auteursrechten

Het Groen-complex

by

Groen zit sinds haar deelname aan de macht (nu ook alweer bijna 10 jaar geleden) in een weinig benijdenswaardige positie; zowat elk voorstel van de partij wordt onmiddelijk als onrealistisch of -als het een beetje tegenzit- bemoeiziek en dom van tafel geveegd. Het debacle rond de “downloadtax” is daar een goed voorbeeld van; een vaag artikel in de pers en direct afgeschoten op Facebook, Twitter en in de lezerscommentaren op de krantensites natuurlijk.

“Helemaal op hun kop gevallen”
“géén extra belastingen om weer eens een nutteloos instituut mee op te richten of overheidsschulden mee te delven”
“Een partijtje van niets die ons nog wat extra euro’s wil afhandig maken in deze tijd van crisis. Zou dat extra geld misschien moeten dienen om nog wat meer asielzoekers te kunnen regulariseren? Grrr…”

Of hoe een op zich niet onverdienstelijk voorstel (gewild of ongewild) totaal verkeerd wordt begrepen. Want waar gaat het eigenlijk over? Mensen downloaden illegaal en zullen dat ondanks een repressieve aanpak (sluiten van p2p-netwerken, vervolgen van downloaders, …) blijven doen, ook al denkt Frankrijk daar anders over. Het voorstel van Groen/ Ecolo vertrekt dan ook van een heel ander uitgangspunt;

  1. iedereen mag alles legaal downloaden dankzij een ‘uitgebreide collectieve licentie’
  2. die licentie wordt gefinancierd door de ISP’s die voor elk breedband-abonnement met hoge downloadlimiet maandelijks een aantal euro’s betalen aan de auteursrechtenorganisaties
  3. dat geld wordt verdeeld aan de hand van steekproeven van het downloadgedrag
  4. de maximumprijs voor die breedband-abonnementen wordt wettelijk vastgelegd (zoals dat ook bij bv. brood gebeurd) om te vermijden dat de ISP’s de licentiekost op hun klanten verhalen

Vanzelfsprekend is dit geen waterdicht voorstel, maar het is tenminste een frisse kijk op het probleem van illegale downloads en een “uitgebreide collectieve licentie” zou (zeker als dat op Europees niveau wordt vastgelegd) wel eens echt een goed idee kunnen zijn. Maar een eenzame uitzondering daar gelaten doet niemand zelfs maar de moeite om het voorstel correct te lezen.
Nee, Groen, dat zijn wereldvreemde bemoeials die ons, als ze konden, nog zouden willen laten betalen om te ademen Mijnheer! Ondanks een blijkbaar sterke ecologische betrokkenheid van “de Vlaming”, kunnen voorstellen van Groen op basis van hun imago (dat andere partijen overigens graag mee in stand houden) en door gebrekkige Groene communicatie (het artikel in HLN was maandagochtend nog heel vaag en op de sites van Freya Piryns en de partij zelf was er geen letter over te vinden, hemeltergend als het onderwerp “internet” is) nooit serieus genomen worden. Indien Groen ooit terug echt politiek relevant wil worden, dan zal ze echt wel anders moeten gaan communiceren.

muziek, commercie en internet

by

Het zijn moeilijke tijden, volgens de muziekindustrie. Er gaan miljarden verloren door filesharing van mp3-bestanden. U en ik zijn ordinaire pikkedieven en we kunnen beter schrik hebben, want één dezer worden we gepakt en gestraft!
Maar is er niet meer aan de hand dan de muziekindustrie ons wilt laten geloven? Want dat de downloaders (maar vooral diegenen die op kleine of grotere schaal zelf illegale cd’s aanmaken en verkopen) een negatieve invloed hebben op de verkoop, dat wil ik best geloven. Maar daarnaast dan? Zijn er geen andere factoren?
Een creatieve poging;

  • het is crisis, luxe-bestedingen lijden daar nu eenmaal als eerste onder.
  • dat het minder goed gaat dan 10 jaar geleden is niet meer dan logisch; de vervangings-aankopen (het kopen van muziek op CD ter vervanging van dezelfde LP) die de industrie ongelofelijk veel hebben opgebracht, zijn gestopt.
  • jongeren (een belangrijk doelpubliek van de muziekmarketeers) kicken tegenwoordig niet meer (enkel) op muziek, maar evengoed (of meer?) op gsm’s, dvd’s, computers, game-consoles, spelletjes voor die consoles, .. De strijd om de portomonnee van de jonge gasten is dan ook bijzonder hard.
  • de traditionele distributiemethodes die de muziekindustrie nog steeds zo graag gebruikt, voldoen niet meer aan de behoeften van een groot deel van het doelpubliek. het succes van apple’s iTunes toont dat het wel degelijk anders kan.
  • muziek is (net onder invloed van de marketeers van de industrie) veel meer een wegwerpartikel/ consumptiegoed geworden. de niet tastbare meerwaarde van een CD is daardoor gedaald. de aankoop en de eerste luisterbeurt van een LP was vroeger een bijna heilige aangelegenheid, het verdwijnen van het vinyl was misschien zelfs de eerste stap in de teloorgang van de industrie, eerst nog gecamoufleerd door de hiervoor al genoemde vervangings-aankopen..

Conclusie; er is waarschijnlijk echt wel heel wat meer aan de hand dan het vermaledijde downloadgedrag van de gemiddelde Clouseau-fan. Laat de muziek-marketeers misschien iets verder kijken dan hun neus lang is. Een bedrijfstak die zich op tijd en stond niet volledig kan heruitvinden, is tot mislukken gedoemd. Alle gedreig ten spijt..