Lokeren tegen Sint-Niklaas, dat is Gent tegen Antwerpen in het klein. Ik heb in Sint-Niklaas gewoond, ben er naar school geweest en heb er gewerkt, maar mijn hart ligt in Lokeren en “by proxy” ook dus ook in Gent. Maar dat neemt niet weg dat ze daar in Sint-Niklaas af en toe ook goeie dingen doen. Zo startten enkele tegendraadse idealisten een paar maanden geleden sini*ster;
[…] een initiatief van geboren en getogen of ook wel ingeweken Sint-Niklazenaars die één ding gemeen hebben: hun sterke band met Sint-Niklaas in ervaringen, wetenswaardigheden en actualiteiten. Hun crush voor Sint-Niklaas willen zij delen op de stadsblog. Met een open en onafhankelijke blik brengen zij woord en tegenwoord.
Een onafhankelijke stadsblog heeft Lokeren nog niet (misschien moet De Lokersen Asgranten toch eens de handen uit de mouwen steken, ik wil de mijne ook wel vuil maken), dus ik kan sini*ster bij deze zonder reserves alle succes toewensen. En bezoekers. En mede-bloggers!
De laatste dag, de laatste avond, de laatste nacht in Eksaarde. M’n vrouwtjes slapen, maar ik ben te opgewonden én te zoet-melancholisch. Ik woonde hier heel graag; we hebben tussen maïs en koeien mooie momenten beleefd, hebben rust gevonden en vooral, hier is ons wonder-Liezeken erbij gekomen. De afgelopen dagen hebben we veel gekuist, gezweet en gesnotterd (alledrie verdwaald tussen verkoudheid en griep), maar nu zit ik hier in een bijna lege woonkamer met een chocomousse (of twee) van mijn schoonmoeder, een Trappist van Rochefort en “Skinny Love” van Bon Iver (kort gehoord in een verder oninteressante aflevering van “Grey’s Anatomy”) op de achtergrond. Ge zout voor minder zoet-melancholisch zijn.
De Lokerse politie doet zijn kleinzerige reputatie weer alle eer aan; een paar maanden na de publicatie van een weinig genuanceerd editoriaal in het satirische “De Lokersen Asgranten”, diende korpschef Patrick Trienpont een klacht in tegen dit beleidskritisch “jaarblad”, wegens smaad en aanzetten tot smaad. De asgrante redactie ging enkele dagen geleden in de tegenaanval met een persbericht en een artikel op Indymedia. Vandaag tenslotte, kroop zelfs de Burgemeester van Lokeren achter het toetsenbord, om op Indymedia zijn beleid en zijn politie te verdedigen. Tot zover de context, hieronder mijn reactie zoals die ook op Indymedia staat;
Alhoewel het verhaal van de ontslagen straathoekwerker hier op Indymedia mijn vertrouwen in het Lokerse beleid niet direct versterkt, kan ik bij gebrek aan kennis ter zake niet echt ingaan op de manier waarop Burgemeester en politie al dan niet aan preventie doen. Maar ik erger me, zoals veel Lokeraars in mijn omgeving, wel aan de aanwezigheid van de dure bewakingscamera’s, aan de onvriendelijkheid van dat soms nadrukkelijk aanwezige blauw op straat (al dan niet te paard) en aan de wijze waarop de politie verslag doet van elk akkefietje in een schijnbaar krampachtige poging om het eigen optreden en het gebruik van de bewakingscamera’s toch maar te verantwoorden. De manier waarop Commissaris De Clercq tijdens de Lokerse Feesten de pers dagelijks van elk incidentje (een gestolen paraplu! een afgerukte ruitenwisser!) op de hoogte bracht, was inderdaad zo triest dat het bijna lachwekkend werd. Dankzij de bewakingscamera’s, zo deelde de man trots mee, kon men zelfs een heuse coke-snuiver en een vechtende feestganger inrekenen! Dat de flikken politie al een tijdje kwistig boetes uitdeelt omwille van smaad en nu één van de weinige kritische publicaties 3 maanden na publicatie voor de rechter wilt slepen, is er wat mij betreft heel wat méér over dan de gewraakte tekst zelf. Dus nee burgemeester, “met z’n allen blij zijn dat Lokeren een gezellig stadje is” en voor de rest braaf glimlachen naar de bewakingscamera’s terwijl “De Lokersen Asgranten” voor smaad wordt aangeklaagd, is voor mij géén optie. Awoert politie, boe Burgemeester!
