Ik ben een Radiohoofd

Ik zit godganse dagen op het internet en als er tussen computer en smartphone dan toch nog wat tijd voor media overblijft, pikken we selectief wat televisie-in-uitgesteld-relais mee. Dat was vroeger wel anders; ik verslond boeken, tijdschriften en kranten, kocht veel CD’s, ging regelmatig naar de cinema, schuimde festivals af … Maar daar blijft weinig van over en ik mis dat allemaal wel, maar prioriteiten zijn prioriteiten en het is wat het is nietwaar?
Eén liefde is echter gebleven; radio! Ik en mijn radio, we go a long way back; als kind luisterden we met m’n ouders naar “Die tijd van toen” of “Te bed of niet te bed”. Toen ik 11 was, hoorde ik met een transistor-radiootje (dat ooit van mijn moeder was) Lutgart Simoens van onder m’n hoofdkussen. Als 14-jarige speurde ik in spanning de FM-band af tussen 100 en 104 Mhz, op zoek naar illegale vrije radio’s. Toen ik 17 was hoopte ik zelf plaatjes te kunnen draaien bij een héél lokale radio, maar dat is er nooit van gekomen. En later, als twintiger, kocht ik een wereldontvanger om naar Spaanse of Marokkaanse  staatsradio te kunnen luisteren, of naar een verdwaalde Amerikaanse conservatieve talk-radio en als dertiger schuimde ik het internet af op zoek naar online radio, kicken op dat middengolf-gevoel van 16kbit/s streaming in Realplayer.
Nu, als veertiger, download ik podcasts, luister ik in uitgesteld relais naar Gilles Petersons WorldWide op StuBru, stem ik in WinAmp af op KCRW music, ga -afhankelijk van m’n stemming- slapen met “Jazz” op Klara of  “Select” op StuBru. En soms, als ik ‘s nachts niet kan slapen, dan gaat de lamp van de nachtradio nog eens branden en dan val ik in slaap met muziek van Neil Young, Tom Robinson (“Listen to the radio” vanzelfsprekend) of onlangs nog met deze vergeten parel van 10000 Maniacs;

10000 Maniacs & Natalie Merchant - Trouble Me - Live

Nee, hand-gekozen kwaliteitsmuziek van samenstellers en presentatoren met een passie voor de plaatjes die ze draaien, daar kunnen last.fm, Pandora of Spotify wat mij betreft echt niet mee concurreren. Ik ben immers een Radiohoofd.

Klara de top 75 voorbij; Iron & Wine live!

Ik luister regelmatig naar Klara, zeker ‘s avonds, vlak voor het slapen gaan. Zo is er op weekdagen van 11 tot middernacht jazz met Marc Van den Hoof en vrijdagnacht presenteert Bart Vanhoudt “Live unlimited” (blog). In dat programma hoorde ik gisteren een opname van een live-concert van “Iron & Wine“. Schoon dat dat is!!!
Luister zelf maar via de VRT radiospeler of klik hieronder op “play” (maar let wel, ge trekt er dan wel een goeie 40Mb door);
[audio:http://download.streampower.be/vrt/klara/31_KL081219RLIV-hi.mp3]

Het radioriedel-mysterie opgelost (met geluidsfragment)

Ghosty, die ik bij deze tot meester google-goochelaar uitroep, heeft ons uit ons mijmerende lijden geholpen! Het geheimzinnig deuntje aan het einde der FM-band kwam van een analoog semafoonnetwerk! Eurosignal werd in Duitsland gelanceerd, maar werd midden jaren ’70 pan-Europees uitgerold en bleef tot in de jaren ’90 actief. De dienst gebruikte vier kanalen op frequenties tussen 87,275 en 87,500 MHz. Op die kanalen werden, als ik het goed begrijp, signalen op 6 verschillende toonhoogtes uitgezonden die 100 milliseconden duurden. Omdat de frequenties van de kanalen te dicht bij elkaar lagen om op een gewone radio apart gehoord te worden, was het resultaat het gekende geruststellende radioriedeltje dat de Duitsers toepasselijk de “Wellensalat” noemden.
En dat klonk bijvoorbeeld als volgt:

Meer info vind je op:

Listen to the radio?

Mijn vrouw en ik, wij mijmeren ‘s avonds in bed graag gezellig over vroeger. Wij doen dat graag en het doet geen pijn, dus daar moet U verder echt geen probleem van maken. Alleszins, een paar dagen geleden hadden we het over de radio en dat we daar alle twee altijd zo graag naar geluisterd hebben. En hoe we erbij kwamen, weet ik niet meer, maar plots herinnerden we ons quasi tegelijkertijd dat vreemde signaal aan het einde van de fm-band, zo rond de 87Mhz. Een zichzelf herhalend elektronisch riedeltje dat aangaf dat je aan het einde van de wereld was gekomen en dat je belette ervan te vallen. Dat geheimzinnig geruststellende signaal is blijkbaar niet meer, we worden tegenwoordig verondersteld als vanzelf te merken wanneer het gedaan is. Maar weet iemand waar ik het over heb? Waar dat deuntje voor diende? En heeft iemand daar een digitale versie van, zodat mijn vrouw en ik daar des avonds, in bed, nog eens naar kunnen luisteren? Om te weten dat alles nog steeds volledig onder controle is en we ook nu niet over de rand van het einde van de wereld zullen vallen? Dank bij voorbaat!
In ruil krijgt U dit toepasselijke pareltje van Tom Robinson (en Peter Gabriël) cadeau. “Listen to the radio” en tegenwoordig ook een beetje naar YouTube;

