Het Groen-complex

Groen zit sinds haar deelname aan de macht (nu ook alweer bijna 10 jaar geleden) in een weinig benijdenswaardige positie; zowat elk voorstel van de partij wordt onmiddelijk als onrealistisch of -als het een beetje tegenzit- bemoeiziek en dom van tafel geveegd. Het debacle rond de “downloadtax” is daar een goed voorbeeld van; een vaag artikel in de pers en direct afgeschoten op Facebook, Twitter en in de lezerscommentaren op de krantensites natuurlijk.

“Helemaal op hun kop gevallen”
“géén extra belastingen om weer eens een nutteloos instituut mee op te richten of overheidsschulden mee te delven”
“Een partijtje van niets die ons nog wat extra euro’s wil afhandig maken in deze tijd van crisis. Zou dat extra geld misschien moeten dienen om nog wat meer asielzoekers te kunnen regulariseren? Grrr…”

Of hoe een op zich niet onverdienstelijk voorstel (gewild of ongewild) totaal verkeerd wordt begrepen. Want waar gaat het eigenlijk over? Mensen downloaden illegaal en zullen dat ondanks een repressieve aanpak (sluiten van p2p-netwerken, vervolgen van downloaders, …) blijven doen, ook al denkt Frankrijk daar anders over. Het voorstel van Groen/ Ecolo vertrekt dan ook van een heel ander uitgangspunt;

  1. iedereen mag alles legaal downloaden dankzij een ‘uitgebreide collectieve licentie’
  2. die licentie wordt gefinancierd door de ISP’s die voor elk breedband-abonnement met hoge downloadlimiet maandelijks een aantal euro’s betalen aan de auteursrechtenorganisaties
  3. dat geld wordt verdeeld aan de hand van steekproeven van het downloadgedrag
  4. de maximumprijs voor die breedband-abonnementen wordt wettelijk vastgelegd (zoals dat ook bij bv. brood gebeurd) om te vermijden dat de ISP’s de licentiekost op hun klanten verhalen

Vanzelfsprekend is dit geen waterdicht voorstel, maar het is tenminste een frisse kijk op het probleem van illegale downloads en een “uitgebreide collectieve licentie” zou (zeker als dat op Europees niveau wordt vastgelegd) wel eens echt een goed idee kunnen zijn. Maar een eenzame uitzondering daar gelaten doet niemand zelfs maar de moeite om het voorstel correct te lezen.
Nee, Groen, dat zijn wereldvreemde bemoeials die ons, als ze konden, nog zouden willen laten betalen om te ademen Mijnheer! Ondanks een blijkbaar sterke ecologische betrokkenheid van “de Vlaming”, kunnen voorstellen van Groen op basis van hun imago (dat andere partijen overigens graag mee in stand houden) en door gebrekkige Groene communicatie (het artikel in HLN was maandagochtend nog heel vaag en op de sites van Freya Piryns en de partij zelf was er geen letter over te vinden, hemeltergend als het onderwerp “internet” is) nooit serieus genomen worden. Indien Groen ooit terug echt politiek relevant wil worden, dan zal ze echt wel anders moeten gaan communiceren.