Terwijl ik ter stoffering van deze tekst een paar links aan het verzamelen was, las ik in Het NIeuwsblad van vandaag dat de stad net op dit moment beslist heeft om nog eens 6 camera’s bij gaat plaatsen, bovenop de 18 die al in werking zijn. Nu moeten ze dat hoogtechnologisch surveillance-systeem enkel nog leren om Asgrante Lokeraars en aanzetters tot wildplassen tot op het web te volgen en dan ben ook ik gezien. Ondertussen is er van de vermiste fietspaden in de Uebergdreef nog steeds geen nieuws. We houden U, met hulp van de misdaadcommunicatie-specialisten bij de Politie, vanzelfsprekend verder op de hoogte van deze onrustwekkende verdwijning in de Bronx van het Waasland.
Over een paar dagen begint in Eksaarde, de ietwat onwillige en excentrieke deelgemeente van Lokeren, de jaarlijkse “Negendaagse Begankenis naar de Wonderbare Kruisen“. Sinds de 17de eeuw al vieren gelovigen hier de wonderbaarlijke vondst van twee bijzondere crucifixen, waarvan er één in de kerk en één een hele kruisweg met 14 kapelletjes verder in de Kruiskapel hangt. En volgens de legende zijn die daar inderdaad op wel heel wonderbaarlijke wijze terechtgekomen:
In het jaar 1317 was ene Boudewijn met de Negen Ponden zijn land aan het bewerken in het vredige Eksaarde. Opeens stiet zijn spade op een hard voorwerp: een kruis, en toen Boudewijn het uit de grond trok, vloeide er bloed uit. Daarna vond hij nog een tweede kruis, twee Romeinse schalen en een speer. Zodra hij die mysterieuze voorwerpen naar huis had gebracht, begonnen alle klokken van de kerk van Eksaarde spontaan, zonder iemands hulp, te luiden. Boudewijn bracht de pastoor op de hoogte, deze laatste vertelde het aan de heer van Eksaarde, waarna de beide kruisen in processie naar de dorpskerk werden overgebracht. Toen de optocht het dorpsplein passeerde, waren daar twee houthakkers aan het werk.”O”, zei de ene, “Boudewijn met de Negen Ponden heeft den ouden God gevonden.” Op slag ging zijn hoofd achterstevoren op zijn romp staan en werd pas weer normaal toen de man openlijk berouw had betoond. De heer van Eksaarde die ook heer van Hontenisse was, nam één van de kruisen mee, maar het werd ‘s anderendaags teruggevonden naast het andere. Daaruit leidden de mensen af dat de beide kruisen in Eksaarde zouden worden vereerd (bron)
Jezus van Constantinopel De realiteit is misschien niet zo miraculeus, maar daarom niet minder opmerkelijk; de 2 Jezus-beeldjes werden vermoedelijk in de eerste jaren van de 13de eeuw door de toenmalige Heer van Eksaarde als oorlogsbuit meegebracht uit Zara of Constantinopel. Die twee steden had Raes van Gavere, kruisvaarder onder Graaf Boudewijn IX, immers veroverd en geplunderd tijdens de 4de kruistocht. De beeldjes zijn dan ook vermoedelijk Byzantijnse kunst, met één wel héél opvallend detail; de Jezus-figuur heeft de armen niet horizontaal naast zich, maar bijna in een cirkel met de handen boven het hoofd. Die houding wijkt sterk af van de manier waarop Christus in de Katholieke kerk traditioneel wordt afgebeeld en maakt de verering des te opmerkelijker. Religieuze propaganda De oorsprong van de legende is heel waarschijnlijk het boekje “Crux Rediviva“, dat de Eksaardse Pastoor Buselius met goedkeuring van de Bisdom van Gent in 1621 uitgaf. De strijd tussen het Katholicisme en de reformatie die de 16de en 17de eeuw kenmerkte, woedde toen nog volop. Het Concilie van Trente in het midden van de 16-de eeuw bevestigde de verering