Met de film van Geert Wilders en eerder nog met de -in ons land door het VB gekaapte- betogingen van SIOE, is “de Islamisering van Europa” een begrip geworden. Eerder deze week heeft de Zwitserse rechts-populistische SVP, in een poging om de Islamitische pletwals die blijkbaar over de Alpen rolt te stoppen, genoeg stemmen verzameld om een referendum tegen minaretten te laten organiseren. Op mijn eerdere blogpost over de onzinnigheid van Geert Wilders’ Fitna, kwam er dan ook interessant commentaar. “De islamisering is toch geen mythe?” vroeg oud-collega Slowmo en LVB vergeleek Wilders’ populisme onder andere met dat van klimaat-prediker Al Gore.
Ook al doet de vergelijking tussen “Fitna” en “An inconvenient thruth” mijn groen-links hart een beetje zenuwachtig samenkrimpen, toch zijn er wel degelijk gelijkenissen. Zowel “de opwarming van de aarde” als “de islamisering van Europa” zijn immers makkelijk op te pikken, door angst gevoede modebegrippen die zich lenen tot gemakkelijk populisme. Maar wat “de opwarming van de aarde” inhoudt is anderzijds wel min of meer duidelijk. En ook al beweren sceptici dat de door Gore aangereikte oorzaken eenzijdig en politiek geïnspireerd zijn, toch wordt er over het onderwerp een wetenschappelijke debat tussen voor- en tegenstanders gevoerd, op basis van cijfers en harde feiten.
Over “de islamisering van Europa” daarentegen zijn er heel wat minder cijfers en harde feiten. Op basis van wat je her en der over het onderwerp leest of hoort, lijken vooral angst en buikgevoel te overheersen. De Islam zal Europa overspoelen! We zullen allemaal hallal voedsel moeten eten! Moskeeën zullen het straatbeeld domineren! We zullen ons moeten bekeren! Burgeroorlog! Moord! Brand!
Laat mij maar direct mijn kaarten op tafel leggen; “I don’t buy that shit“. Ja, het geboortecijfer van de allochtone bevolking is groter dan dat van “echte Belgen”. Ja, er is -zeker sinds de aanslagen van 11 september 2001- veel meer aandacht voor de Islam en haar gewelddadige en extremistische uitingen. Ja, er woedde in de pers, aan de toog en in het stadhuis een -dikwijls irrationele- discussie over bv. de hoofddoek. Ja, een generatie geëmancipeerde Europese moslims staat zelfbewuster op haar rechten en geeft critici lik op stuk. En men discussieert volop over “de aard van de Islam” en dan heb ik het niet zozeer over het ja-nee spelletje tussen Bange Blanke mannen en Naieve Linkie-winkies, maar eerder tussen Europese moslims onderling. Maar nee dus, ik zie ondanks voorgaande natuurlijke evoluties geen objectief waarneembare, continu groeiende invloed van de Islam onze West-Europese levenswijze. En ja, ik vind dus wel degelijk dat “de islamisering van Europa” een mythe is.
Betekent dit alles dan dat er niks aan de hand is, dat we rustig op beide oren mogen slapen? Absoluut niet. Op de frontlijn tussen persoonlijke religieuze vrijheden (van moslims, maar ook christenen, joden, …) en de seculiere maatschappij zullen er altijd schermutselingen zijn. De verhouding tussen die krachten is immers niet constant, elke maatschappij is een continu, natuurlijk evoluerende entiteit. Maar religieuze vrijheden zijn hoe dan ook een essentieel onderdeel van onze seculiere maatschappij waarvan -net als vrije meningsuiting- enkel de gewelddadige uitingen kunnen worden verboden. Zomaar in fundamentele vrijheden gaan hakken uit angst voor het kroostrijk gezin van de halal beenhouwer om de hoek of voor die 2 minaretten die Zwitserland rijk is, heeft niets met de strijd tegen “de islamisering” (of tegen het vluchtige spook terrorisme) en alles met door angst gevoed plat populisme te maken en dat kan alleen tot verstarrende polarisatie leiden. Stop nu dus maar met die onzin over De Islamisering van Europa, “will ya”?
