High op een oude spoorweg

Een paar dagen geleden hoorde ik Maurice Engelen van Praga Khan in ‘Het Beste moet nog komen’ op Radio 1. De man is een fervent loper en had het over de high die hij tijdens het lopen ervaart. En ik kan getuigen; de lopershigh is een heel verslavende drug! Ik ben zelf immers al een maand of 2 opnieuw intensiever aan het sporten; ik rij een paar keer per week met de fiets naar het werk (Eksaarde-Gent, goed voor ongeveer 23Km) en loop op zondag een fikse tocht door Eksaardse bossen en velden.
Lopen op zondag kan ik iedereen overigens sterk aanraden: kies een traject over rustige fietspaden en voor je het weet heb je een bejaard koppeltje op de fiets in het vizier die geheel vrijwillig gangmaker spelen. Heel leuk en bijzonder motiverend!
spletterenbrug in de zomer Zo leuk dat ik afgelopen zondag een flink extra stuk aan mijn Ronde van Eksaarde gebreid heb. Volgens een op google-maps gebaseerde online pedometer liep ik uiteindelijk ongeveer 17 km: http://www.gmap-pedometer.com/?r=171982. De laatste kilometers kwam ik terug op de geasfalteerde oude spoorweglijn tussen Lokeren en Moerbeke (die via Eksaarde tot in Stekene loopt) waarlangs het ook eerste deel van mijn toer loopt. En op die oude spoorwegroute, aan beide kanten afgezoomd met grote struiken en bomen, genoot ik na ruim 1 uur
rennen van mijn lopershigh en van een intense tunnelvisie-ervaring. Beats television every time.
Die lopershigh is overigens veel moeilijker te benaderen op de fiets. Het gaat hem niet alleen over de snelheid, niet alleen over de inspanning, het zweet en de adrenaline, maar over ook de kadans van het lopen, over de schok die door je lichaam gaat elke keer je de grond raakt en over de manier waarop je ademhaling zich na verloop van tijd automatisch in het juiste ritme schikt, ongeacht het krampachtige ritme dat je jezelf de eerste paar kilometer probeert op te leggen.
Dju, ik wil nu direct al terug gaan lopen.. zit ik hier met acute loopdrang om elf uur ‘s avonds aan mijn computer. Soit, morgen met de fiets de spieren losrijden en conditie op peil houden, dit weekend kan ik dan mijn 17 kilometer beginnen uitdiepen.

Nine Horses

Altijd al graag naar David Sylvian geluisterd, maar de laatste jaren was de aandacht flink verslapt omdat ik dat van de recentere muziekaal-religieuze exploten van Sylvian ook vond (dat verslappen, bedoel ik). Maar ‘Nine Horses’, een groep rond David Sylvian, Steve Jansen en Burnt Friedman (Duitse electro muzikant en producer), doet de oude liefde heropflakkeren. Meer op http://www.ninehorses.com/ en in de video hieronder.

Nine Horses - Atom And Cell

Max en The Art of ..

Gister met mijn vrouwtje naar “Taken” gekeken en we hebben ons blind gestaard op het personage Dr. Wakeman, een vreemde, hyperkinetische figuur die met kinderlijk edoch dodelijk enthousiasme meespeurt naar de “bezoekers”. Waar kende ik die man ook weer van? Hij deed ons aan Jim Carey denken, eigenlijk, een even rubberen smoelwerk, maar we kwamen er niet uit. Het hondstrouwe Google bracht gelukkig soelaas; Dr. Wakeman wordt gespeeld door Matt Frewer. En Matt Frewer, die kennen we ook als .. Max Headroom!


Ik was ‘in den tijd’ ongelofelijke fan van The Art of Noise. De groep was zijn tijd ver vooruit. Allmusic.com omschrijft hen als volgt:

Art of Noise, a techno-pop group whose music was an amalgam of studio gimmickry, tape splicing, and synthesized beats. The Art of Noise took material from a variety of sources: hip-hop, rock, jazz, R&B, traditional pop, found sounds, and noise all worked their way into the group’s distinctly postmodern soundscapes.

Naast het obligate “Moments in Love” kon ik ook uren luisteren naar hun hele debuut-LP “(Who’s Afraid Of?) The Art of Noise!”. Wie mij die op CD kan bezorgen, mag dan ook op mijn eeuwigdurende dankbaarheid rekenen!