van beelden in de Katholieke kerk en was daarmee aanleiding tot de beeldenstorm in 1566. Ook in Eksaarde en omstreken waren de hervormers actief; in 1567 zouden geuzen de Pastoor hebben aangevallen, in 1578 vaardigde Eksaarde iemand af naar de ‘Vergadering van de hervormde leeraars’ in Gent, waarop het jaar erna de Gentse predikant Philip van Lancenberghe naar Eksaarde kwam. Het honende “Boudewijn met de Negen Ponden heeft de oude God gevonden” en de goddelijke straf die de brulboei daarop volgens de legende moest ondergaan, krijgen in die context een heel andere betekenis. De wonderbare devotie Buselius’ “Crux Rediviva” was bijzonder succesvolle religieuze propaganda, want vanaf het moment van de eerste publicatie is de verering van de “Wonderbare Kruisen” alleen maar groter geworden. In 1632 werd naast de put waar de Kruisen volgens de overlevering gevonden waren (die plaats was volgens sommige bronnen overigens al voor de kerstening van de streek een heilige plaats), de Kruiskapel gebouwd. Mgr. G. van Eersel, Bisschop van Gent, schonk in de 18de eeuw twee splinters van het Heilige Kruis die op de crucifixen werden aangebracht, waarmee het voorwerp van volksdevotie eigenlijk “kerkelijk geofficialiseerd” werd. De eeuw erna werden de kapelletjes langs de kruisweg gebouwd en in 1919 zouden er volgens bepaalde bronnen 25.000 bedevaarders, onder leiding van de toenmalige Bisschop van Gent, deel hebben genomen aan de feestelijkheden ter gelegenheid van de 600ste verjaardag van de ontdekking van de kruisen. Ik betwijfel of er dit jaar evenveel gelovigen zullen zijn, maar een Bisschop hebben we dit jaar alleszins wel opnieuw; Mgr. Van Looy komt de gerestaureerde kapelletjes langs de kruisweg inhuldigen. Met dank aan Bob Van Lancker (parochiesecretariaat Eksaarde), Ann Vervaet (Infopunt Toerisme Lokeren) en vooral aan Tony Clappaert, één van de “bezielers van de Eksaardse geschiedenis en pleitbezorgers van de Kruiskapel in al zijn tradities”. Bronnen:
Verschillende versies van de brochure “Kruisvereering te Eksaarde” van Norbert Audenaert
Graffiti van Banksy, foto van http://flickr.com/redlabel/ Hoe het in deze nieuwsarme vakantiemaanden onopgemerkt kon blijven, is me een raadsel, maar Lokeren was begin augustus blijkbaar net geen oorlogsgebied. Gelukkig deed Wim Dehandschutter, regionaal journalist bij Het Nieuwsblad en tijdens de Feesten ongetwijfeld de enige nuchtere journalistenziel in Lokeren en omstreken, op de Nieuwsblad-blog wel kond van het streng maar rechtvaardige optreden van Burgemeester, Bewakingscamera’s en Politie. De eerste dag, zo staat er te lezen, ging het al direct fout, met niet minder dan 2 processen-verbaal voor opzettelijke slagen, 2 dronkaards, 1 poging tot inbraak in een auto, 3 weggetakelde voertuigen en wel 34 foutparkeerders! Een ware ravage, en dan waren de Sex Pistols nog niet eens gepasseerd, want die zorgden de tweede dag voor ronduit anarchistische toestanden;
[Commissaris De Clercq:] ‘De komst van de Sex Pistols bracht een internationaal publiek van allerlei (vreemde) pluimage met zich mee.’ Er waren ‘heel veel dronken festivalgangers’ […] Toch stelde de politie slechts drie processen-verbaal op wegens openbare dronkenschap. ‘Bij deze drinkebroers was het er echt over.’ Er waren diverse vechtpartijtjes, waarbij één slachtoffer een gebroken neus opliep. Eén bezoeker werd betrapt met cannabis in het bezit. Zeven personen werden bestuurlijk aangehouden.
