Nieuws

De verkiezingen komen er weer aan en volgens de peilingen zal de sp.a het ondanks regeringsdeelname verre van slecht doen. Groen! lijkt te flirten met de kiesdrempel. “Progressieven” staan -als steeds- voor een moeilijke keuze tussen groen en links.
ik was van plan me hier iets uitgebreider te verantwoorden, maar dat lijkt er voorlopig niet van te komen. maar samengevat: de keuze voor ‘progressieven’ is beperkt, zeker nu spirit in kartel met sp-a zit. een geloofwaardig progressief/ groenlinks oppositie-project als alternatief voor sp-a is nodig om stevaert en co te herinneren aan hun ‘intellectuele’ linkerflank, om te verhinderen dat sp-a tot een centrum-(links-)populistische machtspartij verwordt. daar zit voor mij momenteel het belang van groen! en in die zin is het dan ook een goeie zaak dat groen! uiteindelijk niet in dat kartel rond de sp-a zit. en hoe cynisch het ook moge zijn voor een partij die de kiesdrempel mee heeft gestemd; het zou erg zijn moest groen niet boven die 5% uitkomen..

Iets meer dan een jaar na het begin van de oorlog tegen het regime van Saddam Houssein, lijkt de situatie in het bevrijde Irak meer en meer een muizenval te worden. En dat heeft niet alleen militaire, maar ook politieke gevolgen..
Bush’s supermacht en zijn “Coalition of the Willing” verstoorden, door de brutale dictator te verwijderen, een evenwicht dat niet makkelijk terug te vinden zal zijn. Koerden, Soenniten en Shiieten, al dan niet inheemse extremistische islamieten, extreem linkse regionalisten en andere fracties maken het de bezetters alsmaar moeilijker. En daar hebben die ‘insurgenten’ geen Weapons of Mass Destruction voor nodig. De terroristische dreiging die Bush en Blair wilden bestrijden, lijkt ondertussen ook buiten Irak niet kleiner te zijn geworden. Integendeel; moslim-extremisten lijken nu meer dan ooit vastberaden om Amerika en het hele Westen een lesje te leren. De clash die Osama Bin Laden hoopte uit te lokken, lijkt er dan ook te komen. En dat allemaal een half jaartje voor de presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten.

Maar de klok terug draaien kan Bush-de-jongere niet, de beslissing om Houssein af te zetten kan niet meer ongedaan worden gemaakt. Met de staart tussen de benen de troepen terugtrekken is ook niet mogelijk; een verstoord evenwicht hersteld niet vanzelf, niet zonder jarenlang aanhoudend onrust en geweld. En onrust en geweld in een regio die omwille van zijn natuurlijke rijkdom rustig zou moeten blijven, dat kunnen wij olie-lievende Westerlingen best missen. Maar ook blijven kost Bush geld, mensenlevens en dus vooral stemmen. Niet kunnen blijven, niet weg kunnen gaan, een catch-22 als het ware..

Daarom wordt er in Washington ongetwijfeld koortsachtig gezocht naar een derde weg. Simplistisch: geef de macht zo snel mogelijk aan de Irakezen, probeer de situatie daar militair min of meer onder controle te houden en betrek de Verenigde Naties dan zo snel mogelijk. Als de VN binnen zijn, zullen Frankrijk en Duitsland (en vele anderen) een deel van de last van de militaire schouders van de USA kunnen nemen. Diezelfde VN kan dan een vooraanstaande rol spelen in het bestrijden van het wereldwijde terrorisme waarvoor de Verenigde Staten, Europa en de rest van de westerse wereld de rangen zullen sluiten. De toenadering tot de VN lijkt misschien bittere pil om slikken voor Bush en zijn unilateralisten, maar if that’s what it takes.. Want George Bush Jr. kan op de vooravond van de verkiezingen dan uitpakken het succesverhaal van het verbreed front in de War on Terrorism en met leuke beelden waarop hij met de groten van het Oude Europa handjes schudt.

Of dat genoeg is om herverkozen te geraken is twijfelachtig, maar bovenstaand scenario is misschien het enige waarvan de wereld een beetje beter wordt. Want zo kan er misschien eindelijk echt begonnen worden met de pacificatie van Irak. De Verenigde Staten zullen misschien net iets minder vlot ‘ten oorlog’ roepen en de macht van de grootheidswaanzinnige neo-conservatieven zal vermoedelijk een flinke knauw gekregen hebben. En misschien kan de spijtige vergissing die de inval lijkt te worden, tenslotte ook aanleiding geven tot het verstevigen van de rol van Verenigde Naties in internationale conflictbeheersing. Misschien..

