Het is nog wel geen april en ik fiets -ondanks gezenuw met huizen en andere onaangename dingen- niet triest door de sneeuw, maar een beetje “Sometimes it snows in April” neuriën leek deze ochtend wel toepasselijk. Op de oude spoorwegbedding tussen Eksaarde en Lokeren zag het er immers zo uit:
update op vraag van sas; hieronder kun je “sometimes it snow in april” van prince (en wendy & lisa, die de muziek schreven) beluisteren, gevonden via seeqpod;
Deze ochtend op “de route” tussen Eksaarde en Lokeren had ik last van aanvriezende mist op mijn brilleglazen. Dan maar met bril in de hand(-schoen) verder gereden tot die, krachtwoord-in-het-kwadraat-gewijs, op de grond viel! Gevolg: 10 minuten in het pikkedonker zonder bril (ah ja) met het led-pink-lichtje tussen de bevroren bladeren moeten zoeken naar de uiteengespatte onderdelen. Trein weg, met plakband van de stationschef brilleglas in de bril gemonteerd om op trein toch nog iets te kunnen zien. Hier in Brussel bij een vriendelijke opticien in de Rogierlaan mijn bril dan laten maken, gratis en voor niks, want “alleen dokteurs vragen geld voor een vijs eh mijnheer”. Fantastische man, die Mijnheer Thomee!
Een paar dagen geleden hoorde ik Maurice Engelen van Praga Khan in ‘Het Beste moet nog komen’ op Radio 1. De man is een fervent loper en had het over de high die hij tijdens het lopen ervaart. En ik kan getuigen; de lopershigh is een heel verslavende drug! Ik ben zelf immers al een maand of 2 opnieuw intensiever aan het sporten; ik rij een paar keer per week met de fiets naar het werk (Eksaarde-Gent, goed voor ongeveer 23Km) en loop op zondag een fikse tocht door Eksaardse bossen en velden. Lopen op zondag kan ik iedereen overigens sterk aanraden: kies een traject over rustige fietspaden en voor je het weet heb je een bejaard koppeltje op de fiets in het vizier die geheel vrijwillig gangmaker spelen. Heel leuk en bijzonder motiverend! Zo leuk dat ik afgelopen zondag een flink extra stuk aan mijn Ronde van Eksaarde gebreid heb. Volgens een op google-maps gebaseerde online pedometer liep ik uiteindelijk ongeveer 17 km: http://www.gmap-pedometer.com/?r=171982. De laatste kilometers kwam ik terug op de geasfalteerde oude spoorweglijn tussen Lokeren en Moerbeke (die via Eksaarde tot in Stekene loopt) waarlangs het ook eerste deel van mijn toer loopt. En op die oude spoorwegroute, aan beide kanten afgezoomd met grote struiken en bomen, genoot ik na ruim 1 uur rennen van mijn lopershigh en van een intense tunnelvisie-ervaring. Beats television every time. Die lopershigh is overigens veel moeilijker te benaderen op de fiets. Het gaat hem niet alleen over de snelheid, niet alleen over de inspanning, het zweet en de adrenaline, maar over ook de kadans van het lopen, over de schok die door je lichaam gaat elke keer je de grond raakt en over de manier waarop je ademhaling zich na verloop van tijd automatisch in het juiste ritme schikt, ongeacht het krampachtige ritme dat je jezelf de eerste paar kilometer probeert op te leggen. Dju, ik wil nu direct al terug gaan lopen.. zit ik hier met acute loopdrang om elf uur ‘s avonds aan mijn computer. Soit, morgen met de fiets de spieren losrijden en conditie op peil houden, dit weekend kan ik dan mijn 17 kilometer beginnen uitdiepen.