Nee, zo’n internationaal publiek van allerlei vreemde pluimage, dat hebben we toch liever niet in Lokeren. Gelukkig wierp het doortastende ingrijpen van “Lokerens finest” wel zijn vruchten af, als we mogen afgaan op de summiere berichtgeving van Wim Dehandschutter over de daaropvolgende dagen. Of was de Commissaris zo druk bezig met het opsporen van de valsemunters-bende van de Grote Kaai, dat hij geen tijd had om het journaille van harde cijfers en duiding te voorzien? Hoe dan ook, donderdagavond was het hek opnieuw volledig van de Kaai;
Een wildplasser kreeg een proces-verbaal na een gewaagd plasje: hij urineerde tegen de gevel van… het politiecommissariaat. […] Een asgrante Lokeraar werd opgepakt, omdat hij op de Markt betrokken was bij trek- en duwwerk. Via de camera konden de feiten worden geregistreerd. Ondertussen was de betrokkene weggevlucht, maar andere camera’s konden hem in beeld brengen. Op die manier kon hij worden gelokaliseerd en opgepakt. Al voordien werd opgemerkt dat de man uit was op moeilijkheden.
Een echte vechtersbaas gevangen! Dankzij de bewakingscamera’s! Een eclatant succes voor de Burgemeester, want zo’n camera-systeem is niet gratis en ge moet daar dus toch wel wat geboefte mee vangen wilt ge daar een goeie “Return on Investment” op hebben. Dat was voor herhaling vatbaar en kijk, diezelfde camera’s zagen, net als de embedded journalist van het Nieuwsblad, dat het ook op zaterdag weer ‘proper’ was;
Zo zag de politie via de bewakingscamera twee feestgangers op de Grote Kaai een lijntje cocaïne versnijden en opsnuiven. Er werden twee wildplassers geverbaliseerd. Voorts werd een illegaal betrapt, die ook een proces-verbaal voor drugsbezit aan de broek kreeg. Op de Markt werd een gauwdief betrapt. Een vandaal rukte de ruitenwisser van een voertuig af. Op het terras van een café werd een paraplu gestolen.
Cocaïne, een echte Illegaal en een gestolen paraplu? Geen wonder dat Commissaris De Clercq verzuchtte;
‘Goed dat het vandaag de laatste van tien feestavonden is. Nogal wat volhardende feestgangers beginnen moe, snel dronken en irritant te worden.’
Die laatste nacht kon dan ook onmogelijk rustig verlopen, met een paar vechtersbazen, een op de kermis gestolen ‘loodjesgeweer’, een portie cannabis, een wildplasser en -een folieke op de laatste dag ongetwijfeld- een proces-verbaal wegens smaad in de blauwe boekjes. 10 dagen Feesten met gemiddeld 30.000 potentiële relschoppers per dag woog blijkbaar voor iedereen door, want Wim Dehandschutter besloot zijn live verslaggeving uit de Feestenzone opgelucht met een lyrisch “De schoonmaak van de pleinen kan beginnen!”. Nu Lokeren terug van de Lokeraars is, vindt de Politie misschien wel tijd om de onrustwekkende verdwijning van de fietspaden in de Uebergdreef op te lossen. Wie weet heeft iemand ook die witte lijntjes opgesnoven … Stonden daar geen bewakingscamera’s, toevallig?
