bleep. Op “Exit Music” staan overigens nog een paar sterke covers, oa. van The Randy Watson Experience (Morning Bell), Mark Ronson (Just) en Meshell NDegeocello (The National Anthem).
Hieronder ook een tubeken met een behoorlijk afwijkende live-versie van Osunlade’s Everything. Het geluid trekt eigenlijk op niet veel (filmen met uw GSM moest verboden worden), de bassen komen veel te sterk door, maar het blijft de moeite …
Osunlade Live - Aquabooty WMC 2007
Watch this video on YouTube.

En ooit moet ik het hier dus ook nog eens hebben over de parallellen tussen Radiohead en Talk Talk, maar dat zal dus voor een andere keer zijn … Maar net in een comment op Youtube wel het gerucht gelezen als zou Mark Hollis terug goesting hebben om muziek te maken, als alles goed loopt zou er in 2009 een nieuwe CD komen!?

Ukeleles rock big time!

by

ukelele van wikimedia commonsNet op Eraserhead gelezen over de door Jan De Smet geplande ukelele-invasie op het Dzjem Festival op 7 augustus in Antwerpen. Uke-watte? Erwel, Ukelele’s zijn 4-snarige mini-gitaartjes uit Hawaï. Dat klinkt wat knuddig en laat ons eerlijk zijn, dat ziet er eigenlijk ook wel een beetje zo uit. Laat U echter vooral niet misleiden, een dikke Hawaïaan en zijn ukele (ofte Israel Kamakawiwo’ole met zijn medley van “What a Wonderful World” en “Over the Rainbow“) kunnen heel wat gevoelens losmaken in mijn vrouwelijke onderbewustzijn.
Maar omdat ik ervan uit ga dat de meeste van mijn (mannelijke) lezers niet zo “in touch” met hun vrouwelijke kant zijn, zet ik even een ander plaatje op, van Jake Shimabukuro. Jake Shimadingske is een Hawaïaan die ongelofelijke dingen doet met de ukele, kijk even mee op dit YouTubeke naar zijn live cover van “While my guitar gently weeps”, gewoon ergens in een café opgenomen. On-ge-lo-fe-lijk!

Jake Shimabukuro "While my Ukulele Gently Weeps" Live
Watch this video on YouTube.

Er wordt vanaf nu dus nooit meer gelachen met de ukelele! Begrepen?! En ga nu voor straf op zoek naar andere wonderbaarlijke ukelele-deuntjes op YouTube. Het stikt er van, echt!

Met The Music Man op B-dagtrip?

by

Die radioreclame voor de NMBS B-dagtrips al gehoord? Luister maar eens (wav-bestand). Dit is een campagne van EuroRSCG (warning: fucking flash-only site).
Alleszins, waar doet ons dat aan denken? Juist, aan de openingsscene van “The Music Man“, die musical uit 1962 over de muziekinstrumenten verkopende con-artist (de man wordt verliefd op een lokale schone, maar hoe gay can you be in zo een fanfare-costuum! seriously?). Een 10-tal reizende verkopers op een trein in discussie over hoe het handelsreizigen veranderd is. In rapvorm. En het klinkt als een trein.
Van de film vond ik niks op youtube, maar er zijn heel wat highschool-versies te zien. Bij gebrek aan het origineel dus deze niet onverdienstelijke versie:

Watch this video on YouTube.

Met dank aan mijn vrouwken, de film-freak, zonder wie ik deze en andere klassiekers niet zou kennen! 🙂