Gisteren overleed Mick Karn in Londen aan kanker. Karn speelde fretless bas (en saxofoon en klarinet) bij Japan en werkte daarna, in de jaren ’80, samen onder andere Kate Bush, Joan Armatrading, Midge Ure en Gary Newman. Z’n latere solo-werk en albums met Steve Jansen, Richard Barbieri en David Torn waren funky, jazzy, maar vooral eigenzinnig. Muziek voor muzikanten, misschien wel. Karn had een heel persoonlijke, intense stijl, liet z’n bas steeds bevreemdend melodieus grollen.
In het najaar van 2010, toen hij al gediagnosticeerd was met vergevorderde kanker, zat Mick Karn overigens opnieuw met Peter Murphy (ex-Bauhaus) in de studio om 25 jaar na datum een 2de Dali’s Car album op te nemen.
In 1991 brachten David Sylvian, Steve Jansen, Richard Barbieri en Mick Karn samen een nieuw album uit, niet als Japan maar als Rain Tree Crow. “Pocket full of change” van die CD is misschien het meest toepasselijke nummer bij deze gelegenheid: “Life runs out, like a pocket full of change” …
mick karn
Kate Bush live (en bijna bloot)
Voor je het weet ben je 40, of toch bijna, en denk je terug aan Kate Bush en hoe je stiekem verliefd was op haar aura van theatrale roodharige geheimzinnigheid (da’s heel wat meeslepender dan Ann Van Elsen in de Playboy) en hoe je droomde dat jij ooit haar “Man with the child in his eyes” zou kunnen zijn. Een paar jaar later luisterde je quasi onafgebroken naar David Sylvian en ontdekte je ook Mick Karn, wonderbaarlijk fretless bassist bij Sylvian’s groep Japan.
En dan hang je nu wat rond op YouTube, in de hoop nog eens een “ontdekking” te doen tussen al die rommel en kijk; Kate Bush live op The Prince’s Trust Rock Gala in 1982, met Mick Karn op grollende bas (en ook Midge Ure en Pete Townshed op gitaar en Phil Collins die gelukkig enkel drumt).
Het nummer is “The wedding list” uit het album “Never for ever” en Bush rockt een eindje weg, wat mee de oorzaak moet geweest zijn van een bepaald vestimentair probleem. De manier waarop Kate dat stijlvol oplost, heeft Janet Jackson vele jaren later ongetwijfeld op slechte gedachten gebracht. Mevrouw Bush liet zich echter niet afleiden en zong -een beetje grijzend- verder. Prins Charles zal dat toen wel niet erg hebben gevonden, die man is zo preuts nog niet!
Luister maar, kijk maar (YouTube embedded clip);