Gisteren bij het buitenfietsen van het station van Lokeren (aan de achterkant) een bijzonder nieuw verkeersbord gezien;
Het bord staat weliswaar ter hoogte van een verkeersdrempel, maar iets zegt me dat die twee niets met elkaar te maken hebben. Ik denk dat dit een pinguïn-heuvel-kampeerplaats moet uitbeelden. Dat is tof van Stad Lokeren (en/of NMBS), want pinguïns op vakantie verdienen het dubbel en dik om goed ontvangen te worden tijdens de Lokerse Feest-week. Zelfs Ludo Gerits moet het hier roerend mee eens zijn, toch? Of denkt ge dat ik me in mijn interpretatie laat meeslepen, beste lezer? In dat geval; de commentaar-box hieronder is de uwe. Laat U maar eens goed gaan! (en ja, tip top de verkeerde datum staat verstopt; ik heb mijn Windows Mobile pda moeten ‘cold booten’ en dan verliest die al zijn tijdsbesef. nog flink gevloekt ook toen ik bovenstaande foto gisteravond niet direct terugvond in het op datum gesorteerde verkennertje)
Net met Labrador Lars gaan wandelen en in de graskant hier een klein onverschrokken egeltje tegengekomen. Hondje laten zitten en mijn eveneens meewandelende kater (zachtjes maar met aandrang) weggeschopt om het beestje rustig te kunnen fotograferen. Ik vervloekte het ‘fototoestel’ dat mijn klote-PDA zogezegd zou zijn, maar voor de rest is mijn dag alweer gemaakt. Prachtig!
Gisteren verlengd weekend gespeeld en met dochterken naar het Bospark hier in Lokeren getrokken, bij de eendjes (die ik geslachtofferd heb voor de close-up hieronder, Elise at het brood sowieso ook liever zelf op) en naar de speeltuin.
Allez; eerste dag terug aan het werk en na lang getwijfeld te hebben of ik wel zou opstaan (had geen zin om door een zwaar onweer te fietsen) toch vertrokken om in Lokeren eerst te moeten ontdekken dat de bakker ergens in het zuiden van Frankrijk aan het staken is en dan op een lege maag middenin de chaos van het spoorwegennet terecht te komen; boom op spoor en bovenleiding beschadigd (ergens tussen Sint-Niklaas en Lokeren peins ik), mijn trein naar Brussel met onbekende vertraging aangekondigd, dan maar op een boemel naar Dendermonde gestapt om daar op weer een andere trein te stappen die ongetwijfeld in elk mogelijk gehucht tussen Dendermonde en Brussel zal stoppen. De bakker had gelijk … (geblogd op de trein via m.wordpress.com)
Afgelopen vrijdagavond na dagenlang watertanden dan toch van de 10 minuten overstaptijd in Dendermonde geprofiteerd om in de frituur naast spoor 1 een kleintje met mayonaise te gaan kopen. Omdat dat wel lekker maar niet gezond is en omdat “karma sucks” kondigde de conducteur even later aan dat de trein, omwille van problemen met de seininstallatie ter hoogte van Zele, met 20 tot 30 minuten vertraging zou vertrekken. Waarop er veel gezucht, gesteund en vooral getelefoneerd werd. Een vrouw die een paar banken verder zat, belde haar man om hem te laten uitzoeken of ze met de bus van Dendermonde naar huis kon. Anderen gingen maar wat op het perron rondhangen in een poging toch al wat te profiteren van weekend en zon. Ik twijfelde: 30 minuten vertraging, Dendermonde-Lokeren-Eksaarde? Toch mee met NMBS of met de fiets? Een paar minuten later sprong ik grijnzend van de trein, plooide mijn fietsje in rijstand en liet de verwonderde perron-zonnebaders achter me voor een rit van pakweg 18 km. De weg tussen Dendermonde en Lokeren heeft weinig te bieden, maar doorduwen kun je daar wel; ik kwam 50 minuten later thuis, 20 minuten later dan normaal, maar pakweg een kwartier vroeger dan wanneer ik in Dendermonde op de trein zou blijven zitten zijn. En daarmee is het weer eens bewezen; hippe super-pendelaars nemen de trein én hun vouwfiets! (foto Dendermonde station van WikiMedia Commons, maker is Vitaly Volkov).
Lokeren tegen Sint-Niklaas, dat is Gent tegen Antwerpen in het klein. Ik heb in Sint-Niklaas gewoond, ben er naar school geweest en heb er gewerkt, maar mijn hart ligt in Lokeren en “by proxy” ook dus ook in Gent. Maar dat neemt niet weg dat ze daar in Sint-Niklaas af en toe ook goeie dingen doen. Zo startten enkele tegendraadse idealisten een paar maanden geleden sini*ster;
