Hollandse trauma’s

Ik ben een Hollander. Daar, nu weet ge het allemaal; Getuige van Jehova, gewetensbezwaarde en nu ook nog Hollander! Het is allemaal de fout van de vrouwen in m’n stamboom. Zowel m’n moeder als grootmoeder langs vaders kant kwamen van over de grens, uit gehuchtjes in Zeeuws-Vlaanderen. Zeeuws-Vlaanderen, alsof dat iets zou goedmaken. Niet dus, zeker niet voor de klasgenootjes in de Gemeentelijke Lagere School Blaasveld (Willebroek). Want ook al was m’n vader Belg en hadden zowel m’n moeder als m’n grootmoeder de nationaliteit verworven door met zo’n domme Belg te trouwen, dan nog vonden die speelplaats-treiteraars dat ik een Hollander was. Ik had het vuile plaatselijke dialect immers niet onder de knie en sprak iets wat toen nog ABN heette en dat hen ongetwijfeld als “Algemeen Bekakt Nederlands” in de oren klonk. Dus ik was een vuile Hollander.
Dat alles om maar te zeggen dat ik recht van spreken heb, als het over Hollandse taalgevoeligheden gaat. Want ik heb me gisteren ongelofelijk zitten ergeren. M’n vrouw heeft me verplicht om “De eenzaamheid van de priemgetallen” van Paolo Giordano te lezen. Aangezien Paolo een Italiaan is, heeft hij die titel niet zelf in het het Nederlands gezet. Nee, Mieke Geuzebroek en Pietha De Voogd hebben dat voor hem vertaald, daarin aangemoedigd door het (Nederlands) Fonds voor de Letteren.  En Mieke en Pietha, dat zijn dus Hollandse meiden. Echte Nederlanders, geen drie-kwartjes zoals ik. Dat leid ik alleszins af uit hun bijwijlen tenenkrullende vertaling. Want Mieke en Pietha; als Alice “in haar broek poept” en een pagina later “de gore derrie naar beneden voelt lopen”, dan knapt er iets in mijn getraumatiseerd taalgevoel-orgaan. Poepen is lekker, derrie bestaat niet en Goor is een voetballer of wielrenner, ik wil ervan af zijn. En als Mattia naar een partijtje mag in hoofdstuk 2, gaat dat dan over D66 of de ChristenUnie?
Versta me niet verkeerd, het is een mooi boek -beetje dramatisch misschien- en de vertaling leest verder best wel vlot. Maar ik wou dat ik een Italiaan was, of tenminste voldoende Italiaans verstond om het origineel te lezen. Of dat ik dan toch een echte Hollander was, want dan zou ik ook niks gemerkt hebben?

On vous emmerde et ça va chier; de vertaling

on vous emmerde et ça va chierEen Nederlandse Facebook-vriendin vroeg om een vertaling van de stravve affiche die ik vorige week bij Brussel-Noord had zien hangen.
Bij deze Ellen;

Aan al diegenen die denken …
… dat als we “nee” zeggen, dat eigenlijk “ja” betekent
… dat bezopen zijn een excuus is voor hun daden
… dat hun maat te verontschuldigen is omdat “hij jong is”, “het niet goed met hem gaat” of omdat “hij niet gevaarlijk is”
… dat zich durven verdedigen tegenover opdringerigheid hetzelfde is als “seksueel gefrustreerd zijn” , “slecht geneukt zijn” en “geen humor hebben”
… dat ze zich zomaar tegen ons aan kunnen schurken zonder te vragen en we daar zin in hebben
… dat ze ons mogen afbreken of klote-opmerkingen maken omdat we wijven zijn
… dat wanneer we gemaquilleerd, in jurk of rok of met een décolleté rondlopen, we hen de toelating geven om ons op te vrijen en dat we daar dan niet over moet komen klagen
… dat we publiek bezit zijn als we niet als koppel op straat komen
… dat als we hen niet willen, dat is omdat we al “bezet” zijn (= bezit van een ander mannetje)
… dat wanneer men een vuurtje geeft, men ook sex verplicht is
… dat wanneer we hen vuur geven, we daarna ook sex verplicht zijn
… dat als men hen ophitst, men ook seks is verschuldigd
… dat een seksuele relatie sowieso eindigt met penetratie en/of ejaculatie
… dat ze ons beledigen door ons als feministe te behandelen
Aan iedereen die zich niet geviseerd voelt maar die het wel zou moeten zijn
We schijten op jullie en het zal stinken!