We gaan vandaag even lekker kort door de bocht, het is Blog Action Day, geen Blog Nuance Day. Flessenwater-producenten verkopen gebakken lucht. Ze prijzen hun waren aan als waren ze wonderen der zuiverheid, terwijl sommige mineraalwaters niet eens geschikt zijn om babymelk te maken omwille van te hoge concentratie aan metalen en mineralen. En toch slagen reclamejongens, die ingehuurde waterdragers der flessentrekkers, er op slinkse manier in om U en mij bijzonder milieu- en portemonnee-onvriendelijk te laten handelen. Want we hebben allemaal toegang tot een alternatief dat 100 tot 500 keer goedkoper, veel milieuvriendelijker en minstens even gezond is; kraantjeswater. Kijk naar onderstaande YouTube, bekijk die mooie infograph hiernaast even in detail en koop morgen een mooie glazen karaf om ‘s morgens met kraantjeswater te vullen. Geef uw water gerust een mooie klinkende Franse naam, dat doet drinken. Eau Futée misschien?
Het was een paar dagen geleden toch weer warm voor de tijd van het jaar, niet? Dat ziet er potverdorie niet goed uit voor onze ijskappen, nog even en het water staat ons helemaal tot aan de lippen. Armageddon, dan toch nog, ik had de Getuigen nooit de rug mogen toekeren! Maar als we nu allemaal héél erg ons best doen, als Amerika en China zich eindelijk achter Kyoto (of Kopenhagen) scharen, misschien, héél misschien komt het dan allemaal nog goed? Nee, ge ziet het, ik ben niet één van die mensen die vrolijk panikeren over hoe ons klimaat bijna finaal naar de kloten is en over hoe we dat allemaal aan onszelf te danken hebben, of dan toch zeker aan de industrie, aan Amerika en aan Bush Jr. persoonlijk. Maar … Maar dat betekent niet dat er volgens mij geen vuiltje aan de lucht is. Er loopt wel degelijk iets verkeerd met milieu en klimaat en dat is denk ik ten minste gedeeltelijk te verklaren door onze collectieve hyper-activiteit. En als ik -we blijven simplistisch- moet kiezen tussen meer of minder CO2, dioxines of andere residuen van onze menselijke doe-drang, dan moogt ge voor mij dus gerust een streepke bij “minder” zetten, ook al geloof ik niet dat we daarmee de veronderstelde toorn van (schrappen wat niet past) God, Moeder Natuur of het Lot kunnen afwenden. Nu ik het toch over klimaat verandering heb tenslotte nog dit: omdat het zo moeilijk kiezen is tussen de pest (co2) en de cholera (kernenergie), vind ik het bijzonder spijtig dat de -misschien ambitieuze- beslissing om de oudste en kleinste kerncentrales vanaf 2015 te sluiten, nu door de huidige regering -toenmalig coalitiepartner OpenVld incluis- terug uitgespuwd wordt. Zo, daar hebt ge het. Een handvol niet onderbouwde meninkjes over mens, milieu en klimaat, in amper 3 paragrafen. Daarover moest ik van mijn linkse kerk vandaag immers bloggen, want het is Blog Action Day, over één van onze stokpaardjes dan nog! Soit, plicht vervuld, tot volgend jaar dan maar weer? Of wacht! “Blog Action day”, misschien moet ik dan ook echt iets doen voor het klimaat? Zoals bijvoorbeeld deze zonne-energie batterijlader (“met baanbrekende MSPT-technologie“) voor mijn HTC Hero kopen? Wauw, dat zijn zelfs niet twee maar drie vliegen in één klap; ik heb er een leuke gadget bij, ik doe iets voor het milieu en ik kan m’n lezers op deze feestdag voor blogs en klimaat uitnodigen om ook zo’n zonne-energie hebbeding te kopen. Als we met genoeg zijn, is die klimaattop in Kopenhagen misschien zelfs niet meer nodig? En anders houden we er toch nog een korting voor een gezamenlijke aankoop aan over. Doet ge mee? Ik lees het wel, in de commentaren.
Het is vandaag “blog action day” en in blogland wordt er over armoede geschreven. Gisteren was het Apple-hoogmis en elders in de blogosphere worden de nieuwe macbooks de hemel in geprezen. Volgens Google Blogsearch (cijfers van rond 14hOO) werd er de afgelopen 24 uur 5.655 blogposts over armoede gepubliceerd en 17.527.426 over de nieuwe macbooks. Bij Technorati volgen ze minder blogs en het verschil is er ook minder extreem, maar toch (en laat u niet vangen door de schaalverschillen);
Ge hoort me niet zeggen dat we allemaal egoïsten zijn (maar dat zijn we dikwijls wel), ge hoort me niet zeggen dat blinkend nieuw speelgoed een collectieve obsessie is (nee, want het moet niet blinken) en dat we de moeilijke dingen liever uit het oog verliezen (want we kijken liever de andere kant op), maar misschien kunnen we toch eens nadenken over mogelijke verbanden tussen verblindende consumptiedrang en schrijnende armoede? En over onze prioriteiten? Update: Wie het meer voor daden dan woorden heeft, kan ik oa. microkredieten aanraden. Om zelf zo’n minileningen toe te kennen, kun je op bv. kiva, alterfin of microkrediet voor moeders terecht.
