Ik ben triest, ongerust en kwaad. Na 123 dagen onhandig onderhandelen hebben we nog steeds geen regering. In tussentijd is de polarisatie tussen Nederlands- en Franstaligen en zelfs tussen Vlaams-nationalisten en andersdenkende Nederlandstaligen alleen maar sterker geworden en daar word ik dus triest en vooral ongerust van. En de uitlatingen van sommige Vlaams-nationalisten -die op die manier mee de oorzaak zijn van de polarisatie-, die maken me ronduit kwaad.
Vlaams-nationalistische vrienden, laat me duidelijk zijn: U hebt het volste recht om voor meer autonomie voor Vlaanderen te ijveren. U mag zich verheugen in de onbuigzame houding van kandidaat-premier Leterme en U mag van mij zelfs hopen op volledige zelfstandigheid voor Vlaanderen, ook al verkies ik persoonlijk stevige afspraken die goed zijn voor mijn Vlaanderen én voor mijn België (waarbij ik me overigens niet volledig achter de oproep van reddesolidariteit.be kan scharen). Maar uw Vlaanderen is dus ook mijn Vlaanderen en ik woon hier graag, daar zal de splitsing van B-H-V of een verdere staatshervorming niet veel aan veranderen.
Indien U echter het type Vlaams-Nationalist bent dat op fora, online gastenboeken en blogs gaat rondbazuinen dat wie voor Belgique is, tegen Vlaanderen is, dat “Vlamingen” die uw nationalistische agenda niet delen, hun mond moeten houden, dat ze maar beter verhuizen naar Wallonië, “want dat is het paradijs op aarde voor parasieten als U”, dat ze volksverraders zijn of dat ze niet alleen bedreigd zullen worden maar dat de daden zullen ook volgen, dan heb ik daar wel een probleem mee. Dan word ik eigenlijk flink pissed.
Ik hoop en bid (en pas op, ik ben een ongelovige, het feit dat ik bid wilt dus heel wat zeggen) dat U deel uitmaakt van een kleine minderheid waar de Letermes en andere De Wevers snel afstand van zullen nemen. Alhoewel De Wevers uitspraak over de domweg bazelende Decroo, “Het is niet omdat de Decroo een taal spreekt die lijkt op Nederlands, dat hij Vlaming is”, me weinig hoop geeft. Misschien hebben we vooral meer pragmatici zoals De Gucht nodig?