Op 8 juni 2002 trouwde ik met m’n Veerleken. Die eerste 10 jaar zijn voorbij gevlogen, maar Your love gets sweeter Darling! Hier zijn m’n verzoekplaatjes voor onze dag:
Stel dat ge een nieuwe GSM hebt, een heuse SmartPhone misschien zelfs. Dan wilt ge dat toestel natuurlijk personaliseren, er uw eigen stempel op drukken als het ware. Want ge kunt U toch niet belachelijk maken met pakweg de default wallpaper of een standaard ringtone? “Fietsbellen!”, riep ik onlangs dan ook in het midden van de nacht tegen m’n schone slapende vrouw. “Ik wil fietsbellen als ringtone vrouwtje” en m’n echtgenote stemde, nadat ik het oorstopje een beetje wild uit haar liefelijke rechteroor pulkte, enthousiast in met deze briljante vondst. “Ik ben wel nog erreugh moe liefje” pruilde ik geslepen en nog voor ik m’n zin kon afmaken sprong mijn supervrouw fluks uit bed. “Geen probleem”, zei ze, “laat mij maar doen!” Toen ik voor de formaliteit nog wat protesteerde, snoerde ze me de mond met “Wat Chloe O’Brian kan, kan ik ook”! “Doe maar die van Queen” probeerde ik nog te roepen, maar zalig slapen de simpelen van geest en ik droomde psychedelische taferelen van fietsbellen, naakte vrouwen en luide gitaren:
Enkele uren later werd ik wakker, met Veerle die geduldig naast het bed op de grond zat te wachten. “Luister”, beval ze me en ik luisterde; [audio:https://blog.futtta.be/wp-content/uploads/2009/10/bicyclebellrace.mp3] “Prachtig!” riep ik en ik gaf haar een beschaafd schouderklopje, “Hoe heb je dat klaargespeeld dan?”. M’n ûberVeerleken keek me aan alsof ik een kleuter was die voor de 100ste keer “Waarom?” vroeg en antwoordde toen zuchtend met een perfecte bulleted list, die ik hier trouw copy/paste:
Je wilde Queen, die hun “Bicycle Race” staat natuurlijk op YouTube, dat als mp4 rippen kan het kleinste kind.
VLC wilde die mp4 niet naar een mp3 audio-bestand omzetten, ik heb er dan maar Ogg Vorbis van gemaakt.
Maar Ogg Vorbis is voor freaks, dus ik heb er met mp321 een mp3 van gemaakt
Die mp3 heb ik op de SD-kaart van je nieuw speelgoed gekopieerd
“Je bent geniaal schat” riep ik, “laat ons nog eens uit de bol gaan op die ultieme fietshymne van Freddie en Brian!”. We sprongen recht en begonnen stevig te rocken en te rollen op het echtelijke bed. M’n liefde voor het leven danste haar prachtige borsten bloot en ik maakte me klaar om de solo van Brian May op m’n kleine ukelele te spelen toen plots de fietsbellen weerklonken. Ik nam verbaasd op en een grijze man van SABAM kwam -telefoon in de hand- de kamer binnen om ons erop te wijzen dat het rippen van audio om een ringtone te maken, zelfs al gaat het maar over 12 seconden, onderhevig is aan de wetgeving op het auteursrecht en dat we de leden van SABAM dan ook een billijke vergoeding verschuldigd waren die hij -en terwijl hij dat zei kleedde hij zich uit- nu kwam innen. Zo werd ik deze nacht badend in het zweet wakker, m’n Veerleken zacht snurkend naast me. Ik wilde haar nog even wakker maken om haar te vertellen over de fietsbellen en vooral over Brian May op ukelele, maar de gedachte aan die man van SABAM was er te veel aan. Ik denk dat ik de fietsbel-samples op FreeSound maar eens ga beluisteren.