Bij het uittekenen van de Europese grondwet, lobbyt het Vaticaan voor het expliciet vermelden van het Christendom als basis van onze Westerse cultuur. Impliciet zou zo een vermelding een speciale status voor het (katholieke) christendom betekenen. Wat mij betreft: liever niet dus!
De ‘Radical Party’ (een NGO met roots in Italië) stelde daarom een petitie op met volgende tekst:
“overwegende dat
– de godsdienstvrijheid, de vrijheid om van godsdienst te veranderen, de uitoefening van godsdienst in een cultus en godsdienstige vereniging zijn in het internationaal, Europees en nationaal recht voor de mensenrechten en de fundamentele vrijheden erkende rechten,
– de beginselen van het lekenkarakter van de staat, scheiding en onafhankelijkheid van staat en kerken, gelijkheid en niet-discriminatie tussen burgers en bijgevolg tussen de verschillende godsdiensten en kerken ten grondslag liggen aan democratie en rechtsstaat,
– de Europese Unie, tevens met het oog op de uitbreiding, een verzameling is van burgers van verschillende nationaliteiten, herkomst, talen, ras en godsdiensten of geloven, die het gemeenschappelijk doel onderschrijven van vrede, vooruitgang en welvaart voor allen,
verzoekt de Conventie en haar leden alsook de Raad en de nationale regeringen en parlementen,
– ervoor garant te staan dat in de toekomstige Europese Grondwet geen directe of indirecte verwijzing naar een specifieke godsdienst of geloof wordt opgenomen,
– garant te staan voor de vrijheid van godsdienst, verandering van godsdienst, het uitoefenen van de godsdienst in een cultus en godsdienstige vereniging, met de beginselen van het lekenkarakter van de staat, scheiding en onafhankelijkheid van de staat en de kerken.”
Je kunt deze petitie lezen en tekenen op http://www.radicalparty.org/lay_europe/form.php

de verkiezingen liggen achter ons, het gros van de stemmen is geteld. sp-a/spirit ging er enorm op vooruit en wordt in één klap zowat de grootste partij in vlaanderen (close call met vld, afwachten). agalev wordt gedecimeerd. en het vlaams blok boort z’n potentieel buiten de grote steden verder aan..
en nu? naar een paarse coalitie? of maakt agalev kans op een troostprijsje (om de groene/ linkerflank van de sp-a af te dekken)? of, wie weet, nv-a?
en wie wordt er premier? sowieso verhofstad, omdat stevaert, ook al zou sp-a/spirit de grootste partij worden, wijselijk voor ‘de 16’ zou bedanken?
en wat met de cd&v? kan de clerck na een verlies (het is zelfs geen status quo, mijnheer) z’n positie handhaven? of eist pieter de crem een scalp, een jaar voor de vlaamse verkiezingen?
maar het doet pijn agalev kreupel geslagen te zien worden. dat hebben ze niet verdient. laat ze op retraite gaan, laat ze zich bezinnen. en misschien komen ze terug in kartel met sp-a/spirit? zo krijgen de batselier en coppieters 7 jaar na datum hun sienjaal misschien toch nog uitgezonden..

“right side won, the right side won
cuz God’s on our side
it had to be done, had to be done,
it’s a pity it’s a pity men died”
(The right side won – What Fun!)
De oorlog in Irak is voorbij, Bush en co kunnen nu zelfgenoegzaam beweren dat ze gelijk hadden.. Maar echt, heeft de overwinnaar altijd gelijk? Of had die enkel de militaire overmacht? Niet dat Saddam Hoessein gelijk had, verre van. Maar de juridische, militaire en morele gronden waarop Bush zich beriep om Irak te ‘bevrijden’ blijven bijzonder twijfelachtig.
En waar het nu naartoe moet met Irak.. Het lijkt er immers op dat Bush en Co met hun bevrijding de doos van Pandora geopend hebben. De ontvangst die de coalitie kreeg in Irak was op z’n minst koeltjes te noemen. De houding van het Sjiïtische deel van de bevolking is zelfs openlijk vijandig, de eerste doden in het naoorlogse irak zijn onder Sji�tische betogers gevallen. In noordelijk Irak blijft het voorlopig stil, maar de Koerdische kwestie, reden voor de zenuwachtigheid van Turkije de afgelopen maanden, blijft een bijzonder moeilijke zaak.
Iemand (wie?) schreef ooit al dat er in oorlogen geen winnaars zijn, enkel verliezers. En dat lijkt zeker zo te zijn in Irak. En hoe zou het nog met Afghanistan zijn, eigenlijk?