na het doordachte bolletje

de verkiezingen liggen achter ons, het gros van de stemmen is geteld. sp-a/spirit ging er enorm op vooruit en wordt in één klap zowat de grootste partij in vlaanderen (close call met vld, afwachten). agalev wordt gedecimeerd. en het vlaams blok boort z’n potentieel buiten de grote steden verder aan..
en nu? naar een paarse coalitie? of maakt agalev kans op een troostprijsje (om de groene/ linkerflank van de sp-a af te dekken)? of, wie weet, nv-a?
en wie wordt er premier? sowieso verhofstad, omdat stevaert, ook al zou sp-a/spirit de grootste partij worden, wijselijk voor ‘de 16’ zou bedanken?
en wat met de cd&v? kan de clerck na een verlies (het is zelfs geen status quo, mijnheer) z’n positie handhaven? of eist pieter de crem een scalp, een jaar voor de vlaamse verkiezingen?
maar het doet pijn agalev kreupel geslagen te zien worden. dat hebben ze niet verdient. laat ze op retraite gaan, laat ze zich bezinnen. en misschien komen ze terug in kartel met sp-a/spirit? zo krijgen de batselier en coppieters 7 jaar na datum hun sienjaal misschien toch nog uitgezonden..

het doordachte bolletje

nog een paar dagen en we mogen alweer gaan stemmen. en dan zondag in spanning afwachten, ‘s avonds voor tv, de voorspellingen, de eerste victorie-kraaiers, ..
.. en dan die mooie grafieken, de analyses van proffen en andere wijze mensen. en dat wij met z’n allen zoiets teweeg kunnen brengen? prachtig!!
op basis van wat ik de laatste weken zowel op m’n werk als op het e-cafe (een forum waarop ik graag vertoef) merk, is de interesse en betrokkenheid bij politiek bijzonder groot. en dat is belangrijk, omdat wie zich betrokken voelt, wie geïnteresseerd is, een doordacht bolletje kan kleuren. en blijkbaar -opnieuw op basis van wat ik op het e-cafe las- zullen veel die geïnteresseerden zelfs (een) specifieke voorkeurstem(men) geven aan politici wiens mening of daden nauw(er) aansluiten bij de eigen overtuiging.
laat het feest dus maar beginnen!

the right side won

“right side won, the right side won
cuz God’s on our side
it had to be done, had to be done,
it’s a pity it’s a pity men died”
(The right side won – What Fun!)
De oorlog in Irak is voorbij, Bush en co kunnen nu zelfgenoegzaam beweren dat ze gelijk hadden.. Maar echt, heeft de overwinnaar altijd gelijk? Of had die enkel de militaire overmacht? Niet dat Saddam Hoessein gelijk had, verre van. Maar de juridische, militaire en morele gronden waarop Bush zich beriep om Irak te ‘bevrijden’ blijven bijzonder twijfelachtig.
En waar het nu naartoe moet met Irak.. Het lijkt er immers op dat Bush en Co met hun bevrijding de doos van Pandora geopend hebben. De ontvangst die de coalitie kreeg in Irak was op z’n minst koeltjes te noemen. De houding van het Sjiïtische deel van de bevolking is zelfs openlijk vijandig, de eerste doden in het naoorlogse irak zijn onder Sji�tische betogers gevallen. In noordelijk Irak blijft het voorlopig stil, maar de Koerdische kwestie, reden voor de zenuwachtigheid van Turkije de afgelopen maanden, blijft een bijzonder moeilijke zaak.
Iemand (wie?) schreef ooit al dat er in oorlogen geen winnaars zijn, enkel verliezers. En dat lijkt zeker zo te zijn in Irak. En hoe zou het nog met Afghanistan zijn, eigenlijk?