Het Bakkebaarden-beklag

Ik ga graag naar de kapper; een vermoeid mens moet daar simpelweg zitten en af en toe met het hoofd in de juiste richting neigen. Het feit dat je soms even binnensmonds brommend op een onbetekende vraag moet antwoorden om een poging tot gesprek af te blokken, doet daar niets aan af.
Als je bij een goeie kapster in de stoel zit, is het masserende wassen van je haar immers al voldoende beloning om die
achtergrondruis te negeren. En aangezien ik maar een paar eenvoudige instructies heb (“kort, moet wat piekerig staan bovenop”), ben ik over het algemeen ook tevreden met het eindresultaat.
Behalve .. behalve als het over mijn bakkebaarden gaat. Want op een of andere manier gaat het daar elke keer opnieuw volledig fout. Het meisje met de schaar vraagt dan schijnbaar onschuldig; “Moet ik uw faschen bijtrimmen mijnheer?”. Ik brom dan instemmend, want het haar groeit nu eenmaal waar het niet kruipen kan en er zijn grenzen aan elk grasperkje. Maar voor ik kan uitleggen welk motiefje mijn voorkeur wegdraagt, krijg ik de haartrimmer dreigend tegen de slaap geduwd en verlies ik het eerste streepje mannelijkheid. Een occasioneel ongegeneerde kapster draait de brommende machine zelfs nog even in m’n oor, om de overtollige begroeiing daar ook te kappen. Het is ongetwijfeld een manier om zich subtiel te wreken op de mannelijke haargroei.
Terwijl ik dan tot mijn afschuw ontdek dat de tochtlat voor mijn linkeroor niet veel koude meer zal kunnen tegenhouden, wordt ik ook aan de rechterkant genadeloos gekortwiekt. En het is precies op dat moment dat het over het algemeen echt volledig fout loopt; kapsters hebben immers, zo blijkt uit mijn jarenlange ervaring, absoluut geen benul van symmetrie. Ondanks zeldzame verwoedde -en ongetwijfeld door wroeging ingegeven- correctie-pogingen, waarbij de dame van achter mijn rug aandachtig fronsend in de spiegel staart terwijl ze met wijs- en ringvinger van beide handen de lijn van mijn
favorietjes volgt, blijkt keer op keer dat de linkerkant hoger komt dan de rechterkant. Of omgekeerd. Als het dan nog een beetje tegenzit (en geloof me, dat doet het meestal), gaat de bakkebaard aan de linkerkant van hoog naar laag en aan de rechterkant van laag naar hoog. Of omgekeerd. Volstrekt onsymmetrisch, hopeloos onoplosbaar en bovenal erg
lelijk.
Op dat moment kan het kappersbezoek er niet snel genoeg opzitten: bedremmeld betalen en weg, zo snel mogelijk. Om de weken erna tandenknarsend in de spiegel te kijken naar wat ze er in godsnaam toch weer van gemaakt hebben en te wachten tot het geliefde onkruid terugkomt. Want die troost hebben we tenminste; in de strijd tussen bakkebaarden en mannenhatende kapsters, zal de fasch altijd winnen!

Blasfemie godverdomme?

Op vrtnieuws.net een bijzonder interessant artikel gelezen over de grond van de Mohammed-cartoon-rellen. Eigenlijk zou heel de discussie moeten draaien rond de vraag of blasfemie en het beledigen van een godsdienst wettelijk verboden zijn. En blijkbaar is men het daar ook in Europe niet volledig over eens.

In de meeste Europese landen bestaan er wetten of wettelijke
bepalingen die het beledigen van godsdienst strafbaar stellen. Die
wetten worden echter zelden of nooit toegepast. Zo ook in Denemarken,
het land waar de huidige rel over de cartoons over Mohammed begonnen is.

(Het volledige artikel: vrtnieuws.net – Mag je god lasteren of de goddienst beledigen?)