Stel dat ge een dochterken van 4 jaar zijt, zot van sprookjes en prinsessen en dat ge met papa en mama in Center Parcs in het buffet-restaurant zit. Ge hebt net snel-snel die frietjes met stoverij binnengespeeld, want ge weet dat ze zodadelijk een sprookje komen voorlezen. Van zodra het verhaal begint zit ge op de eerste rij met open mond te luisteren naar het sprookje van het Land van Miyo en het kleine draakje dat lavasteentjes nodig heeft om groot te kunnen worden. Als de Koning vraagt om die stenen te zoeken zijt ge dan ook de eerste die rechtspringt om mee te helpen, maar papa houdt u tegen omdat het daar buiten aan het regenen is en omdat er dringend nog een ijsje gegeten moet worden. Ge zijt daar niet echt blij mee, want ge moet per slot van rekening toch mee naar die lava zoeken voor dat lieve groene draakje. Maar papa in onvermurwbaar en ge gaat dan maar aan het soft-ijs, vooral omdat papa belooft dat de Koning en de Koningin straks toch nog terugkomen. Dus ge eet dat ijsje en ge speelt nog wat tot de Koning, de Koningin en de andere kindjes inderdaad terug zijn en dan zit ge alweer in opperste concentratie naar het vervolg te luisteren. Ge zijt blij, want er zijn drie lavastenen gevonden en het draakje kan dus eten en groeien. En dan de grote verrassing; iedereen krijgt een lavasteentje van de Koning! Ge staat al recht om uw cadeautje te gaan halen maar dan zegt de Koning dat hij dat in het zwarte zakje zal steken, dat de meeste kinderen al rond de nek hebben hangen. Ge zijt een beetje in paniek want ge hebt zo geen zwart zakje en net als ge uw papa en mama om hulp wilt vragen, komt uw papa om samen aan te schuiven. Papa vertelt de Koning en Koningin dat ge nog geen zakje hebt omdat ge niet mee naar buiten zijt gegaan en vraagt of ze er toch nog eentje hebben om zo’n lavasteentje in te doen. Maar de Koning zegt dat dat niet kan en alhoewel papa nog even tevergeefs aandringt stapt ge even later met triestig trillend onderlipje want zonder steentje terug naar mama. Mama ziet en hoort wat er gebeurd is en ze kijkt al boos in de richting van de Koning terwijl ze U in haar armen neemt om zelf aan te gaan schuiven. Maar ook tegen uw mama zeggen de Koning en Koningin dat ge geen zakje krijgt want dat er dan nog kindjes dat zouden komen vragen en dat ze dat echt niet kunnen maken. En dus loopt ge met z’n drieën, papa,mama en dochterken, kwaad weg en ge hoort Uw ouders zeggen dat ze begrijpen waarom Center Parcs geen reklame meer maakt met “a State of Happiness”. Want als kinderanimatie over regeltjes in plaats van over gelukkige kinderen gaat, dan loopt het een beetje fout met die happiness.
Mag ik U voorstellen; Gerard Goossens, geboren op donderdag 17 december:
Dat we ons gisteren geamuseerd hebben, m’n vrouwtjes en ik, een perfecte dag verlof met dank aan Chione! En straks mag Elise de marsepijnen wortel, die hier al weken op m’n bureau ligt te versuikeren, ook nog in die witte kop duwen. Ze zal content zijjn 🙂
Met de knapste vrouw op aard en het liefste dochterken van dit (en het ander) halfrond tijdens de mooiste maand ter wereld op vakantie naar Centerparcs Lommel, leuk dat dat is;
Mijn dochterken kan goed verjaren en de 3 staat haar beeldig, toch? En mijn vrouwken kan als geen ander een verjaardagsfeestje in elkaar steken en dat ik trots ben vandaag 7 jaar met haar getrouwd te zijn! Ik zie mijn vrouwkes zo graag … En nog even over Elises magische 3; De La Soul haalde de mosterd blijkbaar bij een soort Schooltelevisie-project.
Hallo, Kiekeboe Oud jaar doet z’n oogjes toe Met m’n armpjes open Kom ik aangelopen Kusje hier, kusje daar Een héél gelukkig nieuwjaar! Elise, Veerle & Frank
De laatste dag, de laatste avond, de laatste nacht in Eksaarde. M’n vrouwtjes slapen, maar ik ben te opgewonden én te zoet-melancholisch. Ik woonde hier heel graag; we hebben tussen maïs en koeien mooie momenten beleefd, hebben rust gevonden en vooral, hier is ons wonder-Liezeken erbij gekomen. De afgelopen dagen hebben we veel gekuist, gezweet en gesnotterd (alledrie verdwaald tussen verkoudheid en griep), maar nu zit ik hier in een bijna lege woonkamer met een chocomousse (of twee) van mijn schoonmoeder, een Trappist van Rochefort en “Skinny Love” van Bon Iver (kort gehoord in een verder oninteressante aflevering van “Grey’s Anatomy”) op de achtergrond. Ge zout voor minder zoet-melancholisch zijn.
Afgelopen week weer met mijn vrouwkes op reis geweest. Aangezien Lieze volop in haar Dora-fase zit, moest het een avontuurlijke reis worden en dus trokken we naar “De Vossemeren“, onze favoriete Centerparcs, in Lommel. Hieronder een impressie van de memorabele pony-tocht, maar er staan natuurlijk nog heel wat foto’s (o.a. van de Lommelse Sahara, de kinderdisco, de kinderboerderij en onze vreetbuien) op fotopic.net.