M’n thuis is waar m’n boompje staat

Maarten van ChâteauBrys is een verfijnd mens; de man blogt in een online kasteel, kan een goed glas wijn appreciëren en hij loopt blijkbaar ook niet zomaar ergens tegen aan te zeiken. Over dat wildplassen deelde hij ons onlangs, naar aanleiding van een incident op een parking langs de autosnelweg, immers het volgende mee;

Zeker vijf mannen stopten aan het eind van de parking, gingen een paar meter het grasplein op, om er hun ding te doen. Ik dacht dat hondepoep een probleem was. Even snel je gevoeg doen, met je schoenen in een andermans gezeik. Fijn. Is 30 cent dan teveel om naar het toilet te gaan en je voeten proper te houden?

Nu plas ik toevallig ook graag in openlucht en geloof me, dat heeft echt niets met die 30 cent te maken. Ik geniet er gewoon van om mijn patatten rustig tegen een boom of in het struikgewas af te gieten. Misschien heeft dat met oerinstincten te maken, met het ritueel afbakenen van tuin en territorium. Of met een dégout van urinoirs en hun onfrisse geurtjes en geluiden, met hun kille, onpersoonlijke en toch te intieme atmosfeer? Zo’n urinoir mag op het eerste zicht misschien beschaafder lijken, maar wat is dat eigenlijk meer dan een flauw excuus om tegen een muur te mogen pissen? Dan kun je toch beter op een gewone WC gaan? En als we daar dan toch zijn, waarom zouden we ons dan zelfs niet direct rustig op het porselein installeren? Dan kunnen we die “Heren doe de bril omhoog, de dames zitten ook graag droog”-bordjes volledig naar museum of rommelmarkt verwijzen. Want rustig op de WC zitten, dat is voor ons mannen toch een aangename bezigheid? Mijn sinds kort zindelijk Liezeken krijgt het zelfs al in haar kakapipi-boekje ingelepeld; “bij mama gaat het snel, ze kan heel hard plassen” en bij papa daarentegen “duurt het vaak een hele poos, hij leest altijd op de wc en zegt alleen maar ‘hmmm’ als je hem roept”. Zelfs broer “neemt af en toe een boekje mee”!
Nee, voor mij is het tegen op een boom of op de pot dus, alles ertussen is gezeik. Dat wildplassen is zo vreemd nog niet. Ge komt er nog eens mee buiten en ge voelt op dat moment niet alleen de urine maar ook de stress uit uw lichaam wegvloeien. En laat mij U geruststellen Maarten; natte voeten heb ik er nog maar zelden aan over gehouden.

Altegaar aan het Urinoir

urinoirNet in de toiletten op het werk een gênant mannen-moment; de meneer-in-het-pak aan het urinoir naast mij, wreef al plassend zenuwachtig over de sensor die na gebruik de spoeling inzet. Werkte niet.
“pfffft”
Nog eens wrijven dan maar … Niks geen water.
“pruttel”
Het hoofd beschaamd gebogen ging hij zijn handen wassen en toen pas begon zijn urinoir luidruchtig door te spoelen. Waarop de man, opgelucht;
“Prooooooooooooooooooooooooooooooooooooot, Prot, Pruttel-Prot”
Vraag me af of het blogger Tom niet was die naast me stond.