Opvallend dat de 2 grote vertegenwoordigers van de Grieks-Orthodoxe kerk (Griekenland en Rusland) en het diepgelovige (katholieke) Polen strenger optreden voor wie hun blasfemie-wetten overtreedt. En opmerkelijk dat België een van de enige West-Europese landen is zonder specifieke wet tegen het beledigen van een godsdienst. Ongetwijfeld te simplistisch, maar de mate van religiositeit van een land lijkt bepalend voor wat wettelijk verboden is en voor hoe streng die wetten worden afgedwongen.
Over het algemeen heb ik hier in het Westen als ongelovige dus het recht om God te vervloeken (blasfemie) of om de kortzichtigheid, hypocrisie en macht van religie aan te klagen (beledigen van een godsdienst). Maar -en daar lijkt het in de in het artikel aangehaalde wetgeving en de toepassing ervan in veel landen om te draaien- die vrijheid heeft zijn beperkingen. Een simplistische vergelijking: je mag 120km/h op de autosnelweg, maar je wordt verondersteld je voet van het gaspedaal te halen als het mistig is, of als het ijzelt. Alles draait dus om de context. Net daarom vind ik het spijtig dat een flink deel van de westerse journalistengilde besloot om zelfgenoegzaam op tafel te springen en de cartoons in naam van het recht op vrije meningsuiting te herpubliceren. Met olie op het vuur te gooien zijn er immers nog niet veel branden geblust.

Pensioen op … 85?

Volgens een studie van de Amerikaanse Stanford-universiteit, zou het tegen 2050, omwille van de sterk stijgende levensverwachting, economisch nodig zijn om tot je 85-ste te blijven werken!
Volgens een studie van Professor Tuljapurkar van de Amerikaanse Stanford-universiteit, zou het tegen 2050, omwille van de sterk stijgende levensverwachting, economisch nodig zijn om tot je 85-ste te blijven werken.
Een hypothecaire lening met looptijd van 50 jaar of meer zou volgens zijn prognoses omwille van dezelfde reden ook niet abnormaal zijn! Dat de steeds toenemende levensverwachting een impact heeft op ons sociaal stelsel kan alleszins niet ontkent worden. Toekomstige sociale onderhandelingen en generatiepact-discussies tussen regering, werkgevers en werknemers beloven dan ook heel spannend te worden.
bron: bbc news

KBC schrapt Total-aandeel uit duurzame beleggingsfondsen

Onlangs besliste de cel duurzame beleggingen van KBC om Total uit haar beleggingsfondsen te halen. Total zou volgens de "Externe Adviesraad Duurzaamheidsanalyse" te nauwe banden hebben met het militaire regime van het Zuid-Aziatische land Myanmar:

"De bank KBC schrapt de aandelen van het olieconcern Total uit haar
duurzame beleggingen. Volgens KBC heeft Total te nauwe banden met het
militaire regime van het Zuid-Aziatische land Myanmar, het vroegere
Birma.

Het olieconcern Total zou betrokken zijn bij schendingen
van de mensenrechten in het Zuid-Aziatische land Myanmar. Total ontkent
elke betrokkenheid." (bron: VRT TT)

alhoewel het total-aandeel hiermee enkel uit de "duurzame fondsen" (1)
van kbc wordt gehaald en dus nog wel degelijk in andere kbc
beleggingsfondsen zal zitten, is dit toch een sterk signaal naar total
en (voor zover ik weet) een primeur in de hard-commericieele banksector
(2).

de "duurzaam beleggen"-cel van kbc werd tot voor kort
overigens geleid door ex-amnesty international vlaanderen/belgie
voorzitter en (dus niet zo nobel-onbekende) huidig staatssecretaris
bruno tuybens ..

benieuwd of shell nog in de duurzame
beleggingsfondsen zit. de verhalen over die nederlands-britse
multinational in nigeria zijn ook niet echt .. proper.

(1)
beleggingsfondsen waarin enkel belegd wordt in aandelen of obligaties
van bedrijven of landen die aan de criteria inzake sociale en
ecologische voorwaarden voldoen. in die beleggingsfondsen wordt dus met meer dan met verwachtte
opbrengst alleen rekening gehouden
(2) hippie initiatieven zoals
triodos-bank en de krekelspaarrekening die netwerk vlaanderen in
samenwerking met fortis aanbiedt ("erfenis van de lamme goedzakken van
de aslk mijnheer, wij van de generale hielden ons nooit bezig met die
onbenulligheden"), tellen in deze niet echt mee 😉

meer info op:

how google stole my video

zsazu, zo wilde ik het geesteskind noemen waarmee ik de wereld ging veroveren. de toekomst van nternetvideo, mee op de golf van web 2.0: cross-platform flash-gebaseerde video publishing als een service! tot google video met elke nieuwe release meer van mijn ideeen bleek te valideren en daarmee zsazu naar het mindmap-kerkhof verwees, waar menig concept om middernacht jammerend met de kettingen rammelt .. gooogle! gooooooooogle!!
met zsazu (of zou het toch zazu geworden zijn?) zou ik video-publishers (AV-media en gelieerde bedrijven in eerste instantie, portaal- en webbouwers in tweede instantie) de mogelijkheid bieden om op eenvoudige wijze cross-platform video-bestanden te publiceren.
ik brainstormde elke avond met mezelf (mindmapping for dummies), mailde met macromedia en kleine would-be concurrenten, deed testen met software-componenten en werkte zelfs al aan een prototype.
het idee was krachtig én eenvoudig: de originele file laten uploaden via een web-interface, op de server zou die file verwerkt en geconverteerd worden naar een flv-bestand en de eigenaar zou dan per mail een klein blokje html of javascript ontvangen waarmee de flash video in de eigen site gepublished kon worden. dat stukje javascript zou een geavanceerde flash applicatie oproepen die de eigenlijke video-file (flv) zou ophalen (met een security-laag errond waardoor een gebruiker nooit aan de eigenlijke flv-file zou kunnen) en (eventueel na betaling, want dat moest ook mogelijk zijn) afspelen. daar zou tenslotte nog een laag logging en reporting-functies rond geschreven worden om de eigenaar alle nodige inzicht in consumptie van zijn of haar online video-materiaal te geven.
dat alles zou met een paar bestaande en bewezen componenten (beginnen met 1 linux webserver met apache webserver, php voor administratie en flv-wrapper-functies, mysql database voor sessiebeheer en 1 linux server voor videoconversie met ffmpeg, aangestuurd door shellscripts of in extremis perl, python of php-cli-scripts) en een keigoeie flash applicatie op betrekkelijk korte tijd (ik dacht aan pakweg 3 maand) in test op te zetten zijn.
en dan, met een goeie demo als breekijzer, dan was het een kwestie van een paar vissen aan de haak te slaan die met mij in zee wilden (paar investeerders, paar klanten die vroeg aan boord zouden springen) en we zouden op weg geweest zijn om een leuk web 2.0-bedrijfje uit te bouwen. tot pakweg vorige week.
want vorige week las ik dat google begin q4 van 2005 voor hun video-project -dat al een tijdje ontwikkeld wordt- beslist had om de switch te maken van een eigen ontwikkelde client-applicatie (een stand-alone google videoplayer) naar publishing in flash video. en naarmate de google video hype groter werd (naar aanleiding van de aankondiging van het feit dat google ook video van oa broadcasters ging verkopen) en er dagelijks functionaliteit bij gereleaset werd, bleek dat zsuza ook bestond in de knappe koppen van de verlichte zoekdespoten. google was me voor en deed het beter dan ik het ooit gedaan zou kunnen hebben. een pracht van een applicatie, op alle vlakken!
en zsazu, .. die naam hou ik in mijn achterhoofd voor het volgende lumineuze idee. want ooit moet ik alle nitwits ter wereld toch voor kunnen zijn. toch? 😉

Iedere god zijn hemel

über kernel hacker (linus torvalds) mengde zich een paar dagen geleden op zijn gekende manier in een debat over usability van gnome (een open source user interface). een veelzeggend citaat:

Gnome seems to be developed by interface nazis, where consistently the excuse for not doign something is not “it’s too complicated to do”, but “it would confuse users”.

nieuwswaardig blijkbaar (want ondertussen is bovenstaand uittreksel al op zowat elke computer-nieuws-site verschenen), grappig ook, maar verder eigenlijk weinig relevant; kernel hackers doen moeilijke dingen die alleen zij begrijpen en die voor de rest gewoon moeten werken (de kernel zorgt ervoor dat je software van je hardware gebruik kan maken). een gewone sterverling wordt immers niet bewust geconfronteerd met hun arbeid (behalve wanneer er iets niet werkt).
met een user interface daarentegen, wordt iedere gebruiker constant geconfronteerd. dat usability een belangrijk aspect is bij het ontwerpen en ontwikkelen van een GUI is dan ook logisch. gnome stelt zich specifiek tot doel voor iedereen (dus ook voor wie geen code junkie of command line ridder is) onmiddelijk bruikbaar te zijn. dat daarvoor features moeten worden opgeofferd is misschien spijtig, maar volstrekt logisch.
linus is god, maar hij moet wel in zijn hemel blijven.
tot u sprak een happy gnome-user 😉
Links: Telenet portaal: Torvalds mengt zich in GNOME vs KDE-debat.