So those Old Underworld Farts have a new single. This here fart is old enough to notice some similarities with the Blue Aeroplanes‘ vocal performance, albeit carefully hidden behind Underworld’s big beats. Still not too shabby a track, despite the video … 🙂
underworld
Underworld live bij KCRW: paniek over kapotte knoppekes
De oudere jongeren van Underworld waren onlangs bij KCRW in de studio om daar wat muziek maken. Ze speelden onder andere “Two months off”, hieronder op YouTube. Best een fijn riedelke, meeslepend en zo, maar live in de radiostudio deed me dat toch niet veel. Tot er, 4 minuut 40 seconden ver in de trip, iets fout liep met een knoppeke of misschien wel met een hele sequencer. Karl Hyde gesticuleert dat de boel kapot is, Darren Price probeert Hyde met gebaren duidelijk te maken wat hij moet doen om de machinerie terug op gang te trekken, Rick Smith lijkt rustig “ik doe nog wel wat verder” te zeggen terwijl de roadie erbij wordt gehaald en Hyde ziet op 5 minuten 30 dat pakweg het volume gewoon op nul stond:
“So we mumbled a bit” eindigt Hyde. Hij is dan ook al 53.
Underworld: born silly?
Een carrière in de muziek kan grillig zijn, dat bewijst het duo achter Underworld al sinds de jaren ’80. In 1983 scoorden Karl Hyde en Rick Smith immers al een eerste hitje. Underworld heette toen wel nog Freur, de single “Doot-doot”. Kijk (en huiver) maar even naar dit tubeken:
Gelukkig stopte Freur er in 1986 mee; de Thompson Twins en A Flock of Seagulls hielden wel vol en kijk wat daar van gekomen is. Hyde, Smith en 2 andere Freur-groepsleden brachten 2 jaar later een eerste CD als Underworld (nu gemeenzaam Underworld mk1 genoemd) uit. Hun grootste hit in die incarnatie: “Underneath the Radar”. Opnieuw even meegenieten op YouTube om te merken dat er buiten de naam (en de Midge Ure-styling van Hyde) eigenlijk niet zoveel veranderd was:
Underworld zoals wij ze nu kennen, ontstond in 1991 wanneer de toen 20-jarige DJ Darren Emerson bij de groep kwam en sterke techno- en drum&bass-invloeden meebracht. Hun eerste album als Underworld (versie 2.0), “dubnobasswithmyheadman”, kwam in 1993 uit. De grote doorbraak kwam er in 1996, toen “Born Slippy” (een remix van een nummer uit de eerste CD) één van de meest opvallende nummers op de soundtrack van de cult-film Trainspotting was. De 5 daaropvolgende jaren volgden nog 3 albums en een handvol sterke singles (o.a. Pearl’s Girl, Jumbo, Push Upstairs en King of Snake). Emerson verliet de groep in 2001, waardoor Underworld nu aan versie 3 zit, maar oude knarren Hyde (nu 50) en Smith (toch ook al 48) kunnen het blijkbaar ook zonder Emerson, getuige het mooie “2 Months off” uit 2002:
In oktober mogen we blijkbaar een nieuwe single (“Crocodile”) en CD (“Oblivion with Bells”) verwachten. Maar of we daar met onze oude botten nog voor uit onze zetel gaan komen om houterig te shaken?