Atmospherics: Listen To The Radio

Mijn vaders muziek: Neil Sedaka

De liefde voor muziek, die heb ik van mijn vader. Toen ik nog een klein futttaatje was, zongen we onder zijn begeleiding allemaal samen in de auto, over “de toren van zaltbommel” en “die kat kwam weer” en veel andere liedjes melodietjes uit de oude doos die ik al vergeten ben en Jan Theys is er niet meer om ons te helpen herinneren … En we gingen we naar de bibliotheek (of heette dat toen niet discotheek?) in Willebroek om LP’s met muziek van o.a. Händel en Mozart te ontlenen. Of we luisterden naar de 5de van Beethoven en dat moest natuurlijk luid staan.
Maar eind jaren ’50 begin jaren ’60, als tiener, was mijn vader nog niet gebeten door het klassieke muziek-virus en luisterde hij op zondagmiddag van 13 tot 14h vol overgave naar de “piraten” van Radio Luxemburg, “Your station of the stars”. Eén van de stars waarmee hij hoog opliep was Neil Sedaka. De verzamel-LP van die man was dan ook één van de niet-klassieke platen die we thuis grijs draaiden.
Vandaar 3 Sedaka-YouTubekes om het weekend swingend (weliswaar op een vreemde jaren ’50 teenybobber manier) mee in te zetten:

  • Oh Carol” schreef Neil als 19-jarige snotneus voor ex-sweetheart Carol King, die prompt antwoorde met “Oh Neil”. Het kwam nooit meer goed, maar Neil heeft het ondanks de dramatische voorspelling (“Cause if you leave me, I will surely die”) overleefd; hij treedt nu, bijna 50 jaar later, nog altijd op!
  • Of “Breaking up is hard to do” ook over Carole King gaat, is niet gedocumenteerd, maar de man leek alleszins stevig vast te zitten in de tienerromantiek (hij was 22 toen hij dit nummer schreef) …
Breakin' Up Is Hard To Do - Neil Sedaka
  • En dit is volgens mij zijn beste nummer, “One way ticket“, hier in een minder sterke want te vrolijke live-versie, maar het donkerder origineel (met een fantastische minimalistische banjo-solo) heb ik niet direct op YouTube gevonden:

Het grote Gilles Peterson eerbetoon deel 2

Je hebt zo van die radiomomenten die in het koppeke blijven hangen, zo ook de Worldwide waar ik het vorige vrijdag al over had. In die aflevering van 30 augustus (op Stubru uitgezonden op 2 9 september) zaten oa ook ‘onze’ Zap Mama, Seun Kuti (zoon van) en The Eternals Jimi Tenor (“Tuesday” “Too Many People (Do the Wrong Thing)”, bijzonder maf nummer, niks van terug te vinden op zijn site), maar ook nobele onbekenden als Tawiah (luister naar het prachtige “Every step” op haar MySpace) en Larry Heard met “You Rock Me”.
Van 2 earcatchers vond ik een YouTube-ken, bij deze:
CRS (ofte de nieuwe supergroep van Lupe Fiasco, Kanye West en Pharrell Williams), “US placers”, met een fantastische Thom Yorke-van-Radiohead-sample:

CRS - Us Placers

en Little Dragon (nieuwe groep van Yukimi Nagano, ook gast-zangeres bij Koop) met het herfstig-intimistische goudklompje “Twice”:
Little Dragon - Twice

<edit> Het is ongelofelijk teleurstellend hoe in de comments op “US Placers” rap- en Radiohead-fanboys elkaar in de haren vliegen over hoe fantastisch hun idool wel is en hoe slecht en onbetekenend de andere. Met oogkleppen op zie je nu eenmaal minder. Het is juist de kracht van GP’s Worldwide (en van bv. de programmatie op KCRW, een ander muzikaal fenomeen voor mij) dat die niet bij 1 stijl of bij 1 format blijven plakken.

Futtta’s vrijdagse dansplaat: Roland Appel – Dark Soldier

roland appelAfgelopen zondag is Stubru na een te lange zomer terug begonnen met het uitzenden van Gilles Peterson’s Worldwide. Ik heb de mp3 van die show hier op mijn desktop staan en ik kan U verzekeren, ik heb direct weer bijzonder opwindende muziek gehoord!
Het meest in het hoofd blijven hangen; Roland Appel met “Dark Soldier”, uit op Sonar.
Het is bijna weekend, dus luister maar even naar onderstaande mp3 om alvast een beetje in de mood te komen:
[audio:http://media.sonarkollektiv.com:8000/sonark/DE-P96-07-00098.mp3]